Ξέρεις τι θα κάνω όταν πάω στο καινούριο μου σπίτι?Θα στολίσω το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τοσοδούλικα στολίδια και με άσπρες σειρές φωτάκια και θα πάρω σοκολατάκια για το καινούριο τραπέζι του σαλονιού-γιατί το σαλόνι θα έχει τραπέζι κι όχι ένα χαρτόκουτο ντυμένο με μια πασμίνα.

Ύστερα θα φωνάξω τους λίγους μου φίλους και θα ακούμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια και θα πίνουμε eggnog που θα έχω φτιάξει εγώ. Και το σπίτι θα μυρίζει μπαχαρικά και ρούμι.Γιατί είναι το πράγμα που ζηλεύω στα χριστουγεννιάτικα επεισόδια των αμερικάνικων σειρών.

Σήμερα δεν είναι ωραία μέρα. Δηλαδή η μέρα μια χαρά είναι,εγώ δεν.


Δε θέλω να μείνω άλλο σ'αυτό το σπίτι,κάθε μέρα που περνάει μου φαίνεται αγγαρεία και έχω την αίσθηση πως συνεχώς γίνεται πιο καταθλιπτικό και μίζερο όσο ωραίο και να είναι. Η σκύλα σπιτονοικοκυρά βοηθάει ιδιαίτερα σ'αυτή την αίσθηση. Έτσι λοιπόν μου φαίνονται όλα μίζερα και καταθλιπτικά και σκονισμένα και βρώμικα κι απαίσια*όλα μοιάζουν με κάτι από το οποίο θέλω να φύγω(εντάξει όχι όλα :-)). Και λοιπόν μου φαίνονται όλα άξια διαφυγής και οποιαδήποτε αλλαγή μοιάζει πολύ μακρινή. Δεν είναι. Αλλά εμένα έτσι μου μοιάζει.Νομίζω πως το Σαββατοκύριακο είναι πολύ μακριά και πως είμαι ήδη κουρασμένη,πόσο μάλλον αφού δω τα 25 σπίτια που κύκλωσα στην εφημερίδα. Είμαι ήδη κουρασμένη για να το κάνω. Κι όταν το διαλέξω,η μετακόμιση μου φαίνεται πολύ μακρινή και δύσκολη -παρά τον φίλο με το φορτηγάκι που είπε πως είναι στη διάθεσή μου κι έχει και κούτες για τα πράγματά μου.


Σήμερα δηλαδή είμαι απαισιόδοξη και καθόλου καλή παρέα.Και συγγνώμη γι'αυτό,είναι κρίμα δε μου έκανες τίποτα για να σε κοιτάω μ'αυτό το απογοητευμένο και θλιβερό ύφος.Λες και ανυπομονούσα να φύγεις και να μείνω μόνη μου. Στην πραγματικότητα δεν ήταν έτσι,ήθελα να μείνεις και να μην είμαι μόνη μου αλλά επειδή έπρεπε να φύγεις,ε,μάλλον έπεισα τον εαυτό μου ότι ήθελα κιόλας μπας κι ευχαριστηθώ τον καφέ χωρίς εσένα.

Θεέ μου,τι άνοστος καφές ήταν αυτός.

Τις προάλλες άλλαξα θέση τα έπιπλα και νιώθω πως το σπίτι μου είναι καινούριο.


Που λες άλλαξα θέση τα έπιπλα γιατί αγαπώ τα παράθυρα και ένιωθα άσχημα που δεν αξιοποιούσα το ένα και μοναδικό παράθυρο του σπιτιού μου. Το ένα και μοναδικό παράθυρο του σπιτιού μου είναι σε πολύ καλή θέση*είναι στην κρεβατοκάμαρα κι απέναντι έχει πολυκατοικίες και κεραίες. Αν με ρωτούσες χτες,αυτό δε θα το έβαζα στη λίστα με τα πλεονεκτήματα,αλλά σήμερα βγάζαμε φωτογραφίες με την Μ., και ξέρεις οι φωτογραφίες βγαίνουν πολύ ωραίες όταν υπάρχει μια ταράτσα με κεραίες εκεί κοντά.


Και λοιπόν τώρα μπορώ να γράφω στο τραπέζι που χρησιμοποιείται ως γραφείο κι είναι κάτω απ'το παράθυρο και έχει ένα ωραίο καδράκι κι ένα κερί βανίλια,ένα ξυπνητήρι απ'αυτά που κάνουν ντριν,κι ένα γυάλινο σουβέρ για τον καφέ μου. Και το καινούριο τασάκι που είναι διακοσμητικό γιατί δεν καπνίζουμε στην κρεβατοκάμαρα αλλά παραήταν όμορφο για να μην το αγοράσω.


Είναι λίγο κρίμα που ψάχνω σπίτι,γιατί αυτό το σκασμένο είναι πολύ ακριβό,αλλά είναι κρίμα γιατί πάνω που άρχισε να μ'αρέσει ακόμα περισσότερο πρέπει να το αφήσω.Αλλά δεν πειράζει γιατί κάποιος μου είπε ότι τα σπίτια είναι όμορφα γιατί εμείς τα φτιάχνουμε όμορφα κι έτσι θα μ'αρέσει και το καινούριο κι αν δεν έχει παράθυρο ίσως ζωγραφίσω ένα στον τοίχο.Ή ίσως βάλω εσένα να το ζωγραφίσεις.