Αλλά είμαι πιο χαρούμενη επειδή σήμερα ήταν η τελευταία μέρα δουλειάς! Δεν έχω νιώσει στη ζωή μου πιο ελεύθερη! Είναι η πρώτη φορά που συμπονώ αυτούς που λένε ότι η δουλειά είναι σκλαβιά.Δεν πιστεύω πως όλες οι δουλειές είναι σκλαβιά,κάποιοι άνθρωποι σίγουρα απολαμβάνουν αυτό που κάνουν.Αλλά ρε φίλε είναι κάτι δουλειές..
Και που λες ήμουν χαρούμενη και δεν ήθελα να πάω σπίτι μετά το σχόλασμα και να βλέπω αμερικάνικες σειρές.Έτσι στο προηγούμενο στενό κατέβηκα προς παραλία μεριά και μου πήρα φαγώσιμα δωράκια.Cup cake και cheese cake και τα δύο με βατόμουρο. Κι όσο ήμουν στο ποδήλατο χαμογελούσε τόσο πλατιά που νόμιζα πως θα κλάψω απ'τη χαρά μου και χαμογελούσα σε όλο τον κόσμο κι ας με θεωρούσαν ηλίθια.
Κι αν ακούσετε κανέναν τουρίστ να σας λέει πως οι Βολιώτες είναι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι στον κόσμο,μην τον πιστέψετε.Μάλλον απλώς του χαμογέλασα.
Και τώρα θα φάω το τσιζκέικ με τα χέρια. Αύριο φεύγω,δε θα λερώσω και κουταλάκι!
2 σχόλια:
Τι γλυκιά αναρτηση!!!Ωστοσο δεν επρεπε να αναφερθεις στα cupcakes!Zήλεψα!!!
η δουλεια λοιπον μπορει να ειναι αγγαρεια, μπορει να ειναι κι ευτυχημα...Ολα λοιπον εξαρτουνται απο τον σκοπο της...Βαλε στη συνταγη της δουλειας και την σωστη επιλογη δουλειας για σενα. Σου ευχομαι λοιπον να κανεις μια δουλεια που να αγαπας κι αν κουραζεσαι να πιανεις μια αλλη δουλεια που ν'αγαπας παλι! Φιλί
Δημοσίευση σχολίου