καφές και βιβλία

Ο πρώτος καφές ήταν κρύος και τον ήπια απερίσπαστη. Δε συνόδευε κάποια άλλη δραστηριότητα, ήταν το κυρίως θέμα - όπως πρέπει να είναι ο πρώτος καφές της μέρας. Στον πρώτο καφέ της ημέρας βάζω λίγη ζάχαρη· στους υπόλοιπους όχι. Τη ζάχαρη στον καφέ την αντιμετώπισα όπως τα παγάκια στο ουίσκυ: ξεκίνησα με πολλή ζάχαρη και πολλά παγάκια αντίστοιχα, και σταδιακά τα μείωνα μέχρι που έφτασαν στο μηδέν. Έτσι εδώ και καιρό ο καφές είναι σκέτος και το ουίσκυ επίσης. Εκτός βέβαια, από τον πρώτο καφέ της ημέρας.

Ο δεύτερος καφές ήταν ζεστός και συνοδευόταν από μουσική και βιβλίο. Και ήλιο. Τώρα πήγα να πω πως μάλλον θα ήμουν κάθε μέρα ευτυχισμένη αν είχα ήλιο και καφέ και βιβλία. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί κανείς δε μου στέρησε ποτέ τον καφέ και τα βιβλία κι ο ήλιος δεν είναι πρόβλημα, θα ήμουν εξίσου ευτυχισμένη διαβάζοντας με βροχή, προσθέτει λυρικότητα, δε νομίζεις; Δεν ισχύει όμως που λες, γιατί σε πολύ άσχημες περιόδους -καλή ώρα- προσπαθώ να περνάω τις μέρες μου διαβάζοντας και περπατώντας, προσπαθώ κάτι να αποσώσω από κάθε μέρα. Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό αντικρούει το επιχείρημα περί ευτυχίας, καφέ και διαβάσματος, ή αν το ενισχύει. Μπερδεύτηκα.

Πέρασα πολλή ώρα σε μία σελίδα που έλεγε διάφορα πράγματα για το διάβασμα και για το γράψιμο και ταυτίστηκα τόσες πολλές φορές που έφτιαξα έναν φάκελο που τον ονόμασα "book loving" κι έβαλα μέσα όλες τις εικονίτσες με τα αποφθέγματα. Ένα έλεγε "I write because I don't know what I'm thinking until I read what I say". Χα! Μπορώ να συμφωνήσω απόλυτα με αυτό, ίσως γι αυτό να μην μπορώ να καταλήξω: γράφω με προφορικό λόγο ή σκέφτομαι σε γραπτό λόγο;

Ύστερα η λίστα μου έβαλε αυτό το τραγούδι και με κάνει να νιώθω κάτι απροσδιόριστο κι ωραίο, κάτι που μοιάζει με έρωτα κι ελευθερία κι είναι πανέμορφα ανοιξιάτικο. Je pense à toi.