Αν καμιά φορά με ρωτήσεις τι θέλω και σου πω "δεν ξέρω", σου λέω ψέματα. Είναι μια τακτική καθυστέρησης που χρησιμοποιώ μέχρι να βρω έναν τρόπο για να πω αυτό που ξέρω πως θέλω. Κι οι φίλοι μου το ξέρουν αυτό για μένα, ξέρουν πως ακόμα κι αν τίποτα άλλο στον κόσμο δεν ήξερα, θα ήξερα όμως κάθε στιγμή ακριβώς πώς νιώθω. Η σοφή μου φίλη μου 'χε πει μια φορά πως είμαι εντυπωσιακά ειλικρινής με τον εαυτό μου, πως είναι κάποια πράγματα που εκείνη δε θα τα παραδεχόταν. Είμαι in touch with my feelings που έλεγε κι ένα τεστ στο playbuzz, οπότε το ξεκαθαρίσαμε: αν με ρωτήσεις τι θέλω και σου πω πως δεν ξέρω, σου λέω ψέματα.
Και δεν είμαι καλή στο να λέω ψέματα --ψέματα, καλή είμαι στο να λέω ψέματα, αλλά δε νιώθω καθόλου καλά,οπότε το κάνω μόνο όταν στ'αλήθεια πρέπει-- γι αυτό χτες που ο καλός μου φίλος ο Ν. με ρώτησε κάτι τέτοιο κι εγώ του απάντησα χωρίς να τον κοιτάω, κοιτώντας το πάτωμα αντ' αυτού, ήξερα πως λέω ψέματα. Και ο Ν. το ήξερε κι αυτός, γιατί δεν είπε τίποτα, μόνο περίμενε να διορθώσω την απάντησή μου και να πω αυτό που στ' αλήθεια σκεφτόμουν. Γιατί οι φίλοι μου το ξέρουν αυτό για μένα.
Και τους αγαπώ τους φίλους μου. A little too much.
YΓ δεν πειράζει, τίποτα δεν πειράζει, δεν πειράζει ούτε καν η μετακόμιση (ξέρω, κάνω λες και θα ξενοικιάσω αύριο ενώ έχω μήνες ακόμα, αλλά όταν πρωτοπήρα την απόφαση ήταν πολύ τρομαχτικό), δεν πειράζει γιατί χτες πριν με πάρει ο ύπνος σκεφτόμουν τι χρώμα θα βάψω τον τοίχο στο δωμάτιό μου (κατέληξα στο βεραμάν) στο πατρικό μου -ή μάλλον στο μητρικό μου- και πώς θα αλλάξω θέση τα έπιπλα και από πού να πάρω κουτιά για τα βιβλία που δε θα χωράνε στις βιβλιοθήκες. Και δεν πειράζει τίποτα γιατί, όπως μου είπε κάποιος που δε θυμάμαι, όλα θα πάνε καλά.
Κι οι φίλοι μου ξέρουν ότι λέω ψέματα, φυσικά και θυμάμαι ποιος μου το είπε, οι φίλοι μου ξέρουν πως έχω άψογη μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου