κάτι στη συμπεριφορά σου που μου άρεσε πολύ.
Και η φίλη με ρώτησε γιατί εκπλήσσομαι κάθε φορά.
Και δεν έχω απάντηση.
Είναι σα να περιμένω συνέχεια κάτι δυσάρεστο
και να πέφτω απ' τα σύννεφα που συνέβη κάτι ευχάριστο.
Πολύ θα ήθελα να το συνηθίσω αλλά είναι τρομακτικό.
Αλλά σήμερα πάλι με εξέπληξες.
Έκανα σαν κακομαθημένο παιδάκι και θα μπορούσες να το επισημάνεις
αλλά ήσουν τόσο ψύχραιμος και σωστός και έκλαψα λίγο αλλά δε σ' άφησα να το καταλάβεις.
Έκλαψα λίγο για την αλληλεπίδραση που έχουμε.
Γιατί είσαι τζέντλεμαν και τρυφερός -και ενίοτε όχι- και με κακομαθαίνεις
αλλά έχεις κι εσύ άποψη και δε φοβάσαι να διαφωνήσεις έντονα.
Κι αυτή είναι μια σπάνια περίπτωση ισορροπίας.
Και παρόλo που τa λέω όλα αυτά, τρέμω να αφήσω τον εαυτό μου
κι έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως κάτι δεν πάει καλά
και περιμένω να χαλάσει
και δεν ξέρω αν είναι ένστικτο και θα αποδειχτεί σωστό αργά ή γρήγορα
ή αν είναι απλά συνήθεια.
Γιατί πήγα και Μάλαμα χτες και
Τυφλός είναι κι εκείνος που κάνει ότι δεν ξέρει
πως πίνει απ' το πηγάδι το σκοτεινό
που ότι τον κατατρώει ανάγκη το 'χει κάνει
ή στην αυλή το κρύβει να ξεχαστεί
Θα δείξει.
Αυτή τη στιγμή είμαι χαρούμενη.
Για την επόμενη, βλέπουμε.
