Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008

Ένα αγαπημένο ποίημα λοιπόν, Kιάρα ;-)

Είμαστε κάτι....

Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράξενους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.

Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σαν δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.

Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.

Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε."

Κ. Καρυτωτάκης

Kαι πετάω το μπαλάκι σε :
Ονειροφερμένος
Baby Lemonade

7 σχόλια:

kiara είπε...

smats!:)

kiara είπε...

Είχα αλήθεια ξεχάσει πόσο καταπληκτικό είναι αυτό το ποίημα!...

Baby Lemonade είπε...

Θερμά ευχαριστώ, μικρή μου, για την πρόσκληση. Έχω ήδη, βέβαια, πάρει μέρος σε αυτό το παιχνίδι. Μπορείς να βρεις την σχετική ανάρτηση στον παρακάτω σύνδεσμο. :)
http://hyacinthian.blogspot.com/2008/02/
blog-post.html

Το ποίημα που παρέθεσες, είναι ίσως από τα λίγα του Καρυωτάκη που αγαπώ κι εγώ.

Γλυκές καλησπέρες με Bauhaus :)
"Someone shot our innocence".

Jason είπε...

Μεγάλο πνεύμα, φυλακισμένο σε βασανισμένη ψυχή, φυλακισμένη σε ανώριμη κοινωνία, φυλακισμένη σε σκληρή εποχή.

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

Το αγαπώ αυτό το ποίημα κι εγώ..όπως και τη σονάτα του σεληνόφωτος του Ρίτσου, αλλά υπάρχει εδώ : http://to-koritsi-pu-i8ele-polla.blogspot.com/2007/12/blog-post_644.html

οπότε δεν έλεγε να το ξαναγράψω :P

Jason, όμορφα τα λόγια σου..

Τα λέμε παιδιά..

Ονειροφερμένος είπε...

Να σαι καλά κορίτσι μου..
Θα αναρτήσω σύντομα τη δική μου επιλογή..
Πράγματι είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες..

Morpheus είπε...

Αχ αυτό είναι από τα αγαπημένα μου ποιήματα ...