τα μπουτάκια!

Τελευταία ακούω Σαββιδάκη. Κάθε μέρα. Όχι όλη μέρα,αλλά όλες τις μέρες. Και ναι,μ'αρέσει ΚΑΙ αυτό το τραγούδι. Πολύ κιόλας.

ΥΓ μεταξύ μας κι ο Σαββιδάκης μ'αρέσει περίεργως πολύ :/


ΥΓ έχω και καινούρια κρέμα σώματος και μυρίζει μαυροκέρασο και μοσχοκάρυδο και μ'αρέσει κι αυτή πολύ. Αυτό το είπα έτσι,για να βάλω και την ετικέτα "μυρωδιές" γιατί είναι καλή ετικέτα και δεν την χρησιμοποιώ συχνά.

dream is destiny?

Σκέφτομαι πως αγαπώ την άνοιξη,την λατρεύω. Κι επειδή παρ'όλη τη μυρωδιά της εγώ θέλω κι επιπλέον μυρωδιά,σήμερα πήρα κερί που μυρίζει άνοιξη αλλά όχι αποπνικτική άνοιξη,φρέσκια και δροσερή άνοιξη. Και δεν στέγνωσα τα μαλλιά μου,τα βούρτσισα και τώρα στεγνώνουν μόνα τους σιγά σιγά γιατί ο καιρός είναι υπέροχος. Άνοιξα το παράθυρο κι έκλεισα το παντζούρι του και νομίζω πως τώρα το σπίτι μου έχει το ιδανικό κλίμα.


Ήθελα να γράψω κάτι για τα όνειρα. Σκεφτόμουν τη σχολή. Σκεφτόμουν τα μαθηματικά και πόσο τ'αγαπάω τελευταία,τ'αγαπάω τόσο που σκέφτηκα να κάνω μαθηματικό τατουάζ αλλά το μετάνιωσα μια μέρα πριν το ραντεβού. Ψέματα,δεν το μετάνιωσα,είναι το μόνο τατουάζ που ποτέ δε θα μετανιώσω. Το φοβήθηκα λίγο,φοβήθηκα τον ήχο μέσα στο αυτί μου που θα είναι σαν τον τροχό του οδοντιάτρου και παρ'όλους τους υπέροχους οδοντιάτρους -3 στον αριθμό- που έχω συναντήσει,δεν μου είναι ευχάριστο ο, οτιδήποτε μου τους θυμίζει. 


Τα μαθηματικά λοιπόν. Θυμήθηκα ένα μάθημα διαφορικών εξισώσεων που το κατάλαβα εξ'ολοκλήρου κι είχα κι απορίες σωστές και διόρθωσα και 2-3 απροσεξίες του καθηγητή. Ύστερα τον είδα στον ύπνο μου να μου λέει "διάβασε και λίγο,είναι κρίμα,είσαι πολύ καλή". Είμαι. Και δε μ'αρέσει το διάβασμα. Το τελευταίο θεώρημα του Φερμά δηλαδή μ'αρέσει. Δε γίνεται όλα τα ακαδημαϊκά βιβλία να ήταν σαν λογοτεχνικά και να είχαμε πάντα την ψευδαίσθηση πως τα διαβάζουμε από χόμπυ στον ελεύθερο χρόνο μας;


Κι ύστερα θυμήθηκα εκείνο το όνειρο.Το μόνο πράγμα -ή ένα απ'τα ελάχιστα- που θέλω οπωσδήποτε να κάνω πριν πεθάνω,ή πριν γίνω πολύ γιαγιά και δεν ταξιδεύω πια,ή πριν σταματήσω να'χω ελεύθερο χρόνο για ταξίδια και για χασομέρια.Το μόνο πράγμα που πρέπει να μην ξεχάσω να κάνω είναι να πάω να γίνω σερβιτόρα στην Γρανάδα. Για λίγο,για πολύ,για οσοδήποτε. Για ένα καλοκαίρι,για ένα σύντομο καλοκαίρι αναρχίας ή και για ένα long hot summer.


Την άνοιξη είναι όλα πιο όμορφα. Κυρίως οι αυλές και τα μπαλκόνια,οι παραλίες. Μπα,όλα. Τα πεζοδρόμια και η άσφαλτος ακόμα. Και κάτι πιο απροσδόκητο,ένας χώρος που δεν είναι εξωτερικός αλλά έχει μεγάλα παράθυρα κι είναι ωραία την άνοιξη γιατί μπαίνει ήλιος σε αντίθεση με τον χειμώνα που στις 8 το βράδυ είναι...βράδυ. Ξέρεις ποιος χώρος είναι πιο όμορφος την άνοιξη; Η αίθουσα χορού.


μουσική καθόλου ανοιξιάτικη αλλά με την κατάλληλη δόση μελαγχολίας: