Girl, you 'll be a woman soon

Θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή κοιτούσα τα χέρια της μαμάς και μου άρεσε που προεξείχαν οι φλέβες και τα κόκαλα εκεί κάτω από τα δάχτυλα, στην απ' έξω μεριά της παλάμης. Ζήλευα λίγο που εμένα δε φαίνονται οι φλέβες μου και δεν μπορώ να παίξω με αυτές ζουλώντας τες.

Τώρα σχεδόν πάντα είναι φουσκωμένες οι φλέβες των χεριών μου και πράγματι τις πιέζω ζουλώντας τες. Γιατί μεγάλωσα αρκετά ώστε να έχω εμφανείς φλέβες, όχι αρκετά όμως για να μην τις βλέπω σαν παιχνίδι. Έχω βγάλει και κανα δυό άσπρες τρίχες στα μαλλιά και προχτές είδα δίπλα στο στόμα μου μια ρυτίδα, αλλά οι ρυτίδες γέλιου είναι καλές ρυτίδες και δε στεναχωριέμαι.

Το αγόρι έχει όλες τις φλέβες πολύ φουσκωτές και τις ζουλάω κι αυτές συνέχεια· μου λέει να κάνω ό,τι θέλω, να μην του τις κόψω μόνο και απαντάω "μα αν τις κόψω μετά δε θα είναι φουσκωτές" και γελάει. Το αγόρι είναι ένα αγόρι που χτες μου θύμισε τον στίχο του Κεμάλ που λέει "νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί/ με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί" και μόλις τον ξεστόμισε ανατρίχιασε και το χέρι του είχε μπιμπίκια κι ένιωσα τεράστια ευγνωμοσύνη που είμαι με έναν άνθρωπο που ανατριχιάζει με τραγούδια.

Ύστερα μίλησα λίγο με την Κ., και είπαμε γι αυτές τις σκέψεις που μας περνάνε φευγαλέα από το μυαλό. Δεν είναι σχέδια, δεν είναι προγραμματισμός του μέλλοντος, είναι σκέψεις που κρατάνε δέκατα του δευτερολέπτου. "Τι θα έκανα αν—" όχι, όχι, είσαι μικρή για να σκέφτεσαι τέτοια. Τα σκέφτεσαι όμως κι αυτό σημαίνει πως δεν είσαι και τόσο μικρή μάλλον.

Μετά περπατάω στο κέντρο και σκέφτομαι τον εαυτό μου στο λύκειο, που ήμουν 10 κιλά πιο αδύνατη και 200 φορές πιο ανασφαλής και ίσως, λέω, αυτή να είναι η διαφορά ανάμεσα στα κορίτσια και στις γυναίκες. Μετά θυμήθηκα το καρούμπαλο στο μέτωπό μου και το χτυπημένο μου γόνατο κι αναρωτήθηκα ποιον πάω να κοροϊδέψω.

Κι αν πρέπει κάπως να το κλείσω το κείμενο αυτό, τότε μάλλον θα συμπεράνω πως καλό είναι να 'μαστε σε κάποια θέματα γυναίκες και σε κάποια άλλα κορίτσια. Κι έτσι να περπατάμε με αέρα και αυτοπεποίθηση και σε 10 βήματα να σκοντάφτουμε και να ανοίγουμε τα γόνατά μας και να φοράμε χανζαπλάστ με πριγκίπισσες της Ντίζνευ. Η ζωή μόνο έτσι είν' ωραία, που λέει κι ο Φοίβος που τον ακούω από κορίτσι και θα τον ακούω μέχρι γιαγιά.

η λαχτάρα μου, ο καφές και τα τσιγάρα μου

Σε ξύπνησα για να σε χαιρετήσω αλλά δεν το άφησες να περάσει έτσι.
"Πού πας; Δε θες να σηκωθώ να πιούμε καφέ;"
μπορεί αυτό να φαίνεται ασήμαντο αλλά το ξέρω ότι νύσταζες κι άλλο
και πως αν δεν ήμουν εκεί θα έμενες στο κρεβάτι.

Μου έφτιαξες και φραπέ·
έχω συμφωνήσει πλέον να μη φτιάχνω ποτέ εγώ καφέ.
Είναι να απορεί κανείς πώς έχω κάνει τόσο καιρό σερβιτόρα παύλα μπουφετζού.
Δεν ξέρω να κάνω καφέ, παιδιά.

Τι έλεγα;
Α, ναι, και ήπιαμε καφέ και φάγαμε πρωινό και ύστερα περπάτησα προς το σπίτι.
Ο καιρός είναι μουντός αλλά ζεστός.
Αυτό δημιουργεί μια ατμόσφαιρα δυσάρεστη,
αλλά μια μέρα σαν τη σημερινή εγώ επικεντρώνομαι στο "ανακουφιστική συννεφιά"
και όχι στο "αποπνικτική ζέστη".

Η συννεφιά, λοιπόν, ήταν καλή, το φως καθόλου εκτυφλωτικό και η μέρα γενικά ευχάριστη,
όπως όλες οι μέρες που με κάποιον ξυπνάς και πίνεις καφέ.

Περπάτησα, που λέτε, στην χαζή ζέστη και στην καλή συννεφιά και ήρθα σπίτι.

Η μαμά φυτεύει κάκτους στο μπαλκόνι— η συννεφιά διευκολύνει αυτή τη δραστηριότητα.
Εγώ πίνω τον δεύτερο καφέ της ημέρας —ζεστό αυτή τη φορά—
και χαζεύω τη μαμά να φυτεύει κάκτους και την καμαρώνω
και σκέφτομαι πως όταν μεγαλώσω κι άλλο θα 'χω κι εγώ μπαλκόνι ή αυλή
και θα φυτεύω κι εγώ —όχι κάκτους, όμως—
και σκέφτηκα ακόμα πως θέλω να μου κάνεις καφέ για πολλά πρωινά ακόμα.

σιρόπι αλέρτ

...and all the things I deserve for being such a good girl.


ΥΓ αυτό το τραγούδι έχω να το ακούσω και να σκέφτομαι γκόμενο, από 17 χρονών.

upside down

Είμαι γκόμενα με εμμονές.
Για να πάω από το Α στο Β σημείο, παίρνω πάντα την ίδια διαδρομή.
Θέλω να σ' έχω στα δεξιά μου όταν περπατάω·
δε με βολεύει να αγκαλιάζω με το αριστερό.
Θέλω να κοιμάμαι επίσης από την αριστερή μεριά του κρεβατιού.

Θέλω να ξυπνάω και να περπατάω πάντα με μουσική.
Α, η μουσική.
Ακούω έναν ραδιοφωνικό σταθμό,
ένα τραγούδι στο ριπήτ,
μια λίστα,
ένα συγκρότημα,
μέχρι τόσο να τα βαρεθώ
που να μου πάρει χρόνια να τα ξανακούσω.

Βάφω τα νύχια των χεριών μου στο ίδιο χρώμα από 16 χρονών.
Έχω δοκιμάσει κι άλλα, αλλά μου φαίνονται παράταιρα και τα ξεβάφω σχεδόν αμέσως.

Τελευταία λοιπόν άρχισα να ακούω έναν ραδιοφωνικό σταθμό με ποπ εϊτίλες.
Δεν είναι ο ίδιος που άκουσα μέχρι να βαρεθώ το 2013, μοιάζει πολύ όμως.

Σήμερα ξέβαψα το κλασικό σκούρο χρώμα από τα νύχια μου
και τα έβαψα με ένα πιο κοριτσίστικο.
Μου φαίνεται παράταιρο, δε θα πω ψέματα.
Μ' αρέσει όμως.

Και σ' άφησα για λίγο να περπατήσεις στα αριστερά μου.

Και χτένισα τη φράντζα μου στο πλάι αντί να την αφήσω να πέσει ίσια στο μέτωπό μου.

Θέλω να πιστεύω πως δε με αλλάζεις, πως αυτό που μου κάνεις είναι να με χαλαρώνεις.
Να κάνω τα κουτάκια μου λίγο πιο ελαστικά.