summer in the city

Και να λοιπόν, περίμενες 9 μήνες, ούτε εγκυμονούσα να ήσουν, και τώρα είναι καλοκαίρι. Και τι είναι το καλοκαίρι αναρωτιέσαι αν δεν κάνεις μπάνια?

Το καλοκαίρι φίλες και φίλοι –ο μον ντιε γίνομαι Βέφα Αλεξιάδου – είναι η εποχή της αποχής. Της αποχής από κάθε υποχρέωση. Η μόνη σου υποχρέωση είναι αυτή που έχεις απέναντι στον εαυτό σου να κάνεις ό,τι σου καπνίσει. Κι αν δε σου καπνίσει τίποτα κάθεσαι κι άπραγος και κανείς δε σε κατηγορεί. Κοιμάσαι τα ξημερώματα κι όταν σε ρωτάνε «γιατί?» λες «γιατί δεν έχω να ξυπνήσω πρωί». Νιώθεις πως χρωστάς στον εαυτό σου μαζεμένα τα ξενύχτια που θυσίαζες , ας όψεται το πρωινό ξύπνημα.

Και εκεί που κάθεσαι και το κωλοβαράς όπως σε συμβούλεψε ο καθηγητής της φυσικής, αναρωτιέσαι «εγώ τώρα περνάω καλά?». Ε δεν ξέρω να απαντήσω. Και δεν ξέρω, γιατί εδώ και 10 μέρες ακούω συνέχεια την ίδια Playlist. Την οποία λατρεύω. Αλλά όσο και να τη λατρεύω σκέφτομαι «τώρα θέλω μια αλλαγή». Αλλά δεν υπάρχει κάτι που απολαμβάνω περισσότερο να ακούω οπότε ξαναματαβάζω την ίδια.

Ε αυτό λοιπόν είναι λάθος! Αυτό σε αφήνει στάσιμο. Μπορεί να γουστάρεις τρελά, αλλά αν έχεις αρχίσει να το σκέφτεσαι, σημαίνει πως πλέον δεν τρελαίνεσαι κιόλας. Μην κάθεσαι, ψάξε κάτι καινούριο, σίγουρα θα υπάρχει κάτι που σ’ αρέσει εξίσου και περισσότερο! Θα ’χεις καταλάβει υποθέτω πως δε μιλάμε πια για τα αγαπημένα σου τραγούδια.

Είχαμε μείνει εκεί που ήθελες μια αλλαγή. Και μείναμε εκεί γιατί δεν ξέρεις τι αλλαγή θέλεις. Απορρίπτεις ό,τι έρχεται στο δρόμο σου γιατί δε θέλεις τίποτα από αυτά που είχες. Θέλεις κάτι εντελώς καινούριο, να γνωρίσεις εντελώς καινούριο κόσμο και να μείνεις σε εντελώς καινούρια μέρη. Και προσπαθείς να εξηγήσεις πως αυτό δε σημαίνει πως δεν αγαπάς τα παλιά. Αλλά ποιος καταλαβαίνει..

Το καλοκαίρι σε πιάνουν τα υπαρξιακά. Δε θέλεις να πας διακοπές αλλά όλοι οι υπόλοιποι έχουν φύγει κι ούτε μόνη σου θες να μείνεις. Και όταν το σκέφτεσαι ξινίζεις γιατί εσένα σ ‘αρέσει να μένεις μόνη σου, αλλά τώρα ξαφνικά τρομάζεις στην ιδέα. Και κάνεις crash test. Πόση ώρα μπορείς να κλειδωθείς και να διαβάζεις Κούντερα? Το crash test κράτησε ένα τρίωρο, άρα η απάντηση είναι : πολλή. Είδες λοιπόν? Ήξερες πως και πάλι μπορείς να μείνεις μόνη. Δε φοβάσαι να είσαι μόνη σου. Φοβάσαι πως κάποτε θα φοβάσαι μη μείνεις μόνη σου. Ε δεν πάμε καλά.

Και ο Μίλαν, σε κάνει να εξερευνάς το δικό σου είναι το οποίο έχει ελαφρύνει απίστευτα επειδή αντί για μπλου τζην φοράς φουστάνια, αντί να λύνεις ασκήσεις φυσικής βλέπεις υπέροχα πλάσματα κι είναι και η επαναλαμβανόμενη playlist που ανθίσταται σε κάθε αλλαγή της απασχόλησης των αυτιών σου. Και γνωρίζεις τον ορισμό της αδράνειας: η τάση των σωμάτων να αντιστέκονται σε κάθε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Αλλά δε σου φαίνεται να είναι αβάσταχτη η κατάσταση. Μάλλον γιατί δεν είναι χειμώνας. Και το καλοκαίρι σε κάνει να εκτίθεσαι εκούσια.

Επίσης το καλοκαίρι είναι η εποχή που αγοράζεις μαγιό, αμφιβάλεις αν σ’αρέσει το σώμα σου γιατί οι διαφημίσεις του σταρ αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από προϊόντα αδυνατίσματος (που πάντα «τα έχουν ανάγκη» γυναίκες που δεν είναι χοντρές) , ψάχνεις έναν τρόπο να αλλάξεις τα μαλλιά σου. Η εποχή που εγώ πήρα μονόχρωμο μαγιό, που αποφάσισα πως μ’ αρέσω και το σταρ είναι ηλίθιο και μόνο το dove χρησιμοποιεί γυναικείες γυναίκες στις διαφημίσεις του και που βάζω μπλε τούφες στα μαλλιά μου. Που δε βάφομαι αλλά έχω πάντα το eye liner στην τσάντα μου. Που δεν έχω λεφτά κι έχω τρελαθεί στα έξοδα.

Και για να απαντήσω στον εαυτό μου : περνάω καλά.

Το καλοκαίρι είναι αυτό το τραγούδι:

Aτλαντίς- Ξύλινα σπαθιά (δυστυχώς δε βρήκα βίντεο =( )

Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR αγκαλιά ξωτικά καθάρματα
μου 'χες πεί πως θα 'ρθείς και ήρθες
Ατλαντίς στο βυθό
φωτισμένα άρματα

Μπρός στα μάτια μου περνάνε
φωσφορίζουνε και πάνε

Στο νησί τις γαλάζιες νύχτες
μεσ' τα BAR τα παιδια σε κοιτάν ανύποπτα
με ρωτάν από που να ήρθες
δεν θα πώ ποτέ σε κανέναν ΤΙΠΟΤΑ

Στις βιτρίνες που μου φέρνουν ζάλη
στις οθόνες που χτυπάνε τα κομιούτερ γράμματα
καθρεφτίζεσαι μπροστά μου πάλι
Ατλαντίς στο βυθό φωτισμένα άρματα

μπρος στα μάτια μου περνάνε
και με παίρνουνε και πανε