Δεν μπορώ να εντοπίσω τη χρονική στιγμή
που τα προβλήματά μας γίναν αληθινά προβλήματα.
Που μας απασχόλησαν θέματα όπως η ασφάλεια,
η εφορία, η ιατρική περίθαλψη,
οι πληρωμές, οι καθυστερήσεις πληρωμών,
η αναζήτηση εργασίας, η αναζήτηση καλύτερης εργασίας.
Πότε αρχίσαμε να αγαπάμε σοβαρά
και να μοιραζόμαστε στ' αλήθεια τις ζωές μας με φίλους και με σχέσεις.
Πότε σκεφτήκαμε πως έχουμε σύντροφο και όχι γκόμενο,
πότε οι φίλες μας έπαψαν να είναι παρέα και έγιναν δικοί μας άνθρωποι.
Πότε μπήκαμε σ' αυτό το χρονικό παράθυρο
όπου δε φαίνονται εντελώς παράλογες φράσεις όπως
"η γιαγιά μάλλον δε θα ξυπνήσει".
*and how do we make it stop?
Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017
Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017
μοναχικός και σπάνιος
Χτες ρώτησαν το αγόρι μου τι μουσική ακούει και απάντησε "Μητροπάνο".
Καταλάβατε γιατί έχω πάθει έρωτα;
Καταλάβατε γιατί έχω πάθει έρωτα;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...