Συμφωνώ ακόμα με πολλά από αυτά.
Πάλι φόρεσα μαύρα στα γενέθλιά μου,
μόνο που για πρώτη φορά ήταν λαμέ.
Το φόρεμα ήταν δώρο καινούριας φίλης και το καταχάρηκα.
Χόρεψα πολύ,
ξενύχτησα πολύ
και ήπια λίγο.
Γελάσαμε πολύ,
βγάλαμε μόνο μια φωτογραφία.
Μου αρέσει η αναμνηστική ιδιότητα των φωτογραφιών·
θέλω να τις βγάζω για να τις βλέπω μετά και να θυμάμαι,
όχι για να τις δείχνω.
Είναι εξαιρετικά πολύπλοκη περίοδος.
Κάποια πράγματα πηγαίνουν πολύ καλά
και κάποια άλλα πολύ άσχημα.
Και δεν μπορώ να πω πως είμαι αμιγώς χαρούμενη
γιατί τα μισά πάνε καλά
ούτε και αμιγώς στεναχωρημένη
γιατί τα άλλα μισά πάνε χάλια.
Μάλλον γίνομαι ξανά ο εαυτός μου,
ο εαυτός που είμαι όταν δεν είμαι κάτω από κάποιου τη επιρροή.
Ακούω τη μουσική που ακούω μόνο μόνη μου.
Διαβάζω πολύ και πολλά.
Διαβάζω και φιλοσοφία και λογοτεχνία και εφημερίδα.
Φοράω τη γνωστή κολόνια κι έχω πλέον αποδεχτεί
και ανακοινώσει πως δεν πρόκειται να αλλάξω άρωμα.
Η θεία προσφέρθηκε να μου πάρει μία καινούρια για δώρο γενεθλίων.
Της είπα αυτή φοράω, αν θες να μου πάρεις κολόνια θα μου πάρεις αυτή.
Ύστερα από τόσα χρόνια, το δέρμα μου πλέον μυρίζει white musk.
Έχω καλή καθημερινότητα λοιπόν,
είμαι ανεξάρτητη κι ελεύθερη
κι έχω — όπως πάντα άλλωστε — καλούς φίλους.
Μου λείπει η συντροφικότητα και οι αγκαλιές
και το να βρίσκεται και κάποιος άλλος σιωπηλά στο δωμάτιο
όσο εγώ θα διαβάζω.
Να ξυπνάω χωμένη σε μια τρυφερή αγκαλιά
και να λέω καλημέρα με φιλί χωρίς να πλύνω τα δόντια μου.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο σημαντικό.
Το περισσότερο σημαντικό είναι η Ελένη.
Η Ελένη που τη γνώρισα όταν ήμουν 7 χρονών κι εκείνη σπούδαζε ψυχολογία.
Η Ελένη που ήταν η πρώτη κοκκινομάλλα που είδα ποτέ
και που είναι ο λόγος που όταν θα μεγάλωνα, ήθελα να γίνω κοκκινομάλλα.
Η Ελένη που της έλεγα —ή μάλλον που όλοι μας της λέγαμε—
ό,τι μας απασχολούσε και πάντα ήξερε τι να πει για να ηρεμήσουμε
και να τα δούμε αλλιώς τα πράγματα.
Η Ελένη που πέρυσι διαγνώστηκε με καρκίνο πολύ επιθετικότερο απ' όσο μας αποκάλυπτε
και που τώρα έχει κάνει μετάσταση στον εγκέφαλο
και που δεν ξέρω αν την έχω ήδη δει για τελευταία φορά.
Η Ελένη, που τη βλέπω στον ύπνο μου και ξυπνάω ιδρωμένη.
Το σημαντικότερο είναι η Ελένη.
Είμαι σίγουρη πως τα 27 δεν είναι η σωστή ηλικία
για ν' αρχίσουν να πεθαίνουν οι φίλοι σου.
