Κυριακή 19 Μαΐου 2019

love 's a stranger

Είναι η αγαπημένη μου περίπτωση άνοιξης.
Η περίπτωση χωρίς πολύ ήλιο, με κάμποση συννεφιά και δροσερό αεράκι.

Η αγαπημένη μου άνοιξη· αυτή που περπατάω χωρίς να ιδρώνω,
που μυρίζω παντού γιασεμιά, αγιοκλήματα, αγγελικές και ενίοτε νυχτολούλουδα.

Άνοιξη με πάνινα παπούτσια κι όχι ακόμα πέδιλα.
Με λεπτές ζακέτες κι όχι ακόμα τιραντάκια.
Με υποψία έρωτα, αλλά όχι ακόμα έρωτα.

Θα τον ερωτευτώ, είμαι σίγουρη γι αυτό.
Αλλά είμαι ψύχραιμη ακόμα.

Οι μέρες είναι όμορφες.
Είναι και τρομερά κουραστικές.
Κάνω πράγματα που μου αρέσουν, αλλά τα βράδια η μέση μου πονάει ανυπόφορα.
Κάνω πράγματα που μου αρέσουν, αλλά τα Σάββατα θέλω να κλαίω.

Δεν πειράζει όμως.
Ο γιατρός είπε να αγαπάω τις ουλές μου — κι έχω κάποιες βαθιές ξέρεις.
Ο γιατρός ξέρει πως οι ουλές δε θα επουλωθούν ποτέ
γι αυτό πρέπει να μου μάθει να μην κοιτάω αλλού.
Τα 'χει καταφέρει καλά, δεν κοιτάω πια αλλού.
Τις κοιτάω στα μάτια και το ξέρω πως δε θα περάσουν ποτέ
αλλά πως κι έτσι μπορώ να είμαι καλά.

Γι αυτό έκανα άλλη μια ουλή, έκανα εκείνο το τατουάζ που
δεν το ήθελα απλώς, το είχα ανάγκη.
Το είχα ανάγκη όπως έχουν ανάγκη οι άνθρωποι με άνοια τα ποστ ιτ
για να θυμούνται να φάνε και να πάρουν τα χάπια τους.

Είχα ανάγκη αυτό το τατουάζ για να θυμάμαι πως υπάρχει κάτω όριο.
Πως κάτω απ' το μηδέν δεν έχεις —κι ας έχω πάει μέχρι εκεί δυο-τρεις φορές.

Που λες, θα τον ερωτευτώ.
Η ύπαρξή του μου αλαφραίνει το μυαλό.
Η ύπαρξή του με κάνει αισιόδοξη για τον κόσμο.
Ξέρω πως όταν ερωτεύεσαι, όλα τα τραγούδια μιλάνε για σένα.

Είναι και αντικειμενικά αλήθεια όμως πως
love 's a stranger 
until I see you again.


Δεν υπάρχουν σχόλια: