with you I'll share this lonely view :)

ξέρεις τι σκεφτόμουν αυτές τις μέρες?
πως όλοι φεύγουμε
κι ο καθένας πάει αλλού
κι είμαστε σαν μια ακτίνα φωτός*
ξεκινήσαμε όλοι απ το ίδιο σημειο
και μετά...
διασκεδασμός.
και διασκέδαση :)

I haven't ever really found a place that I call home

Θα πήγαινα εκεί. Κ αναρωτιόμουν πώς θα την αγαπήσω αυτή την πόλη και πώς δε θα την βαρεθώ,αφού είναι μικρή,και πώς θα με χωράει και για πόσο καιρό. Και η Ε.μου είπε στο τηλ «θα την αγαπήσεις όταν θα χεις κάτι να σε κρατάει εκεί. Φίλους, ‘φίλους’»..

Μετά από κάποιες μέρες έβγαλα δικό μου θεώρημα: δεν την αγαπάς την πόλη,την οποιαδήποτε πόλη,αν δεν την περπατήσεις μόνη σου. Αν δε νιώσεις τραγικά μόνη σου εκεί.

Ήταν Κυριακή και περπάτησα μόνη μου. Κι ύστερα κάθισα σ ένα πεζούλι στην παραλία και κάπνιζα. Και περίμενα να περάσει κάποιος άνθρωπος που να ναι κι αυτός μόνος του και να θέλει να μου κάνει παρέα. Κατά πάσα πιθανότητα θα του λεγα όχι. Είχα όμως την ανάγκη να ανταλλάξω μια κουβέντα μ έναν άνθρωπο ακόμα κι αν ήταν να του πω «φύγε».

Και τελικά άνθρωπος δεν ήρθε,ήρθε όμως σκύλος. Με μύρισε,κάθισε στο πεζούλι στο ύψος του κεφαλιού μου και με κοίταζε. Κι είχα τρομερή όρεξη να κάνω παρέα στον σκύλο. Αλλά μετά ήρθε ένας φίλος του,σκύλος κι αυτός,κι εγώ τα σκυλιά το φοβάμαι όταν είναι πολλά μαζί κι έφυγα. Κι ένιωσα πολύ αγενής απέναντι στον σκύλο κι ήθελα να του ζητήσω συγγνώμη αλλά μετά έφυγε κι αυτός απ το πεζούλι,λες και δεν είχε νόημα να κάθεται εκεί χωρίς εμένα.

Και ύστερα γύρισα πίσω,εδώ, κι αναρωτιόμουν τι κάνω εγώ εδώ,εγώ εκεί ήθελα να μείνω.

Λονδίνο,Άμστερνταμ ή Βερολίνο

-->

Δεν είναι τυχαίο που το σουφλέ επέλεξε αυτό το τραγούδι την ώρα πού άνοιγα τον υπολογιστή με σκοπό να γράψω για σένα. Δεν ξέρω πια τι είναι τυχαίο με εμάς και με όλους.

Ξέρω όμως την αυθόρμητη αντίδρασή μου σε εκείνο το μήνυμα που δεν ξέρω γιατί αλλά άρπαξα τη Μ. και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Κι ευχαριστώ την Ε.,την Κ. και τον Γ. που με αγνόησαν και δεν ρώτησαν τίποτα.

Η Μ. τρόμαξε,της εξήγησα και μου είπε πως ο μόνος λόγος για κλάματα ήταν το συγκινητικό περaιεχόμενο και πως είμαι πολύ τυχερή που μπορώ να λαμβάνω τέτοια μηνύματα και να κλαίω από συγκίνηση. Από συγκίνηση.

Κοιμήθηκα με τη μπλούζα και δεν ξέρω γιατί αλλά φοβόμουν να κοιμηθώ με τη μπλούζα,ίσως λόγο του μακάβριου της στάμπας της. Και μάλλον υποβλήθηκα στον εαυτό μου και είδα εφιάλτη για να κατηγορήσω μετά την μπλούζα γι αυτό και να μην ξανακοιμηθώ μέσα της.

Ήθελα να τη φορέσω τις προάλλες αλλά σκέφτηκα πως ο μόνος τρόπος να μη φαίνομαι σαχλή,υπερβολική και σατανίστρια φορώντας την είναι να είσαι κι εσύ δίπλα μου. Τότε φαίνομαι μόνο ένα κοριτσάκι που φοράει τη μπλούζα του φίλου της επειδή κρύωσε ή επειδή σκίστηκε το παντελόνι της σε ένα αδέξιο σταυροπόδι. Ή επειδή αποφάσισε να μείνει σ άλλη χώρα και θέλει να τον θυμάται και με κάτι υλικό.

Δεν ξέρω πώς ένιωσα όταν μου είπες πως τη μπλούζα μου την έδωσες επειδή με θυμόσουν κάθε φορά που τη φορούσες κι όχι για να θυμάμαι εγώ εσένα. Και να μη σε θυμάμαι,είπες. Αν σου αστράψω καμιά ψηφιακή σφαλιάρα θα σου πω εγώ ποιος δε θα σε θυμάται.

Είναι εκείνο το ηλίθιο δίλημμα. Που δεν ξέρω αν θα ήθελα αλλά δεν μπορώ ή αν θα μπορούσα αλλά δεν θέλω. Αναρωτιέμαι αν βγάζει νόημα. Αλλά εγώ το πιάνω το νόημά του κι αφού το πιάνεις κι εσύ τότε είναι η πιο meaningful φράση του κόσμου.

Σ’αγαπάω,και μόνο περιφραστικά μπορώ να σου εξηγήσω πώς το εννοώ. Λοιπόν σ’αγαπώ όπως έναν άνθρωπο που του χάρισα χρόνο απ τη ζωή μου κι αυτός απ τη δική του,που είναι σημαντικός για μένα,που έχω να θυμάμαι στιγμές που γελάω μαζί του και που πεθαίνω στο κλάμα δίπλα του,που μου έχει παίξει κιθάρα και τσέλο και βιολί και πιάνο,που μου έβαλε να ακούσω Marillion,που με πήγε στα διάφανα κρίνα,που σε κάθε συζήτηση με προκαλούσε να γίνω εξυπνότερη. Και ξέρω πως δε θα σ αρέσει αυτό αλλά με έκανες πιο δυνατή. Αρκετά δυνατή ώστε να αντέξω τόσες φορές το ίδιο πράγμα και αρκετά σκληρή για να λέω όχι χωρίς τύψεις. Ή με ελάχιστες τύψεις.

Ε σ’αγαπώ τέλος πάντων.

PS: Αναρωτιέμαι αν αυτό το διάβασες άραγε, κι αν το διάβασες αν τσατίστηκες κι αν νομίζεις πως σε εκθέτω. Μπορείς να μου πεις να το σβήσω αν θέλεις.

εγώ είμ' ένα χαζό πουλί, εμένα ο ουρανός αυτός μου φτάνει

και μου έχει κολλήσει αυτό το τραγούδι.

και μου φαίνεται τέρμα νοσταλγικό κι εκεί που λέει "και τι έχει ο ήλιος που δεν έχω να σου δώσω" σκέφτομαι έτοιμη να δακρύσω πως θέλω κάποιον να μπορώ να του απαντήσω "τίποτα".

δε θέλω να σου πω ότι έβαλα 3 φορές τα κλάματα.μία όταν διάβαζα το 917,a hustle here and a hustle there new york city is the place where they said "hey babe take a walk on the wild side",μία όταν διάβαζατο προφίλ σου και μία κάπου στη μέση του 917(δε ποστ).

ρε θέλω να βρεθούμε και να γελάμε ακατάπαυστα και να λέμε χαζομάρες πίνοντας αρωματικό καφέ κι ύστερα να το γυρνάμε στο σοβαρό και να λύνουμε τα ψυχοσωματικά μας ή μάλλον όχι.να μην τα λύνουμε να τα συζητάμε μόνο.δεν είναι το θέμα να βρεις λύση.το θέμα είναι να μπορείς να τα συζητήσεις με κάποιον και να λυτρωθείς να σκεφτείς πως όλα είναι καλά ή πως όλα μπορούν να γίνουν καλά ακόμα κι αν δεν ξέρεις πώς γιατί δεν έχει σημασία.

θέλω να πάω στο σπίτι μου,να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου,να χαζεύω τις πορτοκαλί μου κουρτίνες,να πίνω σκέτο γαλλικό γιατί ο γαλλικός μόνο σκέτος πίνεται -από μένα- να χω στα πόδια μου το λαπτοπάκι μου και να κατεβάζω το σκάιπ για να μιλάμε και να μιλάμε στ αλήθεια.

γιατί μου λειψε η φωνή σου ρε.και θα μπορούσα τώρα να αναλύω πάλι ξανά και ξανά και αναλυτικότερα κάθε φορά τα προβλήματά μου αλλά δε θέλω γιατί τίποτα δε μου φαίνεται πιο σημαντικό απ το ότι δεν μπορώ να σε πάρω να πάμε για καφέ.

δε θέλω καν να σταματήσω να κλαίω κάθε φορά που μιλάμε.

0019

Και ο κωδικός 0019. Ούτε που τον ήξερα πριν τον κωδικό της Νέας Υόρκης. New York,φίλε. Η Charlotte πήγε στη θέση της.

Θα σου πω τα νέα μου λοιπόν. Ξαναμακραίνω τα νύχια μου τώρα που μπορώ γιατί όταν αρχίσουν τα εργαστήρια μπάυ μπάυ μανικιούρ. Ποιο μανικιούρ δηλαδή. Ούτε λίμα πέφτει ούτε όζα. Είναι απλώς 10 μακριά νύχια.

Πήρα έπιπλα για το σπίτι μου. Πήρα σιδερένιο μονό κρεβάτι που βγαίνει κι άλλο ένα μονό από κάτω. Τελικά πρέπει μάλλον να το βάλω κάθετα στον τοίχο γιατί αλλιώς όταν ανοίγει θα κλείνει την πόρτα του μπάνιου.Θα είναι ένας πρωτοποριακός τρόπος εισόδου στο μπάνιο: ο ξαπλωτός.

Πήρα και γραφείο σε ανοιχτόχρωμο ξύλο και ασορτί συρταριέρα και βιβλιοθήκη. Η βιβλιοθήκη έχει ένα μαύρο ντουλάπι και η συρταριέρα ένα μαύρο συρτάρι.

Νομίζω πως τα γράμματά μου έχουν βελτιωθεί. Λίγο.

Νιώθω παράξενα,νιώθω λίγο χαμένη. Ή πολύ.

Και πού πάω; 200 χμ μακριά. Εσύ ελπίζω να νιώθεις κι εσύ χαμένη με την καλή έννοια.
Ξέρεις,μου είχε λείψει αυτό. Σαν "παιδί που έχει περάσει αλλαγές" όπως είπε κάποιος,μου έχει λείψει η μετακόμιση,το καινούριο σπίτι,μια πόλη που δε με ξέρει κανείς και δεν ξέρω κανέναν. Τώρα που το είπα μου φαίνεται δειλό να νιώθω την ανάγκη να μη με ξέρει κανείς. Αλλά τη νιώθω. Κ ελπίζω να μην είναι μια δειλή ανάγκη αλλά μια απλή ανάγκη.

Δε νομίζω να νιώθω γι αυτό χαμένη. Αυτό είναι καινούριο έδαφος. Εγω χάνω το έδαφος,για την ακρίβεια το γκρεμίζω από μόνη μου.

Ίσως να μ αρέσει που δε με ξέρει κανείς γιατί έτσι δεν μπορώ να πληγώσω κανέναν που αγαπώ. Σχεδόν κανέναν. Κι εκεί κάποιον θα αγαπήσω και θα αλληλοπληγωθούμε αλλά τουλάχιστον δεν ξεκινάω με τετελεσμένα γεγονότα.

Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά είναι που ήθελα να πω σε σένα ή στον εαυτό μου ή αν αλλιώς ξεκίνησε και αλλού κατέληξε αυτό το γράμμα.

Ύστερα αναρωτιέμαι αν λυπάμαι αυτούς που πληγώνω ή αν λυπάμαι τον εαυτό μου που δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτό τον ρόλο του "πληγωτή".

Ή αν τελικά δε λυπάμαι κανέναν κι αν αυτό σημαίνει πως είμαι ρηχή,σκληρή κι αναίσθητη.

Αναρωτιέμαι αν όσοι με βλέπουν να κάθομαι μόνη μου και να γεμίζω σελίδες χωρίς γραμμές,με λυπούνται.

Αλλά εγώ λυπάμαι αυτούς που δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους με τον εαυτό τους και να περάσουν καλά οι 2 τους.

Δεν κλαίω σου λέω.

παίξε σε κάτι σίγουρο ν'αποκατασταθείς

Ιδιαζόντως ευφυής και τρυφερός σαν εραστής
στα λάθη πάντα συνεπής, ο πιο καλός ο μαθητής.

Κοινωνικά διαπερεπής, στον πειρασμό επιρρεπής
με σιγουριά ανασφαλής, ένας νορμάλ σχιζοφρενής.
Ιδιαζόντως ευφυής και μανιώδης στοχαστής
μιας υψηλής αισθητικής, Πειραϊκής-Πατραϊκής.
Βαθύτατα εσωστρεφής, γεμάτος ίχνη ενοχής
μες στην χαρά μου δυστυχής, κομπλεξικός εκ γενετής.

Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο, να αποκατασταθείς.

Γι' αυτό και εσύ παράτα με, κολύμπα να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο, μην εξαφανιστώ.

Ιδιαζόντως ευφυής, κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής, στο κάτω-κάτω της γραφής
ιδιαζόντως ευφυής και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής, άντε μετά ν' αντισταθείς.

Ιδιαζόντως ευφυής, μάλλον σπουδαίος γόνος.
Ιδιαζόντως πληκτικός, ιδιαζόντως μόνος.