Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

you better leave this dream alone*

Κάθισα στο πάτωμα κι αγκάλιασα τα γόνατά μου και σκέφτηκα πόσο λίγο χώρο πιάνω. Αλλά σημασία δεν έχει πόσο χώρο πιάνεις,σημασία έχει πού είναι αυτός ο χώρος,τίνος είναι. Κι αυτή την περίοδο η μόνη σωστή απάντηση είναι δικός μου. Δικός μου χώρος. Κτητικός άνθρωπος πάντα ήμουν. Διεκδικούσα και ζήλευα και μην τυχόν κι αγγίξεις ό,τι μου ανήκει. Αλλά είναι η πρώτη φορά που νιώθω κτητική προς εμένα. Κι αν αυτό σημαίνει ένα πράγμα τότε αυτό είναι να διεκδικείς το χώρο σου και να σου ανήκει και μην τυχόν και τον αγγίξει κανείς. Ναι ακούγεται αντικοινωνικό, ξέρω. Δεν είμαι έτσι υπερβολική, για την ακριβεία προσπαθώ να τα λέω έτσι υπερβολικά γιατί με την αυστηρότητα δεν τα πάω καλά σε καμία της έκφανση. Είναι αυτό το θέμα με τα όρια. Που δεν έχω.

Τι έλεγα; Για μένα έλεγα. Έβαψα τα μαλλιά που λες κι ύστερα τα εκανα κυματιστά, συνδυασμός πολύ μοιραίος θα τολμήσω να πω. Αν υπάρχει ένα μοιραίο μαλλί είναι το κόκκινο κυματιστό. Κι έτσι στεκόμουν χτες στο μπαρ στο δρόμο με δύο αγαπημένες μου κι η μία μου είπε "γιατί ρε συ;" κι εγώ απλά ανέμισα το φρεσκοβαμμένο μαλλί, τίναξα το τσιγάρο και είπα "αφού μου πάει ο ρόλος". Κι έτσι όπως το έθεσα, μου πήγαινε όντως.


try to find another*

4 σχόλια:

ΜαύροΆσπρο είπε...

Μας ανήκει κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό μας?

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

το θέμα είναι να σου ανήκει ο εαυτός σου,γιατί that's not always the case. Γενικά το τι νομίζεις ότι σου ανήκει εξαρτάται απλά απ'το πόσο κτητικός είσαι. Έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή.

Καλημέρα :)

Ανώνυμος είπε...

Σε αυτή την τελευταία φράση σε έκανα εικόνα και μετά σκέφτηκα "άχου ένα γλυκάκι που θέλει να γίνει και μοιραίο!"

Αλλά αν το θέτεις έτσι, τότε εντάξει. Εγώ όπως και να το θέσω, δεν.

Σμουτς :)

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

χαχαχα μπίρι μπίρι :D :D

η αλήθεια είναι ότι με καταδιώκει η γλύκα,τι να κάνω ρε γαμώτο,είμαι γλυκιά by default. Αλλάααα... το ένα δεν αποκλείει το άλλο ;-)