ήρθες σαν γιορτή..

Τελικά δεν ήταν μόνο το προ-προηγούμενο Σάββατο.Ήταν και το προηγούμενο. Και χτες. Κι όλες οι μέρες έχουν μια ομορφιά αλλόκοτη και φορές μελαγχολική κι απεγνωσμένη αλλά πάντως είναι

ό μ ο ρ φ ε ς.

θα τα πάρω με τη σειρά.

Δεν κοιτιόμασταν μεταξύ μας, μόνο κοιτούσαμε προς την ίδια κατεύθυνση.

-Μ'αγαπάς?

-Ναι.

στροφή 90 μοιρών προς αντίθετες κατεύθυνσεις και τα βλέμματα παράλληλα κι αντίρροπα διανύσματα.

-κι εγώ.

-Σ'ευχαριστώ.

και όλη αυτή την ώρα μου χάιδευες το χέρι κι εγω το κρατούσα τόσο σφιχτά λες και φοβόμουν

μην τυχόν και φύγεις ξαφνικά, μη φύγεις και μείνω μόνη μου εκεί πέρα.Δεν είναι πως δεν ήξερα το δρόμο για να γυρίσω πίσω,τον ήξερα, ήξερα καλά, τον κάνω κάθε μέρα. αλλά ήθελα να γυρίσουμε μαζί, να γυρίσουμε μαζί όπως πήγαμε μαζί.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χτες ο μεταλλάς της θεωρητικής μου είπε πως δε με κόβει για άτομο που πάει σε σχολικούς

χορούς. "όμως πηγαίνω"του είπα. Πηγαίνω. Δε θα έχανα την ευκαιρία να πάω κάπου με μουσική που μόνη μου δε θα άκουγα ποτέ, κάπου όπου θα είμαι η μόνη με σταράκια αντί για γόβες, κάπου όπου θα είμαι η μόνη με μακρυμάνικο.Δεν είναι πως κρύωνα εκεί μέσα.Αλλά δεν ένιωθα την ανάγκη να δείξω τους ώμους μου ή την πλάτη μου ή ό,τιδήποτε για να νιώσωόμορφη. ‘Ετσι φόρεσα το καινούριο μου μαύρο μπλουζάκι που δείχνει τη μέση μου λεπτή,με τα μανίκια που θυμίζουν μεσαίωνα.

Και χόρευα. Χόρευα ασταμάτητα,ένιωθα πως είχα απαλλαγεί απ τα κόκαλά μου και πως ήμουν

λαστιχένια.

Χάρηκα τη στιχομυθία μου με τον διπλανό, ένιωσα ξαφνικά ετοιμόλογη.

Και δε με πείραξε που έφυγα νωρίτερα απ τους υπόλοιπους γιατί έτσι μπόρεσα να ξυπνήσω

νωρίς σήμερα το πρωί και να διαβάσω. Κι αν δε διάβαζα τόσο πολύ σήμερα θα έχανα την ευκαιρία να ακούσω "μπράβο" και δε θα νιωθα τόσο καλά που πίνω τον γαλλικό μου σκέτο με χτεσινό κέικ.

Χαίρομαι απίστευτα που σε μία ώρα θα φύγω για να πάω να δω τη Ζωή να κάνει πρόβα στο μπαλέτο!

Δε θέλω να πάω για καφέ ούτε σε καμία απ τις ωραίες συναυλίες. Θέλω μόνο να δω τη Ζωή να

χορεύει μπαλέτο (είναι η καλύτερη η γλυκιά μου =)) και καμιά φορά να μου ρίχνει κλεφτές ματιές και να γελάει σαν παιδάκι που του λένε μπράβο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Μου κάνει τρομερή εντύπωσή που δείχνεις προτίμηση στο μαύρο σαν χρώμα για ρούχα. εγώ

σε χω στο μυαλό μου σαν μια μίξη έντονων χρωμάτων. Καληνύχτα χρωματάκι μου."

Όταν ξαναβρεθούμε θα φορέσω εκείνο το μπλουζάκι που όταν το είδε ο Άρης με ρώτησε "ντύθηκες το φάσμα του ορατού"?

107 και μία ..στραβάδια απολύομαι!