Το περασμένο Σάββατο βγήκα με την Κατερίνα και πήραμε τηλέφωνο τον Γιώργο νάρθει κι αυτός –γελάμε πολύ οι 3 μας. Και ήρθε.
Κι ήταν η πρώτη φορά που ο Γιώργος μου φάνηκε ευαισθητος, έμοιαζε ευαίσθητος. Ψιθύριζε τα κοψοφλέβικα τραγούδια και διαφωνούσε μαζί μου όταν τα χαρακτήριζα έτσι, έλεγε πως δεν του χαλάνε τη διάθεση. Ήταν σαν ερωτευμένος με τον έρωτα. Και μ άρεσε αυτή η εικόνα του.
Μετά ένιωσα κάτι να με βαραίνει. Ξέρεις τι ένιωσα? Θα σου πω. Ένιωσα βαρετή. Ένιωσα πως δεν είμαι καλή παρέα. Η Κατερίνα έχει σπαρταριστό κι ανεξάντλητο χιούμορ, είναι ετοιμόλογη και με στυλ. Μπροστά της ένιωθα απλώς λίγη. Μου φαινόταν πως όποιον κι αν ρωτούσες θα την προτιμούσε. Πως όποιον κι αν ρωτούσες πώς του φαίνομαι θα σου λεγε «αδιάφορη».
Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον εαυτό μου, στ αλήθεια. Αλλά να, σκέφτομαι,όλοι έχουν από ένα ταλέντο. Εγώ? Δεν έχω ταλέντα, έτσι μου φαίνεται,δεν υπάρχει κάτι που το κάνω καλύτερα απ τους άλλους. Κι όλα τα κάνω καλά αλλά τίποτα δεν κάνω τέλεια. Κι αυτό που λέει η Σώτη γιατον εαυτό της «μ αρέσουν όλα αλλά τίποτα δε μ αρέσει πάρα πολύ».
Μ αρέσει που μ αρέσουν όλα, που μπορώ να χαίρομαι όταν ξαπλώνω γιατί ξεκουράζω το σώμα, που μπορώ να χαίρομαι όταν πίνω νερό κι όταν παίρνω ανάσα. Αλλά καμιά φορά σκεφτομαι γιατί να μην υπάρχει κάτι που αγαπάω να κάνω? Η Ζωή κάνει μπαλέτο και σχέδιο, ο Δημήτρης είναι πορωμένος με τα μαθηματικά, η Κατερίνα κάνει τρομερές μιμήσεις και η Μυρσίνη θέλει να σπουδάσει ιστορία. Θελώ να πω πως όλοι αυτοί ξέρουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Εγώ όχι. Εγώ το μόνο που ξέρω είναι πως θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο.
Μου είπε «ρε σταμάτα να μιλάς έτσι για τον εαυτό σου, πού είναι η Στεφανία που ξέρω?»
Έλα μην ανησυχείς ψυχούλα, μου περνάει. Αλλά αλήθεια.. τι άλλο θέλω να κάνω στη ζωή μου?
Θέλω να πίνω πολύ νερό, να μυρίζω συχνά λουλούδια, να πίνω τον γαλλικό σκέτο με βανίλια, να παίρνω αγκαλιά, να ταξιδεύω και να τρώω τη ζωή με το κουτάλι.
Αλλά τι άλλο? Φοβάμαι πως θα πρεπε να θέλω κι άλλα πράγματα. Πιο... αλλιώτικα?
Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο πως περνάω τέλεια τελευταία,μάλιστα δε με ενοχλούν οι Δευτέρες και χτες μου είπες καληνύχτα, σήμερα μου είπες καλημέρα κι είναι όμορφα όλα αν και χωρίς ήλιο.
Το περασμένο Σάββατο ήθελα οπωσδήποτε αγκαλιά, χρειαζόμουν μια αγκαλιά. Ο Γιώργος άνοιξε τα χέρια διάπλατα και έσκασε χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Και μου φτάνει αυτό.
15 σχόλια:
''Θέλω να πίνω πολύ νερό, να μυρίζω συχνά λουλούδια, να πίνω τον γαλλικό σκέτο με βανίλια, να παίρνω αγκαλιά, να ταξιδεύω και να τρώω τη ζωή με το κουτάλι.''
Εγώ διαβάζω κάποια που ΖΕΙ με όλη την σημασία της λέξης. Που γευεται, μυρίζει και αδράττει κάθε στιγμή. Ότι θα θέλαμε όλοι να κάνουμε κι ότι ευχόμαστε όλοι κάθε πρωτοχρονιά..!! Θα σου δείξει η ζωή τον δρόμο, θα σε βγάλει σε λημέρια γνωστά και άγνωστα κι ανεξερεύνητα. Κι όλα τα ταλέντα σου θα βρούν τον δρόμο προς την επιφάνεια. Κι εγώ το ίδιο πράγμα με εσένα αναρωτιέμαι πολλά χρόνια. Το ίδιο ακριβώς. Απάντηση δεν έχω, μονάχα υπομονή!...
Φιλιά πολλά!
πλάκα κάνεις???? Κατ' αρχάς, έχεις ταλέντο στο γράψιμο και στο να κάνεις τους άλλους να νιώθουν όμορφα. Δεύτερον νοιάζεσαι για τους γύρω σου και αυτό είναι επίσης ταλέντο. Είσαι ένα άτομο που εκτιμά τη ζωή και τις ευκαιρίες που της δίνονται, οπότε όταν βρεις κάτι που σε συναρπάζει, θα το γραπώσεις απ' τα μαλλιά. Ίσως απλά να μην το βρήκες ακόμη, και καλύτερα γιατί το ψάξιμο είναι συναρπαστικό έστω κι αν γίνεται στα τυφλά.
Έχεις κάτι από ουράνιο τόξο. Λάθος. Έχεις όλο το ουράνιο τόξο μέσα σου. Και ξέρεις να το βγάζεις προς τα έξω. Ζεις την κάθε στιγμή με όλο της το χρώμα και την ένταση. Παιχνιδιάρικα. Στο 'χω ξαναπεί, όταν σε διαβάζω, μου φτιάχνεις την διάθεση ρε. Δεν μου συμβαίνει αυτό με πολλούς ανθρώπους. Τα γράμματα απ' τις λέξεις σου μαζεύονται και σχηματίζουν χαμόγελο.
Φαντάσου μια ζωή χωρίς αγκαλιές, νερό, ανάσες, λουλούδια, τραγούδια και όλα αυτά τα μικρά πανέμορφα πράγματα... Άνοστη.
Ένα ταξίδι είναι όλα. Από πληγή σε γιορτή και αντίστροφα.
Είσαι καλή στο να είσαι εσύ. Και είναι απ' τα πράγματα που εκτιμώ στους ανθρώπους. Γιατί λίγοι πια παραμένουν ο εαυτός τους.
Και το πρόσωπο σου μοιάζει με της Αμελί...(άσχετο αλλά ήθελα να στο πω :Ρ)
Ζεις ρε κορίτσι μου... ΖΕΙΣ...
Χαμογελάκι... :)
αχ ρε είναι πολύ ωραία όλα αυτά που γράψατε..αλλά ήδη έχω μετανιώσει που το γραψα γιατί μου φαίνεται πως το κανα υποσυνείδητα για να μου πείτε ωραίες κουβέντες και να πάρω τα πάνω μου. δε θέλω να το γραψα γι αυτό.
αλλά μου φτιάξατε το κέφι ψυχούλες, αλήθεια =) και τώρα έχω ένα χαμόγελο νάααααααα στο μουτράκι =****
Χριστίνα δεν είμαι η μόνη τελικά ε? άντε να δούμε..
άλεξ, άντε ρε τι ταλέντο στο γράψιμο, ό,τι να ναι γραφώ =Ρ ευχαριστώ πάντως =)
αχ αρτεμούλι, πως τα λες έτσι ρε γλύκα?ουράνια τόξα,χρώματα αγκαλιές,λουλούδια...πραγματικά έτσι τη θέλω τη ζωή μου. ποια αμελί καλέ???? =ΡΡΡΡ φιλάκια καλό μου :***
Στην ηλικία που βρίσκεσαι, ΟΛΟΙ πιστεύουν πως ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους, ενώ εκείνοι όχι. Αν θες την άποψη μου, το μόνο φυσιολογικό που μπορεί να νιώθει ένα παιδί σήμερα είναι να μη ξέρει τι θέλει και τι του γίνεται!!! Απολύτως φυσιολογικό! Τρομάζω στην ιδέα ενός παιδιού που στα 16 του λέει "εγώ θα γίνω π.χ. γιατρός", τελειώνει το σχολείο, τελειώνει τη σχολή, γίνεται γιατρός και τέλος. Μια ζωή σε ευθεία γραμμή. Ασφαλής θα σου πουν κάποιοι. Εσένα πως σου φαίνεται; Ασφαλής ή μονότονη ζωή; Καλημέρα, καλό μεσημέρι, καλό απόγευμα και καληνύχτα σας, όλα μαζί σε ένα πακέτο με ένα όμορφο ξεβαμμένο περιτύλιγμα.
Για μένα ένας άνθρωπος ποτέ δεν πρέπει να νιώθει πλήρης στη ζωή του. Σε κάποιους τομείς εντάξει. Μπορείς ας πούμε να πεις ότι εγώ θέλω να ζήσω όλη μου τη ζωή με τον τάδε. 'Η θέλω στην υπόλοιπη ζωή μου να κάνω αυτή τη δουλειά. Όμως αν νιώσεις πλήρης, θα είναι σαν να έχεις πεθάνει. Δηλαδή τι; Θα κατακτήσεις τα πάντα και μετά τι θα κάνεις; Εγώ σου εύχομαι ποτέ να μη ξέρεις σίγουρα τι θες από τη ζωή σου. Δε σου κάνω πλάκα. Ειλικρινά!
ρε.... εισαι χαζό;
καταρχας θα σου πω οτι συμφωνω με τον χοπ χοπ. Επίσης, μέσα στο κειμενο σου δειχνεις ότι ξερεις τι θέλεις: θελεις να γνωρισεις περισσοτερα για τη ζωη και για την πάρτη σου.
Επίσης είσαι τόσο γλυκούλι, και πιστεψέ με δεν ειναι κατι συνηθισμένο, είχα καιρό να γνωρίσω τόσο γλυκό ανθρωπο όσο εσύ!
Έχεις μεγάααλο ταλέεεεντο στη γλύυυυυκαααα =ΡΡ
Όντως γράφεις πολύ ωραία! Δεν είναι το πρώτο κειμενόσ ου που διαβάζω...
Βεβαίως αν θες να έχεις ένα στόχο για την υπόλοιπη ζωή σου (και να τον κυνηγάς συνέχεια , μα συνέχεια...), υπάρχει κάτι απλό που άλλοι φρόντισαν για εσένα...
Προσπάθησε να πάρεις σύνταξη,κάποτε...
Συμφωνώ με όλους τους προηγούμενους για όλα τα καλά που σου λένε...και επαυξάνω μάλιστα!!!
Κάτσε μόνο και σκέψου τι είναι αυτό που θες να κάνεις, να το χαίρεσαι και να ζείς απο αυτό...γράφεις φανταστικά (ΜΜΕ σχολή) με τις λέξεις σου φτιάχνεις υπέροχες εικόνες (διαφήμιση)...αυτά σχετικά με εργασία!
Πάντως φρόντιζε να είσαι μονίμως ερωτευμένη και χαμογελαστή όπως τώρα!!αυτό μόνο χρειάζεται εσύ να κάνεις...και για μας! σαν άγγελος της σιωπής, σαν τραγούδι της θάλασσας, σαν χρώμα της πληγής και σαν χαμόγελο του Ερωτα...ετσι σε θέλουμε...εμεις οι μπλόγκερ φανατικοί ερασιτέχνες...ΣΟΥ!
χαχαχαχαχα. Σωστή η Lina. Ανθρώπινο σοκολατάκι είσαι! :Ρ:D
χοπκινς, τι ωραία που τα λες ρε =) ειδικά η τελευταία παράγραφος..κι εγώ αυτό σκέφτομαι ρε συ, αν τα χεις όλα μετά τι θα θέλεις για ποιο πράγμα θα καίγεσαι?κι αυτό που λένε "αν αποκτήσεις όλα όσα ήθελες τότε τι θα επιθυμείς"?? αχ χαίρομαι που δεν είμαι τελείως ονειροπαρμένο και σκέφτονται κι άλλοι έτσι =D
lina, χαχαχαχα, ταλέντο στη γλύκα λέει =ΡΡ εσύ πάλι έχεις μεγάλο ταλέντο στην εμψύχωση =)αλλα από μακριά κάνει μπαμ η δασκάλα ρε παιδί μου, αμέσως ανάλυση του κειμένου "μέσα στο κείμενο δείχνεις.." :ΡΡΡΡΡΡΡΡΡ
τζέι ντι, ευχαριστώ xD
επίσης τώρα που το λες γιατί καίγονται όλοι τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν?αφού όλοι συνταξιούχοι γίνονται στο τέλος =Ρ
αχ τζενάουα οι πιθανές δουλειές που αναφέρεις...δεν μπορώ να τις κάνω!έπρεπε να πάω θεωρητική!εκτός αν αρχίσω σε κάποια φάση να μοιράζω κείμενα σε περιοδικά κ σ όποιον αρέσουν ό,τι έχει ευχαρίστηση =Ρ
όσο για αυτό με τον έρωτα, ρε πάντα είμαι ερωτευμένη!ακόμα κι αν όχι με κάποιον συγκεκριμένο..γενικά..με τον Έρωτα =)
χοπ, =Ρ μίλκα κατά προτίμηση =Ρ
milka καραμεεεεελ.......
ομαγκοντ, που λεει κι ο προβατος =ΡΡ
Ο έρωτας αυτό είναι που άγει και φέρει, που οδηγεί και καμιά φορά μας τραβάει ποτέ πάνω πότε κάτω, και πιο ωραίο είναι όταν είσαι ερωτευμένος με τον έρωτα όπως λες ότι είναι ο έρωτας σου.
Γράφεις καλά και όχι απλά καλά , ταξιδεύεις μέσα από αυτά που γράφεις όχι μόνο εσένα αλλά και εμένα και κάθε "εμένα" που μπορεί να νοιώσει αυτά που λές και να περάσει στην αντίπερα όχθη δίπλα δίπλα με τη σκέψη σου... Να ποιο είναι το ταλέντο σου... Ελπίζω τώρα να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, ή μάλλον όχι πρέπει τι μπορείς να κάνεις σίγουρα, γράφε όσο περισσότερο μπορείς...
Το έχω κι εγώ αυτό, ότι σε όλα είμαι καλός και σε τίποτα δεν είμαι πολύ καλός, ότι δεν έχω κάτι δικό μου, που να το κατέχω αλλά και να του ανήκω, όπως οι άλλοι έχουν το σχέδιο ή το θέατρο ή το βόλλεϋ. Και όταν ήμουν στη δική σου ηλικία με προβλημάτιζε, ίσως και μέχρι αργότερα.
Αλλά τελικά μου αρέσει που είμαι σε πολλά πράγματα λίγο καλός, το απολαμβάνω και το καμαρώνω.
Ίσως κι εσύ να το δεις έτσι κάποια στιγμή.
ΥΓ1: Κι εμένα μου αρέσει ο γαλλικός με βανίλια (να τώρα έχω ένα φλυτζάνι μπροστά μου - το ξέρω ότι είναι αργά, έχω όμως και διάβασμα - τότε θα μου πεις τι κάνω εδωπέρα - τεσπα επανέρχομαι - έλεγα ότι μου αρέσει κι εμένα ο γαλλικός με βανίλια ) και θέλω κι εγώ να γυρίσω όλον τον κόσμο! ("...εγώ σκεφτόμουνα πως δεν ήθελα να κατακτήσω τίποτα, ήθελα μονάχα να δω όλες τις χώρες...", που λέει κι η φίλη σου...)
ΥΓ2: Οι Κατερίνες, κατά μία διαβολική σύμπτωση, είναι πάντα ξεχωριστές. Όλες. Μα όλες! Πώς γίνεται; Πώς το κάνουν;
ΥΓ3: Ξέρεις σε τι έχεις ταλέντο.
Στο να γράφεις.
Όταν ένας ζωγράφος είπε στον Ed "Art is my life", εκείνος τελικά κατάλαβε πως "Life is my art!". Μη μασάς, εμείς πλατειάζουμε, δεν εμβαθύνουμε, κι έχει κι αυτό τα ωραία του!;)
λίνα, όλες οι μίλκες!!!
τζίμαν, χαίρομαι που σε ταξίδεψα..καλώς ήρθες!
ιάσονα,
1)άσε κι εγώ θα πρεπε να διαβάζω τώρα και θα μου πεις το τι κάνεις εδώ πέρα αλλά ας επανέρθω κι ας πιω έναν γαλλικό με βανίλια! έχει και συνέχεια αυτό με όλες τις χώρες του κόσμου..τώρα που είμαι σε φάση λαβ ιζ ιν δι αιρ μάλλον θα ποστάρω και τη συνέχεια..
2)οσο για τις κατερίνες..ρε ξέρεις κάτι?όλοι είμαστε ξεχωριστοί.απλώς κάποιοι είναι περισσότερο εντυπωσιακοί(?).πάντως το ξεπέρασα το σύνδρομο κατωτερότητας.προς όλες τις γυναίκες που δεν τις λένε κατερίνα: όταν έχετε μια φίλη κατερίνα μην τυχόν και νιώσετε ποτέ μειονεκτικά απέναντί της.απλώς απολαύστε την παρέα της, γελάστε, περάστε καλά και σκεφτείτε πως έχετε άλλα χαρίσματα =)
3) άντε ρεεεεεεε
ζβούκι μουυυυ, πλατειάζουμε ε? όχι ρε εμβαθύνουμε κιόλας πού κ πού! :***
Δημοσίευση σχολίου