Santa Baby

Μόλις άκουσα συνέντευξη της Μποφίλιου στο ραδιόφωνο (στην ελληνοφρένεια για να ακριβολογώ). Μου άρεσε πολύ η φωνή της και όταν μιλούσε. Στο τέλος τραγούδησε το εν λευκώ και εξήγησε γιατί αφού τραγουδήσει αυτό δεν μπορεί μετά να συνεχίσει —και τώρα αλλά και στις συναυλίες της. Γιατί αυτό το τραγούδι λέει περιέχει όλη την ουσία της προσωπικότητάς μας. Το άκουσα προσεκτικά.

Το άκουσα προσεκτικά και βούρκωσα για να είμαι ειλικρινής.
Δεν το άκουγα για πρώτη φορά, ούτε του έδινα την πρέπουσα σημασία για πρώτη φορά.
Ούτε πρόσεχα αυτούς τους στίχους για πρώτη φορά:

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα

Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο

κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα

εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω

μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα

του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω

με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...

Πρώτη φορά όμως δεν ποντάρω λίγα και δεν πηγαίνω πάσο κι όλα αυτά ξέρεις γιατί;

Γιατί δεν ελπίζω να 'σαι σαν κι εμένα· το ξέρω πως είσαι.

Ό,τι και να συμβαίνει κι ό,τι και να μας πιάνει κι ό,τι κι αν μας αφήνει

είναι πρώτη φορά που η ψυχή μου είναι απαλλαγμένη από το βαρός που λέγεται

"δε με καταλαβαίνει κανείς".

Γιατί εγώ κι εσύ, ό,τι και να λέμε κι ό,τι και να κάνουμε, 

εγώ κι εσύ σταθερά καταλαβαινόμαστε.

Καταλαβαινόμαστε απόλυτα.

Κι αυτό είναι ό,τι πιο ανακουφιστικό έχω νιώσει εδώ και χρόνια.

Γι αυτό αλλάζω την κολόνια μου και τα κραγιόν μου

γι αυτό δε σε περίμενα με πυτζάμες στο σπίτι, 

αλλά με τακούνια και κολλητή φούστα κι ένα μπουκάλι jameson.

Γιατί ένα αγόρι σαν εσένα, σε τέτοια πράγματα πρέπει να γυρίζει σπίτι 

μετά από δουλειά τα Χριστούγεννα.

Γιατί σε λατρεύω τόσο που αμφιβάλλω αν μπορώ να κάνω κάποιον να καταλάβει πόσο.

Αλλά καταλαβαίνεις εσύ κι αυτό έχει σημασία.

Scent of a girl

Φοράω δέκα χρόνια την ίδια κολόνια. Κυριολεκτώ.
Σήμερω όμως ένα κορίτσι από αυτά που ξεπαγιάζουν για να σε πείσουν να αρωματιστείς, ήταν πολύ συμπαθητικό.
Αρχικά της είπα ευγενικά όχι και την προσπέρασα.
Είκοσι μέτρα παρακάτω, έκανα μεταβολή.

Σκόπευα να κάνω ένα δώρο στη μαμά μου και αυτό έκανα.
Ύστερα όμως σκέφτηκα πως είμαι πολύ μικρή για την κολόνια μου
πως η ηλικία μου προσφέρεται ακόμα για πειραματισμούς
και πως είναι κρίμα το σώμα μου να μυρίζει τόσο σοβαρά.
Το σώμα μου θα μπορούσε να μυρίζει πιο ανέμελα
πιο λουλουδένια
πιο πουδραριστά.
Λιγότερο τελεσίδικα.
Αυτό ήταν.
Το σώμα μου μυρίζει τελεσίδικα, το σώμα μου δε σου αφήνει περιθώρια,
το σώμα μου είναι αποφασισμένο και αυστηρό.
Όχι πια.

Σήμερα είναι η μέρα μου άλλαξα κολόνια.
Σήμερα είμαι μικρή και λουλουδάτη.
Σήμερα σκέφτομαι τις καλές σελίδες από το άρωμα του ονείρου ενώ διαβάζω τα συστατικά του καινούριου μου αρώματος
— προφανώς κι έχει γιασεμί το καινούριο μου άρωμα.

Γύρισα σπίτι, ψέκασα τη μπλούζα μου, πήρα βαθιά ανάσα
και είπα σοβαρά στον εαυτό μου
Έτσι θα μυρίζουμε στο εξής.

πόσο σ' αγαπώ, πήρα ρεπό

Ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που βιώνω τον τελευταίο καιρό, είναι να γυρίζει ο άλλος από τη δουλειά και να βλέπεις στα μάτια του ευγνωμοσύνη που σε βρίσκει εκεί. Ή να είμαι εγώ ο άνθρωπος που γυρίζει από τη δουλειά.

ΥΓ αρνείται να δει Γούντυ Άλεν όμως παιδιά, θέλει δουλίτσα ακόμα

26

Είμαι πολύ βαθιά χαρούμενη.
Κι αυτό με εντυπωσιάζει.
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά την απελπισία,
την απόγωνση
την κατάθλιψη, ναι,
που ένιωθα στα 24
και σχεδόν μια σιγουριά πως ποτέ δε θα γίνω ευτυχισμένη
ή πως θα αργήσει πάρα πολύ.
Είμαι τρομερά ενθουσιασμένη που έναν χρόνο μετά δεν ένιωθα πια απελπισία
και που δυο χρόνια μετά είμαι και τόσο μα τόσο χαρούμενη.

Λυπάμαι που δε γράφω συχνά, μα ποια είμαι εγώ να διαψεύσω τόσους αλκοολικούς και αυτοκτονικούς διάσημους συγγραφείς;
Οι ευτυχισμένοι δε γράφουν, οκ, το καταλάβαμε.

Είμαι χαρούμενη όμως.
Κάθε μέρα χτυπάει το ξυπνητήρι μου και πατάω αναβολή.
Κι εκείνα τα δέκα λεπτά πριν το επόμενο ξύπνημα απλώνεις τα χέρια σου
και με τραβάς πιο κοντά σου
και με σφίγγεις και μου φιλάς τα μαλλιά.
Το κάνεις κάθε μέρα και δεν το ξέρεις καν, κοιμάσαι ακόμα.
Και το ότι δεν το θυμάσαι καν μου φαίνεται ακόμα πιο τέλειο.

Μια μέρα ξύπνησα ξαπλωμένη ανάσκελα και κάθε χέρι μου είχε μέσα του ένα δικό σου χέρι.
Κι αυτό μου φαίνεται τέλειο, που κοιμόμαστε και βρίσκουμε τα χέρια μας.

Θέε μου πόσο τον αγαπώ.
Με ρώτησαν αν θυμήθηκα να κάνω ευχή σβήνοντας τα κεράκια.
Ευχήθηκα να είμαστε έτσι για πολλά γενέθλια ακόμα.