Σήμερα έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου.
Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως παίρνει εξιτήριο.
Και ύστερα με πήρε τηλέφωνο και μου μιλούσε όπως μου μιλούσε πάντα,μου μιλούσε κανονικά σαν να μην είχε γίνει τίποτα,όπως κάθε φορά που μ'έπαιρνε τηλέφωνο να δει τι κάνω.
Ξέρω πως είναι σαν να μιλάω για γκόμενο,αλλά δε μιλάω για γκόμενο.
Επίσης έφυγε κι ένα άλλο βάρος από πάνω μου,όχι ζωτικής σημασίας,αλλά ψυχολογικής σημασίας.
Και ξαφνικά είναι όλα καλύτερα.
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου