...και ξέρω τι νιώθω*

"Σ'έχω στο μυαλό μου με έναν τρόπο που δεν είσαι εσύ",κι αυτό ο Δεληβοριάς το λέει και το άκουγα και σκεφτόμουν πως είναι κρίμα να το κάνεις αυτό και πως ευτυχώς εγώ αυτή τη φορά δεν το έκανα. Χα!

Η απομυθοποίηση είναι εκνευριστική και άγρια. Και τρομερά απαραίτητη.

Όπως και να παίξεις θα βρεις τρόπο κάτι να χάθεί.
Γι αυτό κουλ.
Παίξει όπως θέλεις.
Είναι ωραία να παίζεις εξάλλου :)
Κι είναι ώρα να παίξεις εξάλλου!

ΥΓ Τέτοιο κυκλοθυμικό ποστ παίζει να 'χα απ'το λύκειο να κάνω. Κοίτα να δεις.

 ΥΓ2 *και τρέμω απ'τον πόθο.