Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Say my name

Πρόσφατα απέκτησα τραγούδι με το όνομά μου. 
Πιο πριν δεν είχα. 
Το τραγούδι είναι σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνω 
κι έτσι είναι το μόνο που ξεχωρίζω. 
Υπάρχει κάτι συγκινητικό σε αυτό. 

Δακρύζω γιατί ξαφνικά παρατηρώ πως είχα ξεχάσει το όνομά μου. 
Θυμάμαι εκείνο το βιβλίο της Ούρσουλα Λε Γκεν. 
Προκειμένου να δαμάσει και να ελέγξει κανείς τα ζώα και τα στοιχεία της φύσης, έπρεπε να γνωρίζει τα αληθινά τους ονόματα, που είχαν χαθεί πριν χιλιάδες χρόνια. 
Όλοι τώρα χρησιμοποιούσαν άλλες λέξεις για να περιγράψουν τα πράγματα κι ήταν σαν όλοι να είχαν μπλεχτεί σε ένα κοινώς αποδεκτό ψέμα. 

Έτσι κι εγώ δε με γνωρίζω στ' αλήθεια
και είναι τόσο δελεαστικά αυτά τα ψέματα. 

Γι άλλη μια φορά το ραδιόφωνο αποδεικνύει την αξία του. 
Τώρα με φωνάζει με το όνομά μου. 
Κ νιώθω το χρέος να το θυμάμαι. 
Αυτό είναι το δικό μου μεγάλο χρέος. 
Κανένα σώσιμο κανενός πλανήτη. 
Καμία ανατροπή καμίας κατάστασης. 
Το δικό μου χρέος είναι να με γνωρίσω, 
να με αποδεχτώ, 
κι ίσως μέχρι και να με αγαπήσω. 

Έλα. 
Απόρριψέ με τώρα γι αυτό. 
Απόρριψέ με για την κενότητα και τον εγωισμό μου. 
Απόρριψέ με που τολμάω να ασχολούμαι με όσα απαξιώνεις. 
Πες κι εσύ ψέματα στον εαυτό σου 
πως θα σώσεις τον κόσμο χωρίς να σώσεις εσένα. 
Πες ψέματα πως αυτό δεν είναι εγωισμός. 
Κι απόρριψέ με. 

Απόρριψέ με πριν μου ξανασυστηθώ
και σε απορρίψω εγώ. 

Δευτέρα 8 Μαΐου 2023

Συστατικά

Το πρωινό θέλει υδατάνθρακα
Οι τσίχλες δυόσμο
κι η αγάπη χάδια

Τα βιβλία πρέπει να μην είναι βαριά
Οι ταινίες να μην είναι μεγάλες
και το σεξ να μην είναι αρκετό

Η κολόνια μου μού φτιάχνει τη διάθεση
Της μαμάς μου με ησυχάζει
κι η δική του με ξεδιψάει

Οι μαμάδες είναι τρυφερές
Οι μπαμπάδες αστείοι
κι οι τέλειοι σύντροφοι και τα δύο

Η άνοιξη είναι το πρωί
Το καλοκαίρι το μεσημέρι
και το φθινόπωρο η επιβράβευση

Καμιά φορά γράφω σαν πεζά
άλλες σαν ποιήματα
κι άλλες σαν να μη γίνεται αλλιώς



Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2023

'Εφυγε και το παλιό μου κενό

Θέλω να γράφω ξανά εδώ.
Θέλω να γράφω ξανά.
Θέλω να γράφω.

Δεν είμαι σκοτεινή και απαισιόδοξη τώρα·
είμαι χαρούμενη
και φωτεινή
και ροζ
και θέλω να γράφω·
θέλω να γράφω εδώ.

Δεν φταίει μόνο η άνοιξη, 
δεν είναι τόσο εξωγενής η ευτυχία μου.
Προσπάθησα, ανακάτεψα τόσο πολύ το μέσα μου,
τόσο που ζαλίστηκα και θέλησα να το ξεράσω.
Και νιώθω ότι όντως απέβαλα πολύ από εμένα.
Απέβαλα πολύ από εμένα που δεν μου έκανε καλό,
πολύ από εμένα που με σάπιζε.
Νιώθω κάπως σαν καθαρισμένο φρούτο.

Φταίει όμως και η άνοιξη.
Σίγουρα δεν είναι αλήθεια μα
δε θυμάμαι τίποτα κακό να συμβαίνει την άνοιξη.
Τίποτα κακό δε συμβαίνει με 20 βαθμούς Κελσίου
και καθαρή ατμόσφαιρα.

Με 20 βαθμούς Κελσίου και καθαρή ατμόσφαιρα
όλοι οι δρόμοι είναι πανέμορφοι 
- ακόμα και της Θεσσαλονίκης, 
ακόμα και όλο το γκρι της Θεσσαλονίκης,
ακόμα και τα πεζοδρόμια χωρίς δέντρα είναι πανέμορφα
με 20 βαθμούς Κελσίου και καθαρή ατμόσφαιρα.

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που με νιώθω ανέμελη.
Δεν ήμουν ανέμελη στο σχολείο.
Δεν ήμουν ανέμελη στο πανεπιστήμιο.
Είχα άγχος, είχα κατάθλιψη, με πίεζα τόσο πολύ.
Και δεν είχα ιδέα, μέχρι κι εγώ είχα πιστέψει πως είμαι όπως δείχνω.
Τι απίστευτη απάτη θεέ μου.

Τώρα όμως είμαι ανέμελη.
Τώρα είμαι φωτεινή
Τώρα είμαι ροζ.

Ακριβώς σαν την άνοιξη.
Ακριβώς σαν το μπλογκ.
Ακριβώς όπως πρέπει.



To bolero θα είναι πάντα το σωστό τραγούδι.
Ο Αόρατος Άνθρωπος θα είναι πάντα το σωστό άλμπουμ.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς θα είναι πάντα ο σωστός καλλιτέχνης.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

welcome

...to the dark side.
Έχουμε αλκοόλ.

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

όλα από χέρι καμένα*

Η λέξη "οριστικό" δε σας ακούγεται πολύ σοβαρή;
Νομίζω είναι εξαιτίας της γραμματικής.
Νομίζω πως όλα γίνονται πολύ σοβαρά όταν μετατρέπονται από αόριστα
σε οριστικά.

Γίνονται όλα πολύ σοβαρά και επώδυνα
όταν το κάποιος γίνεται εκείνος.

Το να θέλεις, να ελπίζεις, να προσδοκάς
να γνωρίσεις κάποιον
που να μη χρειαστεί ποτέ να ξεπεράσεις
είναι ρομαντικό, αισιόδοξο, ευχάριστο θα έλεγε κανείς.

Το να εύχεσαι ξαφνικά να μη χρειαστεί αυτόν εδώ
να τον ξεπεράσεις
δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω.
Είναι σκέτος τρόμος.

Και ξέρετε ο Δεληβοριάς δε βοηθάει.

Είμαι πιο όμορφη απ' ό,τι ήμουν
και τα μαλλιά μου αλλάξανε χρώμα
το σώμα μου άρωμα και λένε ακόμα
πως έφυγε και το παλιό μου κενό

Κι ίσως
με την ομορφιά μου μόνο
να φτιάξω νέο χρόνο
μ' όλες τις μέρες που δεν ήσουν εκεί

Και σίγουρα
απολύτως σίγουρα όμως
η ζωή που μου απομένει θα 'χει ακόμα ένα χωρίς.

Και θέλω να είσαι εγωιστής.
Να μην τολμήσεις να με προστατεύσεις
για να μη σου σπάσω το όμορφο κεφάλι σου.


ΥΓ Ξέρετε γιατί γράφω, παιδιά; Γιατί αν δεν έγραφα θα έκλαιγα πλένοντας πιάτα.
ΥΓ 2 Αυτός ο αόρατος άνθρωπος πόσα χρόνια ακόμα θα μας διαλύει, αναρωτιέμαι.
*ΥΓ 3 ο τίτλος γιατί δε θα πάω στον Βασίλη σήμερα και στεναχωριέμαι αλλά δεν μπορώ να πάω στον Βασίλη και να είμαι καθιστή. Και τα σπίρτα μας βρεγμένα.




Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

Subject to change

Subject to είναι μια φράση που πρώτη φορά είδα γραμμένη σε συντομογραφία (s.t.)
και άκουσα να προφέρει ο καθηγητής του γραμμικού προγραμματισμού στη σχολή.
 Υπήρχε μία συνάρτηση που ονομαζόταν αντικειμενική,
και που σκοπός ήταν κάθε φορά να βρούμε κάποιο ακρότατό της
-μέγιστο ή ελάχιστο, ανάλογα με το πρόβλημα.
Η συνάρτηση αυτή υπόκειτο σε κάποιους περιορισμούς,
τους οποίους αραδιάζαμε δίπλα από το s.t.
Το μάθημα ήταν ωραίο και για άλλους λόγους αλλά φιλοσοφικά κράτησα τα εξής:

- η συνάρτηση ήταν subject to στους περιορισμούς, η συνάρτηση ήταν δέσμιά τους
- η συνάρτηση ήταν αντικειμενική

Δέκα χρόνια μετά το μάθημα αυτό, παρατηρώ τα σχέδια που στέλνω στους πελάτες,
και βλέπω μια φράση που μπαίνει αυτόματα στο υπόμνημα:
This is a quotation drawing. Subject to change.
Τα σχέδια είναι σε αρχικό στάδιο. Υπόκεινται σε αλλαγές.

Κι έτσι κάπως πήρα να σκέφτομαι σε τι υπόκειται ο καθένας μας.
Σε ό,τι υπόκεισαι, αυτό είναι ο περιορισμός σου.
Αυτό σε κάνει να φτάσεις στα μέγιστα και τα ελάχιστά σου
-είτε για καλό, είτε για κακό.
Σκέφτομαι πόσο μου αρέσει το ρήμα υπόκειμαι
το ρήμα κείμαι
και πόσο μ' αρέσει να κείμαι γενικότερα
ίσως όμως περισσότερο επί.

Σκέφτομαι τον Δημήτρη να μου λέει πόσο ομόρφυνα
και πόση ηρεμία αποπνέω.
Και μόνο σε ένα πράγμα μπορώ να αποδώσω αυτή την αλλαγή,
η οποία σίγουρα αντικειμενική δεν είναι.
Ομόρφυνα όμως στ' αλήθεια κι αποπνέω ηρεμία.
Δεν άλλαξε η μορφή μου· άλλαξα όμως σαν σύνολο.

Ξέρεις γιατί;
Γιατί κάθε βράδυ γυρίζω στο σπίτι μου.
Γιατί λατρεύω τη διαδρομή που ακολουθώ για να φτάσω εδώ
-είναι γεμάτη δέντρα και μεγάλα πεζοδρόμια.
Γιατί για να φτάσω στην είσοδο του σπιτιού μου,
προσπερνάω ένα μπαρ με αυλή κι ένα δέντρο στη μέση
ένα μανάβικο με ευφάνταστο όνομα και υπέροχους ανθρώπους
και -θεέ μου!- προσπερνάω κι ένα θερινό σινεμά.

Ζω δίπλα σε θερινό σινεμά
και σε μπαρ
και σε καλούς ανθρώπους.

Και γυρίζω στο σπίτι και δεν είναι κανείς εδώ.
Δεν υπόκειμαι και δεν επίκειμαι, μόνο κείμαι.
Subject to nothing θα έλεγε κανείς.
Μα όχι, δεν είναι έτσι.
Είμαι κι εγώ - όπως και τα σχέδιά μου- subject to change.


Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

ασεβείς πόθοι

Δεν ξέρω αν φταίει η θερμοκρασία,
τα σατέν σεντόνια, 
ή το κομοδίνο μου, 
μα γίνονται περίεργα πράγματα σήμερα. 

Είναι κάποιος που γουστάρω διαχρονικά 
και δεν μπορώ να φανταστώ το σεξ μαζί του. 
Είναι κάποιος άλλος που μου λείπει πολύ αυτές τις μέρες 
γιατί η ζωή είναι άδικη και δεν είμαι εκεί μαζί του. 
Είναι και κάποιος τρίτος, που ποτέ δε γούσταρα
και πάντα αγαπούσα 
και σήμερα 
-λόγω θερμοκρασίας ή κομοδίνου ή σατέν σεντονιού-
σήμερα έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να γονατίσω μπροστά του. 

Και σκέφτομαι το επόμενο παρεΐστικο ριγιουνιον
Και πόσο παρεΐστικο αυτό θα είναι 
Και για τι ποσοστό του χρόνου θα στέκομαι στα δύο μου πόδια 
Και σε ποιον άραγε να έχω τότε το μυαλό μου. 

Μεγάλωσα, μην γελιέσαι. 
Τώρα είναι όλα συνειδητά. 
Επίπονα συνειδητά. 
Ανακουφιστικά συνειδητά.