Έχω ένα μονό κρεβάτι που δε χρειάζομαι πια και πολύ θα θελα να το χαρίσω στον άστεγο της γειτονιάς αλλά φοβάμαι πως αν του το προτείνω θα μου πει "κοπελιά με δουλεύεις?αν είχα σπίτι να βάλω το κρεβάτι σου δε θα'μενα στο αυτοκίνητο". Κι έτσι νιώθω πολύ ντεμέκ φιλάνθρωπος γιατί αν ήμουν ορίτζιναλ θα βρισκα έναν ρεαλιστικό τρόπο να τον βοηθήσω.

Reality sucks.

21

-[...] και το πιο γαμάτο δώρο μου το 'καναν οι Γιώργηδες!
-τι σου πήραν παιδί μου??
-Ένα τζιν!
-Μπλουτζιν?
-Όχι,μαμά. Dry Gin.


Πολύς κόσμος σιχαίνεται το τζιν και τα απαίσια χανγκόβερ που τους προκαλεί.
Εγώ το αγαπώ το τζιν,μυρίζει άνοιξη κι έχει γεύση λιβαδιού! Και την άλλη μέρα ξυπνάω σα να μην έγινε τίποτα. Είναι το ποτό μου.

Μια φίλη που αγαπώ πολύ μου 'κανε δώρο ένα βιβλίο του Έντγκαρ Άλαν Πόε κι αφού η μαμά με συμβούλευσε να διαβάζω τους προλόγους των βιβλίων,άρχισα απ'τον πρόλογο. Κι έτσι έμαθα πως ένας Γάλλος συγγραφέας είπε "καταντάμε να σκεφτόμαστε όπως ζούμε". Το καλό μ'αυτό ξέρεις ποιο είναι? Πως αν τύχει και σκέφτεσαι πολύ όμορφα και φωτεινά...τότε μπορεί να ζήσεις κι έτσι!

And I'm talking to myself at night because I can't forget

Πριν λίγο είπα κάτι στον εαυτό μου. Δεν έχει σημασία τι είπα αλλά αμέσως κατάλαβα πως μίλησα στον εαυτό μου κι έτσι το επόμενο πράγμα που μου είπα ήταν "ο χριστός κι η παναγιά,γιατί μιλάω μόνη μου"?

Και μετά σκέφτηκα κάτι. Σκέφτηκα πάλι καλά που πού και πού μιλάμε μόνοι μας. Θα ήταν παράλογο να μη μιλάμε στον εαυτό μας.Για έναν πολύ θλιβερό λόγο: γιατί αν δεν μιλούσαμε στον εαυτό μας,τότε οι άνθρωποι που είναι τελείως μόνοι τους δε θα ακούγανε ποτέ τη φωνή τους. Τραγικά μελαγχολικό το βρίσκω,γι αυτό κι έχω 3 καθρέφτες στο σπίτι,να μου μιλάω όποτε μου 'ρθει.