just like you I should find a way..

In spite of me

Θέλω να γράψω πάλι ένα απ αυτά τα καλοκαιρινά και ξέγνοιαστα. Να ρθει πάλι εκείνη η μέρα που δε θα χω για λίγο υποχρεώσεις*ξέρεις αυτό είναι που με κάνει φορές να γράφω ξέγνοιαστα: που νιώθω πως η μόνη μου υποχρέωση είναι να συνεχίσω να αναπνέω και να ακούω ωραία μουσική. Ν ακούω nouvelle vague, madrugada και alanis την ώρα που μπορώ να φοράω κοντομάνικο και να μην κρυώνω.

Να φορέσω το καινούριο μου φουστάνι που είναι τρέλα ανοιξιάτικο, να σ’ αρέσουν τα πόδια μου, να είμαι όμορφη.

Look away,look away,look away Lucifer

Να σου λέω τους στίχους απ το in a manner of speaking να γελάς* να μασάω τσίχλα με γιασεμί και να θυμάμαι τα απογέματα στο σπίτι σου. Τα θυμάμαι συχνά αυτά τα απογεύματα, είναι που πλησιάζει το πάσχα το κέρατό μου. Θα το σκεφτώ αν θα ξαναβγούμε. Αν ξαναβγούμε θα πάμε πάλι στο σπίτι σου, θα χει πάλι ζέστη, θα φοράω λίγα ρούχα, το πατζούρι θα ναι κατεβασμένο και θα φυσάει ζεστός αέρας. Θα χω στα αυτιά μου μεταλ μουσική όπως πάντα μαζί σου. Κι όλα τα παραπάνω περιγράφουν ένα σκηνικό που ποτέ δε θα ξανασυμβεί.

She’s such a snob but she’s such a supergirl

Νομίζω πως ακούω τον ήχο της φωνής σουυυυυυυυυυ***