Αυτό είναι.
Είναι οι ιριδίζουσες λακκούβες με βρωμόνερο.
Τα ουράνια τόξα μέσα στις λάσπες.
Είναι τα τραγούδια του Δεληβοριά.
Η χαρούμενη μουσική και οι πένθιμοι στίχοι.
Η μουσική δυνατά, αλλά μπαλάντα.
Η μουσική χαμηλά, αλλά μπιτάκι.
Είναι τα καινούρια ρούχα, αλλά με τρύπα.
Είναι ο αγαπημένος σου καφές, αλλά με ζάχαρη.
Είναι το αγαπημένο σου γλυκό, αλλά χωρίς ζάχαρη.
Είναι ο γκόμενος που θα ταιριάζατε, αλλά είχε κατάθλιψη.
Είναι ο γκόμενος που θα ταιριάζατε, αλλά είχες κατάθλιψη.
Είναι η Αλάνις Μορισέτ και όλο το irony.
Είναι ο οδοντίατρος, αλλά παντρεμένος.
Είναι ο αγαπημένος σου τραγουδιστής, αλλά βιαστής.
Είναι η πιο βαρετή ταινία με τα πιο ζωντανά χρώματα.
Η πιο κρύα νύχτα με την πιο ζεστή αγκαλιά – κλισέ αηδίες.
Είναι οι κλισέ αηδίες που δεν σε αηδιάζουν.
Είναι οι αηδιαστικές λεπτομέριες που δεν είναι κλισέ.
Είναι αυτό που ήταν πάντα, και αυτό θα είναι πάντα.
Είναι το τραύμα, ήταν πάντα το τραύμα, είσαι το τραύμα.
Είναι ευτυχώς και το παιδί τραύμα.
Η ευγνωμοσύνη που κάποιος καταλαβαίνει.
Το παιδί τραύμα καταλαβαίνει.
Ο γκόμενος με την κατάθλιψη καταλάβαινε.
Είναι η έκπληξη, που νόμιζες πως είσαι ιδιαίτερη μα είμαστε όλοι ίδιοι.
Είναι η ανακούφιση, που είμαστε όλοι ίδιοι.
Είναι ανακούφιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου