Καμιά φορά αμφιβάλω και λέω ρε γαμώτο εγώ πού ξέρω πως θέλω αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά να κάνω? Σάματι έχω δει και κανέναν να την κάνει? Έχω μήπως την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται?

Αλλά μετά είμαι με μια συμφοιτήτρια και προσπαθούμε να βρούμε κάτι. Και ξέρουμε το αποτέλεσμα αλλά δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα καταλήξουμε εκεί. Και κάνουμε δοκιμές. Και τα νούμερα στο κομπιουτεράκι σβήνονται σιγά σιγά (φυσικά και υπερβάλω). Και μετά από το νιοστό έντερ που πατάω βλέπω το σωστό νούμερο στην οθόνη.

Καύλα.


τραγούδι που έχει σχέση με την τελευταία λέξη και με τίποτα άλλο:

http://www.youtube.com/watch?v=OyrHIWLK7tI

και τώρα πάω να ζεστάνω το σετσουάν που μου έκανα δώρο χτες.

We don't know if we'll know joy. 
But sometimes we just have to act as if we do.

In treatment

Wintertime Love

Κι όσο ευχάριστα κι ανοιξιάτικα κι αν φαίνονται όλα, όμως άνοιξη δεν είναι. Είναι καλοκαίρι, απ'αυτά με τη ζέστη, όμως όχι πολλή, και με τις λίγες βροχές και τα κοκτέιλ. Κι εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι

είχα ένα ψέμα για να ζω,κι εκτοξευμένος στο κενό

δεν μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα

Don't get me wrong, είμαι χαρούμενο παιδί. Αλλά κατά βάθος πάντα ήμουν απ'αυτά τα κορίτσια που δε σταμάτησαν ποτέ να ακούνε διάφανα κρίνα.

Βρήκα εποχή ν'αποφασίσω πως είμαι παιδί του χειμώνα.

Μα αφού κανείς μας δε διαλέξει πότε και πού θα γεννηθεί. Κι εγώ ο πρώτος ουρανός που αντίκρισα ήταν χιονισμένος.

please excuse my french

η καινούρια μου ανακάλυψη,άι λοβ χερ!