I wanna wake up and drink from your river

Θέλω να σου χορέψω φορώντας άσπρο φόρεμα. Θα’χω στολισμένους τους αστραγάλους μ αυτά τα καλοκαιρινά βραχιολάκια που είναι φτιαγμένα από κλωστές και χάντρες και τα νύχια βαμμένα κόκκινα. Θα φοράω στο μεσαίο δαχτυλάκι του ποδιού μεταλλικό δαχτυλίδι. Το φουστάνι θα είναι λεπτό κι αέρινο κι ίσως έχει ένα κομμάτι κόκκινο ύφασμα τυλιγμένο στη μέση μου. Σίγουρα θα’χει. Να θες να μ ‘αγγίξεις.

Ξέρεις, ποτέ δεν έχω φορέσει άσπρο φόρεμα, δεν έχω άσπρα ρούχα, ούτε ένα. Δε νιώθω άνετα όταν ντύνομαι στα λευκά. Αλλά μ εσένα νιώθω πως μπορώ να φοράω άσπτα και να είμαι καλά.

Μετά θα περπατάμε μαζί. Σε ανύποπτο χρόνο θα σταματήσω τάχα για να ανάψω τσιγάρο. Αλλά δε θα ‘ναι γι αυτό. Θα το κάνω για να με προσπεράσεις και να σε βλέπω να περπατάς.

Κάτι που μπορεί να αποσπάσει τέλεια την προσοχή μου : το σχήμα των ματιών σου.

Έγραφα με μολύβι τόση ώρα, το ξέρεις? Και συνέχεια μου ρχεται στο μυαλό αυτό που μου θύμισε η Ηλιάνα: «δεν είναι πως δεν μπορώ χωρίς εσένα* απλώς όλα είναι λιγότερο ωραία όταν λείπεις».

Η λέξη που δε φεύγει απ το μυαλό μου : αναπάντεχα.

Προσπαθώ να βρω τραγούδι-επίλογο. Αδύνατο.

~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
επίλογος: στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα μα στην αγκαλιά σου εκστασιάζομαι