Θέλω να γράφω ξανά εδώ.
Θέλω να γράφω ξανά.
Θέλω να γράφω ξανά.
Θέλω να γράφω.
Δεν είμαι σκοτεινή και απαισιόδοξη τώρα·
είμαι χαρούμενη
και φωτεινή
και ροζ
και θέλω να γράφω·
θέλω να γράφω εδώ.
Δεν φταίει μόνο η άνοιξη,
δεν είναι τόσο εξωγενής η ευτυχία μου.
Προσπάθησα, ανακάτεψα τόσο πολύ το μέσα μου,
τόσο που ζαλίστηκα και θέλησα να το ξεράσω.
Και νιώθω ότι όντως απέβαλα πολύ από εμένα.
Απέβαλα πολύ από εμένα που δεν μου έκανε καλό,
πολύ από εμένα που με σάπιζε.
Νιώθω κάπως σαν καθαρισμένο φρούτο.
Φταίει όμως και η άνοιξη.
Σίγουρα δεν είναι αλήθεια μα
δε θυμάμαι τίποτα κακό να συμβαίνει την άνοιξη.
Τίποτα κακό δε συμβαίνει με 20 βαθμούς Κελσίου
και καθαρή ατμόσφαιρα.
Με 20 βαθμούς Κελσίου και καθαρή ατμόσφαιρα
όλοι οι δρόμοι είναι πανέμορφοι
- ακόμα και της Θεσσαλονίκης,
ακόμα και όλο το γκρι της Θεσσαλονίκης,
ακόμα και τα πεζοδρόμια χωρίς δέντρα είναι πανέμορφα
με 20 βαθμούς Κελσίου και καθαρή ατμόσφαιρα.
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που με νιώθω ανέμελη.
Δεν ήμουν ανέμελη στο σχολείο.
Δεν ήμουν ανέμελη στο πανεπιστήμιο.
Είχα άγχος, είχα κατάθλιψη, με πίεζα τόσο πολύ.
Και δεν είχα ιδέα, μέχρι κι εγώ είχα πιστέψει πως είμαι όπως δείχνω.
Τι απίστευτη απάτη θεέ μου.
Τώρα όμως είμαι ανέμελη.
Τώρα είμαι φωτεινή
Τώρα είμαι ροζ.
Ακριβώς σαν την άνοιξη.
Ακριβώς σαν το μπλογκ.
Ακριβώς όπως πρέπει.
To bolero θα είναι πάντα το σωστό τραγούδι.
Ο Αόρατος Άνθρωπος θα είναι πάντα το σωστό άλμπουμ.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς θα είναι πάντα ο σωστός καλλιτέχνης.
