γιατί ο δρόμος είναι αλήθεια,χίλια κι ένα παραμύθια,είναι το σπίτι μας..

Δεν έχει τέλος...

Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης.Και της άλλης πολης.Και της άλλης πόλης.

νιώθω μια τεράστια ανανέωση τώρα που γύρισα θεσσαλονίκη,με γεμίζουν οι δρόμοι και τα χρώματα και η θάλασσα όπου βλέπεις τον ορίζοντα κι όχι το βουνό απέναντι και ρουφάω τα πάντα και νιώθω πως ήρθα για να εμπνευστώ και να περάσω πολλές ώρες γράφοντας και διαβάζοντας και να πάω για καφέ παντού τώρα που έχω χρόνο.

νιώθω υπέροχα αυτές τις μέρες..

και δεν είναι καμιά σας εδώ να τα πιούμε στη συγγρού και να γυρίσουμε 5 το πρωί ψιλομεθυσμένες και χαρούμενες και νιώθοντας πως ο κόσμος μας ανήκει.

Θέλω να ρθεις εσύ κι εσύ και να ρθω κι εγώ εκεί κι εκεί και να πάμε παντού και να φύγουμε και να ταξιδέψουμε σ' όλες τις χώρες του κόσμου.Και ο κόσμος θα ναι έτοιμος να τον κατακτήσουμε.

ΥΓ έχει πλάκα γιατί τώρα η ετικέτα Dear M. αναφέρεται και στις 2 σας..τα m&m μου είστε :*

μετά την εικόνα,είναι και το τραγούδι που είναι σφηνωμένο στο μυαλό μου πιο έντονα από κάθε άλλο.





ό,τι μας δένει στα παλιά, είναι οι κακές συνήθειες..

όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω
κάτι απογεματα με καφέ και τσιγάρο

Σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει,έχω πάθει κρίση και αλλάζω το μπλογκ 5 φορές τη μέρα.

Ιδέες ευπρόσδεκτες.

both ways

Κι έτσι κάποια πρωινά η μισή νυσταγμένη πλευρά του εγκεφάλου μου με διατάζει να μείνω στο κρεβάτι και να μην πάω στη σχολή. Κι ύστερα όταν ξυπνάω,ξυπνάει κι άλλη μισή πλευρά κι έτσι έχω πάνω απ'το κεφάλι μου ένα αγγελάκι κι ένα διαβολάκι με ανάποδες συμπεριφορές. Το αγγελάκι θυμωμένο να με μαλώνει φωνάζοντας πως είμαι αμελής φοιτήτρια και το διαβολάκι να μου λέει "δεν πειράζει,κι αύριο μέρα είναι".

Και τότε σκέφτομαι πόσο τρέχει και ξεσκίζεται στο διάβασμα και τα καταφέρνει όλα η Μ. και νιώθω απαράδεκτη τεμπέλα.Και έτσι την άλλη μέρα πάω στο εργαστήρι του προγραμματισμού για να χαζέψω τα δάχτυλά μου και τα μωβ νύχια μου πάνω στο πληκτρολόγιο και να νοσταλγώ να γράφω κείμενα κι όχι να παλεύω με 10 εντολές.

Όποτε λοιπόν κάνω ασκήσεις μου λείπει το γράψιμο κι όταν το ρίχνω στο γράψιμο μου λείπει η φυσική και το λογικό της υπόθεσης. Είναι κατάρα να είσαι καλός σε 2 εντελώς διαφορετικά πράγματα στο σχολείο ,να ταλαντεύεσαι ανάμεσα σε θεωρητική και τεχνολογική μέχρι τελευταία στιγμή ,να περάσεις στην 1η σου επιλογή και να μην ξέρεις αν έκανες τη σωστή επιλογή.

Απ΄την άλλη μπορείς να έχεις και κάτι σταθερό και ένα χόμπυ κι αυτά τα 2 να είναι ασυσχέτιστα.Και να γράφεις κείμενα όπου το 2 να είναι 2 και όχι δύο. Το ένα να είναι ταλέντο και το άλλο χάρισμα και δες!Έγραψα ένα κι όχι 1. Και πάντα θα αγαπώ τα κείμενα σε τετράδια χημείας και θερμοδυναμικής και μαθηματικών και το ότι είμαι παρορμητική θα με κάνει να κάνω λάθος πράξεις. Κάποτε θα το ξεπεράσω και θα κάνω σωστές πράξεις και θα μάθω να ελέγχω τα γραπτά μου πριν τα παραδώσω.

Κι όταν βγαίνω απ την αίθουσα θα κάθομαι σ'αυτό το πεζούλι και θα κοιτάζω το γρασίδι και τα δέντρα και τα ποδήλατα και θα περνάνε γνωστοί και άγνωστοι που θα αναρωτιούνται τι γράφω κι όταν πλησιάσουν αρκετά ώστε να καταλάβουν πως δεν πρόκειται για άσκηση θα ζηλεύουν ή θα κοροιδεύουν την κοπέλα που κάθεται στο πολυτεχνείο και γράφει κάτι που δεν είναι εργασία. Και θα χαίρομαι τις 2 φύσεις μου όσο κανείς άλλος.

simple explanation

Eίμαι στο εργαστήρι του προγραμματισμού και παρατηρώ πως τα δάχτυλά μου είναι φτιαγμένα για να γράφουν κι όχι για να κάνουν ασκήσεις matlab.Aπ' την άλλη νιώθω μια κρυμμένη δύναμη να βγαίνει στην επιφάνεια όταν καταφέρνω αυτό το 0 errors κι έτσι σκέφτομαι πως όπως εσύ ισορροπείς ανάμεσα σε επιστήμη και τέχνη εγώ ισορροπώ ανάμεσα σε συναίσθημα και λογική και σε μαμά φιλόλογο και θεία μηχανολόγο.Γιατί η λέξη ισορροπία μου φέρνει στο μυαλό τον πρώτο νόμο του νεύτωνα και πως το ρo στην αρχή της λέξης έπαιρνε δασεία κι εκεί οφείλεται το 2ο ρο.

είσαι η λαχτάρα μου

ο καφές και τα τσιγάρα μου

Ξέρεις γιατί συμπαθούσα το Μητσάκι απ'τα υπέροχα πλάσματα?
Γιατί είμαι η ένοικος που βάζει στο τέρμα το my sharona.