Οι μαμάδες πάντα θα ρωτάνε πού πας και με ποιον. Απλώς κάποια στιγμή σταματάει να σε πειράζει το ν' απαντήσεις. Κι αυτό ίσως είναι ένας τρόπος να καταλάβεις πόσο καλές είναι οι επιλογές σου. Ή είσαι περήφανος για τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι ή δε φοβάσαι πια την κρίση της μαμάς σου ή και τα δύο. Κι αυτά όλα είναι καλές επιλογές.
~
Στη Ροτόντα πήγαινα. Ήλιος,δέντρα, τσίπουρο, καφές.
Στη διαδρομή αποφάσισα πως πρέπει να κόψω κάπως δρόμο για να μην αργήσω. Κι ήταν η πρώτη φορά που περπάτησα για τόσο μεγάλη απόσταση μέσα απ' τα πανεπιστήμια και ένιωθα σαν να κάνω κάτι τρομερό. Όπως όλα τα πράγματα όταν τα κάνεις για πρώτη φορά.
~
Χτες βράδυ θυμήθηκα μια στιγμή και γέλασα -από χαρά, όχι όπως γελάς με κάτι που είναι αστείο. Είναι κάποιες στιγμές που δεν καταλαβαίνεις την αξία τους την ώρα που συμβαίνουν, την καταλαβαίνεις σε ανύποπτο χρόνο κι εκπλήσσεσαι. Καλύτερα έτσι, αλλιώς τα ξαφνικά χαμόγελα θα ήταν πολύ λιγότερα.
~
Κι ύστερα βράδιασε και κάθισα στην κουνιστή πολυθρόνα, έβαλα μουσική και κοιτούσα τα φώτα έξω απ'το παράθυρο και μετά κοιτούσα τη σκιά μου στον τοίχο. Και μετά σκέφτηκα τη σκιά μου σ' άλλα μέρη και γέλασα πάλι διακριτικά. Και σκεφτόμουν πως you know, you'll never be more than twist in my sobriety. Και μετά θυμήθηκα τα επόμενα τραγούδα σ' αυτή λίστα, ένα έχει τον τίτλο "drop dead beautiful". Χα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου