Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά
Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά
Με έσφιξες, μου έδωσες φιλιά στα μαλλιά
Μαμά, σ’ ευχαριστώ, μαμά σ’ αγαπώ,
Μαμά αν δε σε είχα θα σε ανακάλυπτα
Με τα χέρια σου τον πόνο μου θ’ απάλυνα
Μαμά, σ’ ευχαριστώ που έχω έστω έναν γονιό
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τη θλίψη σου μακριά
Νιώθω τυχερή που δε γνωρίζω αν πονάς
Ελπίζω να ισχύει, να μην το κάνεις στα κρυφά
Μαμά, είναι λες η ρίμα αδύνατη στο “-ά”;
Θα σου άρεσε όμως κι αυτό αν το έβλεπες
Ό,τι κι αν έγραφα αριστούργημα το έλεγες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου