Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

The rain again

Για πολλές μέρες έβρεχε και είχε σύννεφα και ομίχλη και κρύο.
Δεν με πειράζει η βροχή, τα σύννεφα, η ομίχλη και το κρύο.
Με πειράζει το σκοτάδι εκεί που δεν ταιριάζει.
Με πειράζει το σκοτάδι κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Για πολλές μέρες δεν ξημέρωνε καθόλου.
Ένιωθα για πολλές μέρες άσχημα και ανυπόφορα.
Όχι πως έφταιγε αποκλειστικά ο καιρός, αλλά σίγουρα συνέβαλε.

Ύστερα βγήκε ήλιος• το κρύο παρέμεινε αλλά αυτό δεν πειράζει.
Σημασία έχει το φως.

Πιο ύστερα έφτασα πάλι σ' αυτή την πόλη που σε καλωσορίζει πάντα με ένα θλιβερό, άδειο ποτάμι.
Για πολλές μέρες έβρεχε όμως και το ποτάμι είχε τώρα νερό.
Και μετά από όλες αυτές τις γκρι και κρύες και σκοτεινές μέρες, σκέφτηκα πως ακόμα κι όλα αυτά που μας αδειάζουν ίσως και κάτι να γεμίζουν.

Αφού το ποτάμι έχει τώρα νερό.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

Your lady of the various sorrows*

Αυτή η περίοδος της ζωής μου είναι μια πολύ καλή περίοδος. Είναι πολλά πράγματα καινούρια και κάποια δεν είναι, όμως υπάρχει μία διάχυτη αίσθηση πιθανότητας και μία μυρωδιά πλαστικού, με την καλή έννοια, αυτή του περιτυλίγματος. Και πλησιάζει και η αγαπημένη μου άνοιξη και στο βάθος μυρίζει λίγο κερασιές.
 
Αλλά εγώ είμαι εγώ, κι ακόμα και τώρα που είμαι χαρούμενη, ερωτευμένη και αισιόδοξη, να, ακόμα και σήμερα δηλαδή, περπατούσα και είχα ένα βλέμμα αδιέξοδο, σοβαρό και βαρύ. Ύστερα άρχισα να κλαίω περπατώντας. Ύστερα μπήκα στο ασανσέρ και με κοίταξα, και είμαι, νομίζω, πολύ όμορφη όταν κλαίω. Τι να την κάνω άραγε αυτή την διαπίστωση;

Ύστερα σε πήρα αγκαλιά και σου έδωσα πολλά μικρά σπουργιτένια φιλιά και ξαναέφυγα. Και πάλι έκλαιγα περπατώντας αλλά είχα χαρεί πολύ που έκανα ντετούρ για να σε φιλήσω.

Είμαι σίγουρα πολύ όμορφη όταν κλαίω.