Είναι το 3ο εικοσιτετράωρο που διανύω προσπαθώντας να καταλάβω αν το Παρίσι είναι για μένα ένα μέρος για διακοπές ή για διαμονή.
Προς το παρόν παρατηρώ ομοιότητες και διαφορές . Όπως και στην Κολωνία,πίνω κι εδώ μια ζεστή σοκολάτα μόνη μου κολλητά σ'ένα παράθυρο .Νιώθω πως έχουν γεμίσει τα μάτια μου,δεν υπάρχει πουθενά απλώς μια πολυκατοικία. Δηλαδή προφανώς υπάρχουν πολλές "απλώς πολυκατοικίες" αλλά είναι τόσο όμορφες και παλιές που μπορεί να αναρωτηθείς "είναι ένα οικοδομικό τετράγωνο ή είναι η όπερα?".
Εν τω μεταξύ ,αυτή η σοκολάτα που πίνω είναι σαν λιωμένη λάκτα και την αγαπώ.
Μόλις έγινε επικός διάλογος με τον σερβιτόρο.
-monsieur,excusez-moi!Est-ce que je peux avoir quelque chose pous les cigarettes?
-E,ναι εντάξει,τασάκι εννοούσα. Μπορεί να κουτσοθυμήθηκα λίγο τα γαλλικά μου,αλλά ποτέ δεν είχα μάθει πώς είναι το τασάκι!-
-Un quoi?
~τότε τον κοίταξα σαν αγελάδα προσπαθώντας να σκεφτώ έναν άλλο τρόπο να του το πω.Αλλά μέχρι να σκεφτώ είχε καταλάβει και:
-A,je comprends. Non.
-Non?
~εκεί πανικοβλήθηκα γιατί πριν επιλέξω το συγκεκριμένο καφέ,είχα διπλοτσεκάρει πως κάποιος καθόταν με ένα τασάκι μπροστά του κι ένα τσιγάρο στο στόμα του,κι άντε να το εξηγήσεις αυτό στον σερβιτόρο που σου λέει ΝΟΝ!
Γέλασε που αγχώθηκα και μου έφερε το τασάκι. Έχω καταλάβει πως αν κάποιος Γάλλος καταλάβει πως τα γαλλικά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα,η καλύτερή του είναι να σε δουλεύει. Βέβαια μπορεί να τα κάνουν και μεταξύ τους αυτά,αλλά ποτέ δε θα το μάθω.
Πρέπει να φύγω,ραντεβού στο Hotel de Ville.
Ήθελα να βάλω αυτό το τραγούδι αλλά είναι απενεργοποιημένο το embed.
~έλα τώρα που θα με κοροιδέψετε για τον Serge!!!~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου