Κι έτσι κάποια πρωινά η μισή νυσταγμένη πλευρά του εγκεφάλου μου με διατάζει να μείνω στο κρεβάτι και να μην πάω στη σχολή. Κι ύστερα όταν ξυπνάω,ξυπνάει κι άλλη μισή πλευρά κι έτσι έχω πάνω απ'το κεφάλι μου ένα αγγελάκι κι ένα διαβολάκι με ανάποδες συμπεριφορές. Το αγγελάκι θυμωμένο να με μαλώνει φωνάζοντας πως είμαι αμελής φοιτήτρια και το διαβολάκι να μου λέει "δεν πειράζει,κι αύριο μέρα είναι".
Και τότε σκέφτομαι πόσο τρέχει και ξεσκίζεται στο διάβασμα και τα καταφέρνει όλα η Μ. και νιώθω απαράδεκτη τεμπέλα.Και έτσι την άλλη μέρα πάω στο εργαστήρι του προγραμματισμού για να χαζέψω τα δάχτυλά μου και τα μωβ νύχια μου πάνω στο πληκτρολόγιο και να νοσταλγώ να γράφω κείμενα κι όχι να παλεύω με 10 εντολές.
Όποτε λοιπόν κάνω ασκήσεις μου λείπει το γράψιμο κι όταν το ρίχνω στο γράψιμο μου λείπει η φυσική και το λογικό της υπόθεσης. Είναι κατάρα να είσαι καλός σε 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα στο σχολείο ,να ταλαντεύεσαι ανάμεσα σε θεωρητική και τεχνολογική μέχρι τελευταία στιγμή ,να περάσεις στην 1η σου επιλογή και να μην ξέρεις αν έκανες τη σωστή επιλογή.
Απ΄την άλλη μπορείς να έχεις και κάτι σταθερό και ένα χόμπυ κι αυτά τα 2 να είναι ασυσχέτιστα.Και να γράφεις κείμενα όπου το 2 να είναι 2 και όχι δύο. Το ένα να είναι ταλέντο και το άλλο χάρισμα και δες!Έγραψα ένα κι όχι 1. Και πάντα θα αγαπώ τα κείμενα σε τετράδια χημείας και θερμοδυναμικής και μαθηματικών και το ότι είμαι παρορμητική θα με κάνει να κάνω λάθος πράξεις. Κάποτε θα το ξεπεράσω και θα κάνω σωστές πράξεις και θα μάθω να ελέγχω τα γραπτά μου πριν τα παραδώσω.
Κι όταν βγαίνω απ την αίθουσα θα κάθομαι σ'αυτό το πεζούλι και θα κοιτάζω το γρασίδι και τα δέντρα και τα ποδήλατα και θα περνάνε γνωστοί και άγνωστοι που θα αναρωτιούνται τι γράφω κι όταν πλησιάσουν αρκετά ώστε να καταλάβουν πως δεν πρόκειται για άσκηση θα ζηλεύουν ή θα κοροιδεύουν την κοπέλα που κάθεται στο πολυτεχνείο και γράφει κάτι που δεν είναι εργασία. Και θα χαίρομαι τις 2 φύσεις μου όσο κανείς άλλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου