Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

once you know you can never go back

Με πειράζει που έχασα 13 μέρες απ τη ζωή μου για σένα. Για το τίποτα. Για να λέμε πως προσπαθούμε και να αδιαφορούμε. Για να λες πως ακούς τις συμβουλές των φίλων σου κι είσαι καλός άνθρωπος. Για να λέω πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Και με πειράζει γιατί ο χρόνος δε γυρίζει πίσω,ναι είναι κλισέ αλλά είναι αλήθεια.Δε γυρίζει πίσω. Και δεν μπορώ να γυρίσω σε κείνο το τραπέζι και να μην απορρίψω αυτό που με έκανε χαρούμενη, εξαιτίας σου.

Επιλογή μου θα μου πεις και δίκιο έχεις. Και σκέφτομαι πως τελικά δεν είμαι τόσο δυνατός χαρακτήρας όσο νομίζουν οι άλλοι* γιατί αν ήμουν θα μπορούσα να μείνω σταθερή σε εκείνα τα 5 δευτερόλεπτα που ήμουν σίγουρη πως θα σου έλεγα "όχι,δεν θέλω". Αλλά δεν έμεινα σ'εκείνα. Δυστυχώς.

Και για σένα δε στεναχωριέμαι στο ελάχιστο,απλώς με θυμώνεις. Ή μάλλον ούτε αυτό.Εγώ με θυμώνω. Θυμώνω ξέρεις γιατί? Όχι για το χαμένο χρόνο,εξάλλου μικρή είμαι,έχω ακόμα την πολυτέλεια να είναι ο χρόνος με το μέρος μου. Θυμώνω γιατί έχασα αυτό(ν) που με έκανε να γράφω έτσι.

Για την ακρίβεια σπαράσσω που τον έχασα κι ας μην τον έχασα στα αλήθεια. Τον έχω, μου μιλάει και κοιμήθηκε δίπλα μου. Έκανε ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Κοιμήθηκε μαζί μου κυριολεκτικά. Κ έκανε αυτό που κάνω πάντα όταν ξαπλώνω με κάποιον: ζήτησε συγγνώμη όταν μου γύρισε την πλάτη. Κι έβαλε στο ραδιόφωνο το σταθμό που ήθελα να ακούσω εκείνη τη στιγμή, ένα δευτερόλεπτο πριν του το ζητήσω.

Κι όλα αυτά είναι πολύ ωραία. Αλλά δε με κοιτάει όπως με κοιτούσε πριν. Έπιασε το παράπονο στα μάτια μου και το παραδέχτηκε από μόνος του: προσπαθώ να μη σε κοιτάω. Κι εγώ προσπαθούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου απ τα μάτια του τα βαθυπράσινα,αλλά δεν είναι το χρώμα που σε κεντρίζει είναι αυτό το ύφος που όταν πέφτει φευγαλέα πάνω σου νομίζεις πως υπάρχεις μόνο εσύ τριγύρω.

Καταλαβαίνεις τι έχασα? Δεν έχασα έναν άνθρωπο. Έχασα τον άνθρωπο που γνώρισα. Τώρα δε βγαίνω με τον ίδιο. Βγαίνω με τον εαυτό του που μου κρατάει κακία.

Και θέλω να κλάψω αλλά δεν κλαίω. Γιατί μου φτάνει να τον κοιτάζω κι ας αποφεύγει το βλέμμα μου.Γιατί γι αυτό το αποφεύγει: επειδή θέλει να με κοιτάζει. Ενώ εσύ..you gotta take it on the otherside.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κατι εχουν τελικα τα βα8υπρασινα ματια.Μην 8υμωνεισ,καλη μου,στο βα8ος ξερω πως δεν 8υμωνεις ουτε με εκεινον ουτε με σενα.Καμια μερα δεν ειναι χαμενη,ποτε.Κανενας χρονος.Διαβασα και το προηγουμενο,αυτα τα τηλεφωνηματα μεσα στο καλοκαιρι ειναι σαν χειμωνιατικες λιακαδεσ!Καλημερες!

Ανώνυμος είπε...

εχω μια θεωρια,σαν χιλιες κοκκινες κραυγες κι αληθεια,εχει βγει αληθινη χιλιες φορες.ακομα και το καλοκαιρι.ιδιως το καλοκαιρι.λοιπον,ολοι επιστρεφουν.Ολοι.

παλι.κι οπως δεν ειναι ακομα εδω,καποτε θα ειναι παλι εδω.

ξερω τι λες.και σε πιστευω,νομιζω πως το εννοεις.αλλα απ την αλλη σκεφτομαι πως οποιος ξαναγυριζει εχει ακομα ενα μικρουλι κομματι μας.και εμεις παντα θα θελουμε για λιγο να ξαναχουμε αυτο το κομματι μας.

αχ,το καλοκαρι ηταν ομορφο:)

ΤΖΕΝΑΟΥΑ είπε...

ΒΡΕ ΡΟΔΟΖΑΧΑΡΕΝΙΟ...ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΤΕΛΙΚΑ? ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ? ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ? ΜΠΟΡΕΙ Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΝΑΝΑΙ ΑΛΛΟΥ (ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ) ΑΛΛΑ ΑΜΑ ΘΕΣ ΠΕΣ ΜΟΥ...ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΡΩΤΑΩ...ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΠΑΝΤΩΣ...

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

χελώνι,αυτό ξαναπέστο..ποτέ καμιά μέρα δεν είναι χαμένη.και να ένας λόγος που τσατίστηκα με τον εαυτό μου: πίστεψα στα αλήθεια πως ήταν χαμένος χρόνος.και προσπαθώ να μου αλλάξω γνώμη αλλά παρόλη την προσπάθεια ακόμα χαμένος χρόνος μου φαίνεται.δυστυχώς :(

ιν δε σκάυ..έχω παρατηρήσει πολύ κόσμο να επιστρέφει και δεν ξέρω αν είναι αυτό με το κομμάτι μας που έχουν.αλλά μου φαίνεται λυπηρό γιατί είναι σαν να μην έχουν κάτι άλλο να κάνουν στη ζωή τους απ το να επαναλάβουν το παρελθόν του.γιατί να το κάνεις αυτό?το χω κάνει δε λέω,κι εμένα με βάζω στο τσουβάλι.και μου φαίνομαι pathetic όταν το κάνω.δεν ξέρω.μάλλον είμαι πολύ απόλυτη,μάλλον φταίει η ώρα και η κατάσταση,μπορεί διαφορετικά να έλεγα άλλα. χάρηκα που πέρασες απο δω,είχες καιρό :)

τζενάουα,μπήκα στη σχολή που ήθελα αλλά στο Βόλο!και να σου πω την αλήθεια το καταχάρηκα που δεν πέρασα θεσ/νικη :Ρ

tzenaoua είπε...

αναφωνώ το γιούπιιιιιιιιι...και για τα δυό!!!!! Στο Βόλο αδερφές μου στο βόλο...εκει είναι τα καλύτερα για σένα κοριτσάκι...είμαι σίγουρη οτι θα αδράξεις καθε υπέροχη στιγμή που θα σου προκύψει αυτά τα 4 χρόνια...μη μας ξεχάσεις όμως...θεμε να σε διαβάζουμε και απο κει...promise? :))))

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

τζενάουα,5 χρόνια είναι η σχολή! πώς τόλμησες να ξεστομίσεις τέτοιο πράγμα???ακούς εκεί να σας ξεχάσω.τώρα που θα χω και επιδοτημένο λαπτοπ ??^^