Για να πάω από το Α στο Β σημείο, παίρνω πάντα την ίδια διαδρομή.
Θέλω να σ' έχω στα δεξιά μου όταν περπατάω·
δε με βολεύει να αγκαλιάζω με το αριστερό.
Θέλω να κοιμάμαι επίσης από την αριστερή μεριά του κρεβατιού.
Θέλω να ξυπνάω και να περπατάω πάντα με μουσική.
Α, η μουσική.
Ακούω έναν ραδιοφωνικό σταθμό,
ένα τραγούδι στο ριπήτ,
μια λίστα,
ένα συγκρότημα,
μέχρι τόσο να τα βαρεθώ
που να μου πάρει χρόνια να τα ξανακούσω.
Βάφω τα νύχια των χεριών μου στο ίδιο χρώμα από 16 χρονών.
Έχω δοκιμάσει κι άλλα, αλλά μου φαίνονται παράταιρα και τα ξεβάφω σχεδόν αμέσως.
Τελευταία λοιπόν άρχισα να ακούω έναν ραδιοφωνικό σταθμό με ποπ εϊτίλες.
Δεν είναι ο ίδιος που άκουσα μέχρι να βαρεθώ το 2013, μοιάζει πολύ όμως.
Σήμερα ξέβαψα το κλασικό σκούρο χρώμα από τα νύχια μου
και τα έβαψα με ένα πιο κοριτσίστικο.
Μου φαίνεται παράταιρο, δε θα πω ψέματα.
Μ' αρέσει όμως.
Και σ' άφησα για λίγο να περπατήσεις στα αριστερά μου.
Και χτένισα τη φράντζα μου στο πλάι αντί να την αφήσω να πέσει ίσια στο μέτωπό μου.
Θέλω να πιστεύω πως δε με αλλάζεις, πως αυτό που μου κάνεις είναι να με χαλαρώνεις.
Να κάνω τα κουτάκια μου λίγο πιο ελαστικά.
8 σχόλια:
Μιας και είσαι σε μια ροδοζαχαρένια παραλία, να δοκιμάσεις κι ένα ροζ απαλό χρώμα νυχιών!
Και μη φοβάσαι (το λέω για να τ' ακούω κι εγώ). Δεν είναι επικίνδυνο να κάνουμε τα κουτάκια μας λίγο πιο ελαστικά (είπε η Ελζεβίρ και λιποθύμησε...).
Λοιπόν, τα νύχια τα έκανα στο χρώμα που έχουν τα λινκ στο μπλογκ!
Προηγουμένως τα είχα στο χρώμα που παίρνουν τα λινκ όταν ακουμπάς πάνω το ποντίκι. Μιλάμε για πλήρη ταύτιση μπλογκ και νυχιού.
Γεια σου Ελζεβίρ!
Ε ψιλοφοβάμαι η αλήθεια είναι.
Οχι να ελαστικοποιήσω τα κουτάκια, όσο μη μια μέρα πέσει ο ουρανός και γίνουν τα κουτάκια ατσάλινα :/
Πολύ ωραίο χρώμα!
Εγώ τα έχω στο ροζ που έχουν οι φιόγκοι στο βλογ μου!
Μας έχει στοιχειώσει ο φόβος που είχαν οι Γαλάτες στον Αστερίξ. Για τον φόβο μην πέσει ο ουρανός στα κεφάλια τους λέω...
Πάντως είναι στο χέρι σου να αντισταθείς και να μην ατσαλωθείς (είπε ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει!).
'Εχω ατσαλωθεί στο παρελθόν και τώρα είμαι στη φαση "Εντάξει. Είμαι εντάξει. Είμαστε εντάξει" και δεν θέλω να επαναληφθεί η διαδικασία. Έχω βέβαια στο μυαλό μου πως η επανάληψη θα είναι πιο επώδυνη, μπορεί όμως να λειτουργησει και ανάποδα, ποιος ξέρει. Προς το παρόν ας ελπίσουμε να μη χρειαστεί να μάθουμε σύντομα :)
αγχώθηκα και που τα διάβαζα, όχι να τα ζούσα κιόλας :/
αλλά πρέπει να το παραδεχτώ: η αλλαγή μας τρομάζει.
Ίσως επειδή εξελισσόμαστε σε κάτι καινούριο.
Αλλά η εξέλιξη προς τα μπροστά είναι καλή.
Κι ας τρομάζει :)
κορίτσια, τώρα τελευταία έχω θυμηθεί αυτή τη σκηνή από αυτή τη σειρά και θα σας την παραθέσω, αν μη τι άλλο για να καταλαβαίνετε από δω και πέρα τι θα εννοώ αν γράψω κανένα "τσοκέυ"
https://youtu.be/n_vaerIh_9w?t=746
@κορίτσι κ.λπ.
Γράψε ότι θες!
Τσοκέυ! Θα το καταλάβουμε! Όλα καλά!
πρώτον γελάω με το "κορίτσι κλπ" γαιτί πραγματικά, ποιος να κάτσει αν το γράψει ολόκληρο; :D
και δεύτερον για την κατανόηση.
τσοκέυ
τσοκέυ
τσοκέυ
Δημοσίευση σχολίου