Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Είχα γράψει πριν κανένα μήνα :

λέω πολλά σε λίγους ενώ θα 'θελα να πω λίγα στους πάντες

Και τώρα που το ξαναδιάβασα, τώρα τα πράγματα είναι όπως ήθελα.
Στους λίγους δεν έχω πολλά πλέον να πω, δεν έχει σκαμπανεβάσματα, 
ούτε κλάματα, ούτε αμφιβολίες. 
Μόνο χαμόγελα και σιγουριά.
Κι είναι λίγα που θέλω να τα πω σ' όλο τον κόσμο.
Και δε σε πειράζει αν τα πω σ' όλο τον κόσμο.
Κι αυτό είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι.

Δε θυμάμαι πόσο καιρό είχα να νιώθω έτσι.
Μαζί.
Δε νιώθω πια μόνη μου, δε νιώθω πως προσπαθώ μόνη μου 
για κάτι στο οποίο πιστεύω μόνο εγώ.
Δε νιώθω πως με κρύβεις (ποτέ δεν το νιωθα αυτό, όχι με σένα.)

Νιώθω μαζί.
Νιώθω εξίσου.
Νιώθω σωστά.

Νιώθω και τυχερή κι ενώ είμαι συνήθως τυχερός άνθρωπος, 
όμως τυχερή είχα πολύ καιρό να νιώσω. 
Σαν να μου είχε τελειώσει το απόθεμα.
Κι έβλεπα αυτή τη σειρά χτες και κάτι πήγαινε εντυπωσιακά καλά για τη Μαξ 
και τη ρωτάει η Κάρολάιν  μα καλά πώς γίνεται αυτό;
Και της απαντάει "because God owes me".
Oh, that he did.
Ευχαριστώ ρε Θεέ.
Ήταν η σειρά μου.
Κι ευτυχώς -σε αντίθεση μ' αυτό που κάνω στις τράπεζες- δε βαρέθηκα να περιμένω 
και δεν έδωσα το νουμεράκι μου σε κάποιον άλλον.
Ήταν η σειρά μου.


το τραγουδάκι γιατί μου 'χει κολλήσει εδώ και τρεις μέρες
και γιατί μέσα μου καίει μια φωτιά
και γιατί φωτιά με φωτιά :D


Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

ήρθαν πολλοί,κανείς τους όμως δε φιλάει όπως εσύ



έλα ναι, ανέβασα εγώ μποφίλιου, συμβαίνουν κι αυτά.
με την καλή έννοια.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

ήλιος & έρωτας & μιλκσέικ φράουλα

Η λορέλ τα περιέγραψε τέλεια, λίγα έχω να προσθέσω κι είναι πράγματα που δεν είναι πως τα παρέλειψε, είναι που είναι μόνο δικά μου και δε θα μπορούσε να τα 'χει πει.

Λείπουνε πολλά από την άνοιξή μου, αλλά και πάλι την αγαπώ, όπως κάθε άνοιξη, είμαι έτσι ανιδιοτελής με τις εποχές.

Λορελάκι μου, εσύ δε λείπεις, αν και δεν είσαι εδώ, είσαι όμως στο ακουστικό μου συχνά-πυκνά και μου κάνεις και προτάσεις γι ανοιξιάτικα βιβλία ε και τι άλλο να ζητήσω!

Λείπει όμως η σοφή μου φίλη, αλλά κι αυτό δεν πειράζει πολύ γιατί σήμερα θα πήγαινε να αγοράσει τα εισιτήριά μας για την σχεδόν καλοκαιρινή μας συναυλία και θα 'μαι 4 μέρες όλη δικιά της και θα με πάει σ' όλα τα ωραία μπαράκια και θα 'χει ζέστη και θα 'μαι χαρούμενη.

Λείπεις κι εσύ κι αυτό πειράζει ρε γαμώτο. Και συνέχεια σκέφτομαι να πηγαίνουμε εκδρομές, να 'μαι στη θέση του συνοδηγού σου και να 'χει ήλιο και να φοράω τα γυαλιά ηλίου του μπαμπά μου κι εσύ της μαμάς σου (έτσι γιούνισεξ ήταν τα γυαλιά στα 80s), και να ακούμε χατζηφραγκέτα (προφανώς) και να πίνουμε φραπεδάκια απ το σέικερ και να 'μαι πραγματικά εκστατικά ευτυχισμένη. 

Όπως είπα ήδη βέβαια στη λορέλ, ίσως κάποιες φορές θυσιάσω το φραπέ για ένα μιλκσέικ φράουλα, γιατί αν η άνοιξη είχε μυρωδιά θα μύριζε μιλκσέικ φράουλα. Και,μεταξύ μας, είμαστε και σούργελα, οπότε είμαι σίγουρη πως καμιά φορά αντί για χατζηφραγκέτα θα ακούμε taylor swift. Γιατί είπαμε, you love the players and I love the game.

Μαζί σου να 'μαι ρε μωρό μου και δεν πάνε στο διάολο και τα roadtrip?
Άνετα περνούσα καλοκαίρι σε διαμέρισμα χωρίς μπαλκόνι κι αιρ κοντίσιον.
Τσαααακ εδώ κολλάνε οι χατζη.

Δε θέλω αιρ κοντίσιον
και χάι ντεφινίσιον
θέλω μόνο να με παντρευτείς.

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Είδα ένα όνειρο που κάποτε θα ήταν κακό.
Τώρα ήταν λυτρωτικό.

Και ξύπνησα κι είχα στο σιντι πλέυερ μακεδόνα κι επειδή είχα ακούσει τα 5 πρώτα το προηγούμενο πρωί, έβαλα το νούμερο 6. Κι ήταν αυτό:


How appropriate.
Κανένα λάθος και κανείς δε θέλει να τον αγαπώ.
Αλλά πολύ appropriate feeling.
Πολύ appropriate soundtrack.

Το τραγουδάκι τίμιο θα το έλεγα.
Κι η κοπέλα στην οποία απευθύνεται, φαντάζομαι πως το καταλαβαίνει.
Κάνουμε κάποιες επιλογές και οι άνθρωποι μας ξεχνάνε.
Κάποιες τις κάνουμε με σκοπό να μας ξεχάσουν.
Κι οι άνθρωποι κάνουν κάποιες επιλογές με αποτέλεσμα να τους ξεχνάμε.
Ή για να τους ξεχάσουμε.
Κι ύστερα από χρόνια οι άνθρωποι που έχουν γνωριστεί κι έχουν ξεχαστεί θα 'ναι περισσότεροι από αυτούς που δε συναντήθηκαν ποτέ.

Γι αυτό προσοχή παιδιά.
Μην τον γνωρίσετε και τον ξεχάσετε.
Εγώ, ευτυχώς, ήμουν προσεκτική για μια φορά.
Μια φορά αρκεί.
Πολλή προσοχή :)

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

τα καλαμάκια στο SI

Κάποια στιγμή, πέρυσι, είχα σκεφτεί τα καλαμάκια σαν μονάδα μέτρησης του χρόνου.
Γιατί είναι πολλά και δεν ξέρεις πότε θα τελειώσουν και πού θα είσαι και τέτοια.
Σκεφτόμουν πως εγώ θα μετακομίσω και τα καλαμάκια δε θα 'χουν τελειώσει ακόμα και τι θα τα 'κανα; θα τα πετούσα; ή θα τα μετακόμιζα κι αυτά; χαζό δεν είναι να μετακομίζεις καλαμάκια;
Αλλά τώρα δε νομίζω να μην έχουν τελειώσει, γιατί φέτος πίνω φραπέ -όχι τον απλό και πικρό, εκείνον τον άλλον με το φουντούκι, τον εθιστικό που λέει και η Λορέλ- και τα καλαμάκια θα τα τελειώσω, κι αν δεν τα τελειώσω μόνη μου τότε θα τα τελειώσω με παρέα ή θα τα τελειώσουμε παρέα. Το σίγουρο είναι πως τα καλαμάκια θα τελειώσουν χαρούμενα (όπως όλοι άλλωστε :Ρ).

Άλλο είναι το πόιντ όμως.
Το πόιντ είναι πως πέρυσι μετρούσα το χρόνο από ένα σημείο και μετά.
Μετρούσα τον χρόνο με τα καλαμάκια κι ο χρόνος ήταν ημιευθεία.
Τώρα μετράω τον χρόνο σαν έννοια, σαν ευθεία χωρίς αρχή και τέλος.
Τώρα μετράω τον χρόνο σαν έννοια, όχι σαν διάνυσμα.

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Russell's Paradox

Ξύπνησα στις 5μιση το πρωί, δε θυμάμαι αν μπορούσα καν ν' ανοίξω τα μάτια μου, πάντως να ξανακοιμηθώ δεν μπορούσα. Προσπάθησα δηλαδή.

Κι ένιωθα παράξενα. Το παντζούρι ήταν κλειστό ενώ εγώ ποτέ δεν κλείνω το παντζούρι.
Αλλά δεν ήθελα να ξυπνήσεις απ' τον ήλιο επειδή εγώ δεν ξέρω να κοιμάμαι σαν άνθρωπος.
Ένιωθα παράξενα που λες, ένιωθα σαν το σώμα μου να με περιβάλλει, σαν να μην είναι κομμάτι μου -ή εγώ δικό του- σαν να είναι το περίγραμμα, σαν να είναι κάτι που με περιέχει.
Σαν το σύνολο που περιέχει όλα τα σύνολα που δεν περιέχουν τον εαυτό τους, αυτό περιέχει, λέει, τον εαυτό του; Εγώ έλεγα κατηγορηματικά όχι, σκεφτόμουν ένα κουτί με χριστουγεννιάτικα στολίδια και πως ποτέ κανείς δε θα 'λεγε πως το κουτί περιέχει και το κουτί.

Ύστερα όμως έγινε αυτό κι ένιωθα έτσι περίεργα και σκέφτηκα πως ίσως το κουτί να περιέχει και το κουτί, ποιος ξέρει;

Εντάξει, για όλο αυτό το παραλλήρημα έφταιγε το τελευταίο big bang theory.
Λίγο big bang, λίγο star wars και πολύ χατζηφραγκέτα.
Η ζωή είναι απλή.
Η ζωή είναι απλή κι ωραία.

ΥΓ εντάξει, εκεί γύρω στις 7 ξανακοιμήθηκα. μάλλον με πήρες αγκαλιά λίγο καλύτερα.