Και οι καλύτερες ώρες μας σχεδόν πάντα θα μπορούσαν να είναι ακόμα καλύτερες. Και δεν εννοώ πως είμαστε αχάριστοι και δεν ξέρουμε να εκτιμάμε. Αλλά, αντικειμενικά, πόσες φορές πίστεψες στ' αλήθεια πως καλύτερα δε γίνεται; Είσαι πολύ τυχερός για όσες φορές το είπες και το εννοούσες -και ναι, το 'χω πει και το 'χω πιστέψει, αλλά εγώ είμαι κι ολιγάρκης κι ονειροπόλος άνθρωπος, απ' αυτούς που χαίρονται γιατί η θερμοκρασία είναι σωστή και το χρώμα του ουρανού είναι σωστό κι απ' αυτούς που μπορούν να χαρακτηρίζουν τέτοια αόριστα πράγματα σαν "σωστά".
Γιατί κάποια πράγματα είναι απλώς αυτό. Σωστά.
Αλλά και τα σωστά ακόμα, θα μπορούσαν κι αυτά να είναι σωστότερα.
Πού θέλω να καταλήξω; Δεν ξέρω, η αλήθεια είναι.
Απλά θέλω να πω πως επειδή κάτι δεν είναι όσο καλύτερο γίνεται απ' όλες τις απόψεις, δε σημαίνει πως δεν είναι good enough. Και το good enough, όταν είναι το σωστό, είναι pretty damn good.
Γιατί ο καλύτερες ώρες, είναι οι καλύτερες ώρες.
Γιατί μάλλον όλη μας η απογοήτευση έρχεται απ' τη σύγκριση με τα υπόλοιπα πιθανά σενάρια.
Αντί να σκέφτεσαι αυτό, μπορείς να σκέφτεσαι "πώς ήταν πριν; πώς είναι τώρα; πόσο χαίρομαι γι αυτό;".
Γιατί οι καλύτερες ώρες μας, είναι οι καλύτερες ώρες μας.
Σε σύγκριση με μας.
Και με τίποτε άλλο.
*
2 σχόλια:
Κορίτσι,
έχω δυστυχήσει έχοντας πολλά και έχω ευτυχήσει δίχως τίποτα.
Στο μυαλό μας είναι όλα και ναι. Έχεις δίκιο.
Σε σύγκριση με μας και τίποτε άλλο.
Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
Στο είπα;
o τρόπος που σκέφτομαι αρέσει σε πολύ κόσμο αλλά ξέρεις τι; δε σκέφτομαι μόνο έτσι, ζω έτσι. κι αυτό είναι δύσκολο να το ακολουθήσει κανείς.
Δημοσίευση σχολίου