Είναι μια κρέμα σώματος που μυρίζει παιδική ηλικία.
Μυρίζει σαν να είσαι παιδί που ζηλεύεις τις κρέμες της μαμάς.
Δεν
ξέρω ακριβώς τι μου θυμίζει,ξέρω μόνο ότι μου θυμίζει κάτι,κάτι που
χαίρομαι πολύ να θυμάμαι και τώρα νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντι στην
κρέμα,θέλω να πω "κρέμα,σ' ευχαριστώ πολύ".
Είναι
όμορφη μέρα. Κυριακή με πολύ ήλιο,ξύπνησα με ντους και μετά πασαλείφτηκα
την εν λόγω κρέμα,κυρίως για να μυρίζει η μπλούζα μου. Το καλύτερο με
τις κρέμες είναι που μυρίζει η μπλούζα σου κι αν μετά από μέρες θες να
την ξαναφορέσεις τότε θυμάσαι εκείνη τη μέρα που η μπλούζα ποτίστηκε με
τη μυρωδιά κι ήταν σίγουρα καλή μέρα γιατί αν δεν ήταν καλή δε θα
καθόσουν να βάζεις κρέμες.
Η κρέμα μου θυμίζει τη μαμά λοιπόν,είναι όμως και κάτι που μου θυμίζει τον μπαμπά.
Αρχικά
να πω πως όταν ήμουν μικρή άλλαζα συχνά γνώμη για το τι θα γίνω όταν
μεγαλώσω. Για ένα πράγμα δεν άλλαξα γνώμη: όταν μεγάλωνα θα γινόμουν
καπνίστρια. Μην κατηγορείτε τους γονείς μου,εγώ δεν τους κατηγορώ. Η
μαμά πάντα κάπνιζε σε ξεχωριστό δωμάτιο ή στον απορροφητήρα και δε
μ'άφηνε να είμαι μπροστά όταν κάπνιζε. Τον μπαμπά δεν τον θυμάμαι να
καπνίζει γιατί σε κάποια φάση το 'κοψε μαχαίρι. Θέλω να πω ποτέ οι γονείς
μου δε μου είπαν πως το κάπνισμα είναι καλό. Έχω φίλες με γονείς
μανιώδεις καπνιστές που δε θέλουν ούτε να βλέπουν τσιγάρα. Δεν
κατηγορούμε λοιπόν τους γονείς μου. Όμως καπνίστρια έγινα.
Και
συχνά σκεφτόμουν μια μέρα που ένας φίλος του μπαμπά του είχε
δώσει κάτι χαρτάκια που ήταν εντελώς διάφανα,λεία,γυαλιστερά,πανέμορφα,σαν να καπνίζεις γυαλί. Κι από τότε
σκεφτόμουν "όταν μεγαλώσω θα τα βρω αυτά τα χαρτάκια,αρκεί να μην ήταν
συλλεκτική λίμιτεντ εντίσιον". Και τώρα τα βρήκα! Και καπνίζω σ'αυτά τις
τελευταίες δύο μέρες και σκέφτομαι τότε που ο μπαμπάς δεν είχε κόψει το κάπνισμα.
Το
παράθυρο του σαλονιού μου είναι ανοιχτό και πολύ χαίρομαι που έχω βάλει
ένα τραπέζι εκεί από κάτω. Έτσι μπορείς να διαβάζεις μπροστά σ'ένα
παράθυρο.
