Είμαι σίγουρη πως αν υπάρχει μετά θάνατον ύπαρξη, τοτε ο Τσαρλς —ο Μπουκόβσκι ντε— είναι μια πολύ ευτυχισμένη τέτοια ύπαρξη.
Κάθε φορά που κάποια γυναίκα καυλώνει διαβάζοντας τα βιβλία του, τον φαντάζομαι να ανοίγει τα σκασμένα χείλια του σε σατανικό γελάκι, να μας δείχνει τα δόντια του με ένα τσιγάρο φυσικά ανάμεσά τους, και κλείνοντας πονηρά το μάτι κατά Γη μεριά, να κάνει "γειά μας" με μια μεγάλη βαρελίσια.
Στην υγειά σου, ρε παλιο-Τσάρλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου