τα όνειρα της Κυριακής κοστίζαν ακριβά :)

Ξύπνησα και βγήκα απ το σπίτι νωρίς. Νώρις σε σχέση με την ώρα που βγαίνω συνήθως από το σπίτι τις Κυριακές. Τις Κυριακές συνήθως βγαίνω από το σπίτι το απόγευμα.

Λοιπόν βγήκα νωρίτερα από το σπίτι και είχε ήλιο κι ήταν σαν άνοιξη και ο αέρας που φυσούσε δεν ήταν ζεστός αλλά δεν ήταν και κρύος*δεν ήταν με τίποτα χειμωνιάτικος πάντως.

Και ξέρεις,μάλλον αυτή είναι η πόλη όπου μ’αρέσουν οι Κυριακές. Ίσως πάλι να αδικώ τις άλλες πόλεις ,γιατί στις άλλες πόλεις ήμουν μαθήτρια και πώς να σ αρέσει η Κυριακή όταν πηγαίνεις σχολείο?

Αλλά όχι,είμαι σίγουρη πως δεν είναι αυτό. Δεν είναι που τελείωσε το σχολείο,ξέρω να ξεχωρίζω τις Κυριακές γιατί ό,τι σιχαίνεσαι το ξέρεις καλά κι εγώ τις Κυριακές τις σιχαινόμουν αλλά η σημερινή μ’αρέσει.

Οι πόλεις τις Κυριακές είναι μελαγχολικές και θλιμένες και άσχημες και μόνες τους.

Αυτή εδώ είναι απλώς ήρεμη.

κι άμα δε μη σώσω και σωθώ!

ένα στόμα φωνάζει πως δεν θα με πείσεις με χίλια τεχνάσματα

*ασχετο με τη διάθεση και τα νέα μου,απλώς: πάντα μ'άρεζαν αλλά αυτή την περίοδο κόλλησα -το στέκι μας με την ίδια πλέυλιστ 24/7 φταίει :Ρ

Θεσσαλονίκη με φεγγάριιιιιιιιιιι :)

Ξέρω μια πόλη μαγεμένη που όταν πέφτει βροχή
μπρος στα μάτια μου κλαίει και γιορτάζει
βγαίνω στο δρόμο να γυρίσω και να πάω σ' αυτή
κι η καρδιά μου όλο καίει φλόγες βγάζει
όλα τα φώτα της για μένα μόνο να ΄ναι ανοιχτά
να χαθώ σε στενά ξεχασμένα
να ξενυχτήσω σε ένα μπαρ μαζί με τ' άλλα παιδιά
όλα τόσο γνωστά κι όλα ξένα

Θέλω να τρέξω να πάω κατά κει θέλω να τρέξω

Θέλω να με πας εκεί που όλα είναι ωραία
και να 'χω πάντοτε παρέα
σου λέω θέλω να με πας
Θεσσαλονίκη με φεγγάρι
όλους τους πόνους μου να΄πάρει
να ξημερώσεις στο Βαρδάρη
εκεί για πάντα να με πας

Εκεί ο χρόνος σταματάει όταν ο ήλιος φανεί
κι ο καφές έτσι γρήγορα τελειώνει
και τα κορίτσια είναι ωραία όταν βγαίνουν μαζί
μα καμιά τους δε θέλει να 'ναι μόνη

λα λαααααααααα xD

strum me hard,strum me fast

the wrong questions and the wrong replies

έτσι φτάσαμε ως εδώ σχεδόν τυχαία..

και το κερί μυρίζει βανίλια

Περπατάει μπροστά μου κάποιος, προσπαθώ να καταλάβω αν πλησιάζει ή αν απομακρύνεται και θυμάμαι άθελά μου το φαινόμενο ντόπλερ. Δυστυχώς ο ήχος των βημάτων του είναι ανεπαίσθητος και δεν μπορώ να βγάλω συμπέρασμα απ’τη συχνότητα του ήχου που φτάνει στα αυτιά μου - γιατί στ’ αυτιά μου δε φτάνει κανένας ήχος.

Δεν ξέρω αν είναι ωραία αξιοπερίεργο ή ανησυχητικά αξιοπερίεργο,πάντως είναι σίγουρα αξιοπερίεργο. Ακούω τις σκέψεις μου. Στ’ άλήθεια. Οι άλλοι άνθρωποι απλώς σκέφτονται. Εγώ ακούω, είναι σαν να σκέφτομαι δύο φορές,σαν να σκέφτομαι αυτά που σκέφτομαι.

Το μυαλό μου βρίσκεται σε υπερβολική εγρήγορση, σαν όλα να συμβαίνουν γρήγορα. Κι ύστερα παρατηρώ πως το σαν θα μπορούσε να λείπει, πως περπατάω πιο γρήγορα από πριν και μόλις προσπέρασα τον πεζό που τελικά απομακρυνόταν.

Με διακατέχει ένας ξαφνικός φόβος πως όταν φτάσω στο μαγαζάκι θα ξεχάσω όσα σκεφτόμουν και δε θα ‘χω κάτι να γράψω και θα ‘ναι κρίμα γιατί εγώ για να γράψω πάω.

Αποφασίζω τελικά να σταματήσω να σκέφτομαι και να αρχίσω απλώς να παρατηρώ γιατί χάνω την πόλη. Έτσι κοίταξα το συντριβάνι κι όμως κι αυτό δεν το κοίταξα,το έβλεπα. Σχημάτισα τη μορφή του με γράμματα και σκέφτηκα πως αυτό που κάνω είναι ίσως αρρωστημένο* δε σκέφτομαι κανονικά,σκέφτομαι σαν να αφηγούμαι, σαν ό,τι σκέφτομαι πρόκειται να βρεθεί κάπου γραμμένο. Κοίτα να δεις όμως που αυτό είναι αλήθεια κι οπότε ίσως όλα να οφείλονται στη συνήθεια ή στη μανία που έχω να γράφω.

Αναρωτιέμαι πώς να μοιάζει άραγε το βλέμμα μου όταν περπατάω και σκέφτομαι πυρετωδώς όμως αυτή η απορία σταματάει πολύ γρήγορα γιατί ξέρω. Ξέρω πως αν κάπως χαρακτηρίζεται το βλέμμα μου τότε χαρακτηρίζεται από ένταση στα όρια του άγχους.

Φτάνω στον καθρέφτη μου στην εθνικής αμύνης , στον καθρέφτη του παιχνιδάδικου που πάντα κοιτάζομαι, τα μαλλιά μου πρώτη φορά μου φαίνονται τόσο φωτεινά-ή φλογερά,δεν ξέρω- κάτω από τόσο λίγο φως.

Κοντοστάθηκα εκεί κι είδα με την άκρη του ματιού μου μια κοπέλα με μπερέ να πλησιάζει, αμέσως άρχισα πάλι να περπατάω για να μη με προσπεράσει, λες και υπήρχε κάποιος μυστικός ανταγωνισμός βαδίσματος μεταξύ των κοριτσιών με μπερέδες. Ένιωσα χαζή.

μην ανησυχείς,είμαι καλά, θέλω απλώς να πιω τσάι, να γράχω και να ηρεμίσω.
Ηρέμισα.