Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

και στέλνω σ'όλους σας φιλάκια

Είναι μια κρέμα σώματος που μυρίζει παιδική ηλικία.
Μυρίζει σαν να είσαι παιδί που ζηλεύεις τις κρέμες της μαμάς.
Δεν ξέρω ακριβώς τι μου θυμίζει,ξέρω μόνο ότι μου θυμίζει κάτι,κάτι που χαίρομαι πολύ να θυμάμαι και τώρα νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντι στην κρέμα,θέλω να πω "κρέμα,σ' ευχαριστώ πολύ".

Είναι όμορφη μέρα. Κυριακή με πολύ ήλιο,ξύπνησα με ντους και μετά πασαλείφτηκα την εν λόγω κρέμα,κυρίως για να μυρίζει η μπλούζα μου. Το καλύτερο με τις κρέμες είναι που μυρίζει η μπλούζα σου κι αν μετά από μέρες θες να την ξαναφορέσεις τότε θυμάσαι εκείνη τη μέρα που η μπλούζα ποτίστηκε με τη μυρωδιά κι ήταν σίγουρα καλή μέρα γιατί αν δεν ήταν καλή δε θα καθόσουν να βάζεις κρέμες.

Η κρέμα μου θυμίζει τη μαμά λοιπόν,είναι όμως και κάτι που μου θυμίζει τον μπαμπά.
Αρχικά να πω πως όταν ήμουν μικρή άλλαζα συχνά γνώμη για το τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Για ένα πράγμα δεν άλλαξα γνώμη: όταν μεγάλωνα θα γινόμουν καπνίστρια. Μην κατηγορείτε τους γονείς μου,εγώ δεν τους κατηγορώ. Η μαμά πάντα κάπνιζε σε ξεχωριστό δωμάτιο ή στον απορροφητήρα και δε μ'άφηνε να είμαι μπροστά όταν κάπνιζε. Τον μπαμπά δεν τον θυμάμαι να καπνίζει γιατί σε κάποια φάση το 'κοψε μαχαίρι. Θέλω να πω ποτέ οι γονείς μου δε μου είπαν πως το κάπνισμα είναι καλό. Έχω φίλες με γονείς μανιώδεις καπνιστές που δε θέλουν ούτε να βλέπουν τσιγάρα. Δεν κατηγορούμε λοιπόν τους γονείς μου. Όμως καπνίστρια έγινα.

Και συχνά σκεφτόμουν μια μέρα που ένας φίλος του μπαμπά του είχε δώσει κάτι χαρτάκια που ήταν εντελώς διάφανα,λεία,γυαλιστερά,πανέμορφα,σαν να καπνίζεις γυαλί. Κι από τότε σκεφτόμουν "όταν μεγαλώσω θα τα βρω αυτά τα χαρτάκια,αρκεί να μην ήταν συλλεκτική λίμιτεντ εντίσιον". Και τώρα τα βρήκα! Και καπνίζω σ'αυτά τις τελευταίες δύο μέρες και σκέφτομαι τότε που ο μπαμπάς δεν είχε κόψει το κάπνισμα.

Το παράθυρο του σαλονιού μου είναι ανοιχτό και πολύ χαίρομαι που έχω βάλει ένα τραπέζι εκεί από κάτω. Έτσι μπορείς να διαβάζεις μπροστά σ'ένα παράθυρο.


6 σχόλια:

Socratεs Rallis είπε...

Για την ομορφιά των παραθύρων θα ήθελα να γράψω. Όταν μικρός ήρθα στην Ελλάδα, θυμάμαι πως οι μπαλκονόπορτες μου είχαν κάνει παράξενη, αλλά θετική, εντύπωση. Στη Γερμανία είχαμε, μόνο παράθυρα. Όσο μεγαλώνω,όμως, με εκνευρίζει η σπανιότητα ενός παραθύρου στα ελληνικά σπίτια, όπου από κάτω του μπορείς να βάλεις την πολυθρόνα για να διαβάζεις, το τραπέζι ώστε να γράφεις κοιτάζοντας τον κόσμο. Το λέω πάντα, πόσο μου λείπει ένα παράθυρο

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Αχ πόσο συμφωνώ! είπαμε ρε παιδιά καλά τα μπαλκόνια,αλλά βάλτε κι ένα παράθυρο! Και εννοείται πως τα παραθύρα που βλέπουν στο μπαλκόνι δεν είναι το ίδιο. Το παράθυρο είναι για να χει το κενό από κάτω. Είναι πανέμορφα τα παράθυρα.

Καλώς ήρθες στο μπλογκ!

spirou είπε...

Μόλις σε ανακάλυψα και, διαβάζοντας έως και 2 χρόνια πίσω, πιστεύω πως αυτή η playlist μπορεί και να σου αρέσει http://www.youtube.com/playlist?list=PL4E7526D21873D386&feature=view_all (επειδή διάβασα πως σου αρέσουν κάποιοι συγκεκριμένοι ήχοι που αρέσουν και σε μένα... ελπίζω να μη σε τρομάξει που με ηρεμούν τέτοια βίντεο :p )
Αυτά! Πολύ ωραίο blog, μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, σα να διαβάζουμε τις σκέψεις σου είναι έτσι όπως τα γράφεις. Θα το διάβαζα ακόμα κι αν έγραφες κάθε μέρα.

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

δεν φανταζόμουν ποτέ πως υπάρχει στο γιουτιουμπ κάποια που κάνει βίντεο με ψιθύρους και χάντρες και νύχια :Ρ Ενδιαφέρον,αν και για να είμαι ειλικρινής μου φαίνεται λίγο creepy :S πάντως πολύ πρωτότυπο,οι περισσότεροι που λένε "αχ άκου αυτό θα σ'αρέσει" είναι μάλλον ξύλινα σπαθιά-που λατρεύω οπότε έχουνε πόιντ.

Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια,να'σαι καλά :) κάποτε έγραφα πολύ πιο συχνά η αλήθεια έιναι :( κρίμα.

Christina Noe είπε...

Πόσο χαίρομαι που γυρίζω εδώ! Μου έλειψαν οι λέξεις σου! Τι κανεις κορίτσι μου?

Κι εγω τις αγαπώ τις μυρωδιές, αυτές που φέρνουν κάτι από άνοιξη ή καλοκαίρι, αυτές που σου θυμίζουν κάτι από τα παλιά, αυτές που φέρνουν το μυαλό πρόσωπα αγαπημένα!...

Και σαν καπνίζεις στο παράθυρο να βλέπεις εκείνο το κορίτσι που ονειρευόταν τα χαρτάκια...

Σε φιλώ γλυκά,

Μια παλιά φίλη

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ χριστινάκι τι κάνεις?μπαίνω καμιά φορά στο μπλογκ σου και λυπάμαι που δεν ανανεώνεται συχνά :( πόσο χαίρομαι που επέστρεψες. Ελπίζω να μείνεις αυτή τη φορά!

να περνάς πολύ καλά,ελπίζω να'σαι πολύ χαρούμενη και ικανοποιημένη απ'τη ζωή σου :)