held my head high

Έκοψα τα μαλλιά μου και δε μου λείπουνε.

Τα βαψα κάτι κοντά στο φυσικό μου,λίγο πιο σκούρο αλλά δεν μπορούσα να αποχωριστώ εντελώς το κόκκινο κι έτσι κράτησα κόκκινη τη φράντζα.

Είχα συνηθίσει τα μακριά μαλλιά και μου άρεζαν αλλά ήθελα να τα κόψω.

Όταν κάτι σ’αρέσει επειδή το χεις συνηθίσει τότε καλύτερα να το κόβεις.

Ακούω Anastacia.

Cause I'm too proud, I'm too strong
Life by the code that you gotta move on
Feel excited for yourself
and got nobody no way

so I...
Held my head high
I Knew I survive
Well I made it
I don't hate it
That's just the way it goes

I done made it through
Stand on my own two
I paid my dues,
Tried to hold me down
You can't stop me now
I paid my dues

Βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχα κρυμμένο καιρό.

Πήγα σε εκείνο το λατρεμένο μαγαζί.Είναι ωραία να υπάρχει ένα μαγαζί που σε ξέρουν όλοι όσοι δουλεύουν εκεί.Α, και ο ιδιοκτήτης. Επίσης έβγαλα πόρισμα : δεν είναι το αγαπημένο σου μαγαζί αν δεν βρίσκεις το διακόπτη για το φως της τουαλέτας χωρίς να κοιτάς.

Έχω κοντά μαλλιά. Κι είμαι διαφορετική. Και μ’αρέσω. Και δε ζεσταίνομαι πια. Και μπορώ να τα μαζεύω και η ουρίτσα που γίνεται να είναι πολύυυ μικρή και κόκκινη από κάτω (ναι το κόκκινο της φράντζας είναι το φανερό κόκκινο. Το άλλο φαίνεται μόνο στο μάζεμα).

Ακούω πολύ Anastacia σήμερα.

Why do you play me like a game?
Always someone else to blame
Careless, helpless little man
Someday you might understand
There's not much more to say
But I hope you find a way

Still I wonder if you know
How it really feels
To be left outside alone
When it's cold out here
Well maybe you should know
Just how it feels
To be left outside alone

Αλλά όχι μόνο.

Η θεσσαλονίκη έχει γεμίσει αμερικανούς στρατιώτες. Χτες μας ζητήσαν αναπτήρα και μας κέρασαν τσιγάρα.Μας είπαν να μην πάμε ποτέ στρατό γιατί οκ τους αρέσει που είναι εδώ αλλά θα προτιμούσαν να είναι σπίτι τους. Ήταν τέρμα πιωμένοι και οι 2. Γιατί να είναι κάποιος 18 χρονών και να είναι στρατιώτης? Το σχόλιο της παρέας με σόκαρε: και σκέψου πως μπορεί να είναι αυτοί που σκοτώνουν στους πολέμους.

Ο Παυλίδης κολλάει παντού: κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα, τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα, μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια, ήταν ωραία η ζωή ήταν ωραία.

Θέλω να δουλέψω. Χρειάζομαι να δουλέψω. Γιατί είπαμε, δε σκέφτομαι και φαίνομαι χαρούμενος άνθρωπος στους πελάτες. Ρε ξέρεις τι? Μου τη δίνουν οι άνθρωποι που επειδή δεν έχουν κέφια κοιτάνε τους πελάτες σαν να τους σκότωσαν κανέναν! Πέρυσι το καλοκαίρι δούλευα συνέχεια το μαγαζί επειδή ο μπαμπάς μου ήταν στο νοσοκομείο. Φίλε ο μπαμπάς μου κόντεψε να πεθάνει κι εγώ χαμογελούσα σ όποιον έμπαινε κι έκανα πλάκα μαζί του. Και ξέρεις γιατί?όχι επειδή δε στεναχωριόμουν αλλά γιατί οι άνθρωποι δε μου κάνανε τίποτα! ε λοιπόν κανένας δεν είχε σοβαρότερο λόγο από μένα να μην είναι καλά εκείνη τη μέρα κι εγώ ήμουν η πιο κεφάτη από όλους. όχι ρε σεις, είναι κομμάτι της δουλειάς σας! Αφού γελούσα εγώ εκείνη τη μέρα απαιτώ κι από σας να γελάτε!Είμαι δυνατή ξέρεις. Είναι αυτό που μου είπες "όσοι έχουν περάσει αλλαγές..σαν εσένα". =)

Είναι ωραίες οι αλλαγές στα μαλλιά. Λοιπόν έχω κοντά μαλλιά και δε μου λείπουν.