....δεν περίμενα να είναι το ίδιο ωραίο με την πρώτη φορά.
Αλλά νομίζω τελικά πως είναι ακόμα καλύτερο. Είναι υπέροχο να βρίσκεις το πρώτο σου σπίτι,αλλά για να θες να φύγεις απ'αυτό σημαίνει πως δεν ήταν και το καλύτερο σπίτι του κόσμου. Άρα το να βρίσκεις το 2ο σου σπίτι μάλλον είναι καλύτερο,πιο όμορφο και στην περίπτωσή μου και λίγο μεγαλύτερο.
Το καινούριο μου σπίτι λοιπόν έχει μια υπέροχη,μεγάλη εντοιχισμένη ντουλάπα,στην οποίο χωράνε και τα παππούτσια μου. Έχει μια κρεβατοκάμαρα με παράθυρο και μπαλκόνι,έχει ένα σαλόνι με μπαλκόνι επίσης και ένα μπάνιο με ντουζιέρα. Ναι,τελικά το μπάνιο χωράει το πλυντήριό μου. Χτες δεν ήμουν σίγουρη κι έτσι το βράδυ είδα στον ύπνο μου πως η υποδοχή για το σωλήνα του πλυντηρίου στο μπάνιο ήταν ένας ολόκληρος παρκέ διάδρομος -ναι,κανένα νόημα,όμως έστω και στον ύπνο μου μού 'φυγε ένα βαρός αφού αν μη τι άλλο μπορούσα να χω πλυντήριο.
Σκέφτομαι να βάψω έναν τοίχο πετρόλ. Στην αρχή το σχεδίαζα για το σαλόνι,όμως το σαλόνι θα συνεχίσει να χει πορτοκαλί κουρτίνες και δεν ταιριάζει. Το δωμάτιό μου απ'την άλλη που θα χει μωβ κουρτίνες-στο παράθυρο τουλάχιστον- μπορεί να χει κι έναν πετρόλ τοίχο,έτσι δεν είναι?
Αχ,τέλεια :)
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Κυριακή 23 Μαΐου 2010
summer rain
θέλω να βρέχει
και να'χει ήλιο
και να είμαι στο κέντρο της πόλης
και να μην κρατάω ομπρέλα
γιατί δε θα με νοιάζει
και γιατί ποτέ δεν κρατάω ομπρέλα
και να γίνω μούσκεμα μέσα στα πιο χρωματιστά μου ρούχα
και να'χει ήλιο
και να είμαι στο κέντρο της πόλης
και να μην κρατάω ομπρέλα
γιατί δε θα με νοιάζει
και γιατί ποτέ δεν κρατάω ομπρέλα
και να γίνω μούσκεμα μέσα στα πιο χρωματιστά μου ρούχα
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
she comes in colors everywhere
Το σούπερ μάρκετ είναι αναζωογονιτικό πράγμα. Ενίοτε.
Ενίοτε εννοώ πως δεν είναι αναζωογονιτικό όταν πηγαίνεις στο διάδρομο με τα σαμπουάν και τα αφρόλουτρα και διαλέγεις το φθηνότερο από το καθένα. Και δεν είναι μόνο το φθηνότερο απ'το καθένα. Είναι τα φθηνότερα απ'το φθηνότερο σούπερ μάρκετ. Αυτό δεν είναι ωραίο. Θέλω να πω,μια χαρά είναι,οικονομία κι όλα τα σχετικά. Αλλά αναζωογόνηση δε νιώθεις.
Και πώς να τη νιώσεις άλλωστε όταν χρειάζεσαι σαμπουάν για βαμμένα μαλλιά αλλά παίρνεις απλώς ένα για ίσια μαλλιά?
Ένιωσα άσχημα όταν με φιλοξένησε μια φίλη μου και έκανα μπάνιο σπίτι της κι ήταν πολύ χαλαρωτικό κι υπέροχο μπάνιο. Ένιωσα άσχημα γιατί μου φαινόταν λάθος το μπάνιο κάπου αλλού να'ναι καλύτερο απ' το μπάνιο στο σπίτι σου. Εννοώ,το σπίτι σου δεν είναι σχεδιασμένο κι εξοπλισμένο γι αυτό το λόγο?
Ε λοιπόν γι αυτό προχτές ήμουν χαρούμενη. Γιατί ήμουν άνετα από λεφτά και πήρα σαμπουάν για βαμμένα μαλλιά,αφρόλουτρο που μυρίζει υπέροχα,αφρό και ξυραφάκια (κι όχι αυτά με τη μία λεπίδα που μου κάνουν το πόδι σουρωτήρι) και καινούριο -κόκκινο!- σφουγγάρι.
Και πήρα και γαλλικό καφέ φουντούκ' και δημητριακά -για να προσέξω λίγο τη σιλουέτα μου.
Και το επόμενο πρωί ξύπνησα,έκανα γυμναστική,έφαγα δημητριακά κι ύστερα έκανα μπάνιο,ένα υπέροχο-χαλαρωτικό-αρωματικό μπάνιο. Κι είναι ωραία να ομορφαίνει ο χώρος που ζεις. Κι εσύ ο ίδιος. Ναι,νιώθω πιο όμορφη.
PS Ει, Μ. ? Θυμάσαι εκείνο το ποστ σου για τα σούπερμάρκετ ε? Θα'ναι άδικο να μην είσαι στις ετικέτες :)
Ενίοτε εννοώ πως δεν είναι αναζωογονιτικό όταν πηγαίνεις στο διάδρομο με τα σαμπουάν και τα αφρόλουτρα και διαλέγεις το φθηνότερο από το καθένα. Και δεν είναι μόνο το φθηνότερο απ'το καθένα. Είναι τα φθηνότερα απ'το φθηνότερο σούπερ μάρκετ. Αυτό δεν είναι ωραίο. Θέλω να πω,μια χαρά είναι,οικονομία κι όλα τα σχετικά. Αλλά αναζωογόνηση δε νιώθεις.
Και πώς να τη νιώσεις άλλωστε όταν χρειάζεσαι σαμπουάν για βαμμένα μαλλιά αλλά παίρνεις απλώς ένα για ίσια μαλλιά?
Ένιωσα άσχημα όταν με φιλοξένησε μια φίλη μου και έκανα μπάνιο σπίτι της κι ήταν πολύ χαλαρωτικό κι υπέροχο μπάνιο. Ένιωσα άσχημα γιατί μου φαινόταν λάθος το μπάνιο κάπου αλλού να'ναι καλύτερο απ' το μπάνιο στο σπίτι σου. Εννοώ,το σπίτι σου δεν είναι σχεδιασμένο κι εξοπλισμένο γι αυτό το λόγο?
Ε λοιπόν γι αυτό προχτές ήμουν χαρούμενη. Γιατί ήμουν άνετα από λεφτά και πήρα σαμπουάν για βαμμένα μαλλιά,αφρόλουτρο που μυρίζει υπέροχα,αφρό και ξυραφάκια (κι όχι αυτά με τη μία λεπίδα που μου κάνουν το πόδι σουρωτήρι) και καινούριο -κόκκινο!- σφουγγάρι.
Και πήρα και γαλλικό καφέ φουντούκ' και δημητριακά -για να προσέξω λίγο τη σιλουέτα μου.
Και το επόμενο πρωί ξύπνησα,έκανα γυμναστική,έφαγα δημητριακά κι ύστερα έκανα μπάνιο,ένα υπέροχο-χαλαρωτικό-αρωματικό μπάνιο. Κι είναι ωραία να ομορφαίνει ο χώρος που ζεις. Κι εσύ ο ίδιος. Ναι,νιώθω πιο όμορφη.
PS Ει, Μ. ? Θυμάσαι εκείνο το ποστ σου για τα σούπερμάρκετ ε? Θα'ναι άδικο να μην είσαι στις ετικέτες :)
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
Paris le matin
Είναι το 3ο εικοσιτετράωρο που διανύω προσπαθώντας να καταλάβω αν το Παρίσι είναι για μένα ένα μέρος για διακοπές ή για διαμονή.
Προς το παρόν παρατηρώ ομοιότητες και διαφορές . Όπως και στην Κολωνία,πίνω κι εδώ μια ζεστή σοκολάτα μόνη μου κολλητά σ'ένα παράθυρο .Νιώθω πως έχουν γεμίσει τα μάτια μου,δεν υπάρχει πουθενά απλώς μια πολυκατοικία. Δηλαδή προφανώς υπάρχουν πολλές "απλώς πολυκατοικίες" αλλά είναι τόσο όμορφες και παλιές που μπορεί να αναρωτηθείς "είναι ένα οικοδομικό τετράγωνο ή είναι η όπερα?".
Εν τω μεταξύ ,αυτή η σοκολάτα που πίνω είναι σαν λιωμένη λάκτα και την αγαπώ.
Μόλις έγινε επικός διάλογος με τον σερβιτόρο.
-monsieur,excusez-moi!Est-ce que je peux avoir quelque chose pous les cigarettes?
-E,ναι εντάξει,τασάκι εννοούσα. Μπορεί να κουτσοθυμήθηκα λίγο τα γαλλικά μου,αλλά ποτέ δεν είχα μάθει πώς είναι το τασάκι!-
-Un quoi?
~τότε τον κοίταξα σαν αγελάδα προσπαθώντας να σκεφτώ έναν άλλο τρόπο να του το πω.Αλλά μέχρι να σκεφτώ είχε καταλάβει και:
-A,je comprends. Non.
-Non?
~εκεί πανικοβλήθηκα γιατί πριν επιλέξω το συγκεκριμένο καφέ,είχα διπλοτσεκάρει πως κάποιος καθόταν με ένα τασάκι μπροστά του κι ένα τσιγάρο στο στόμα του,κι άντε να το εξηγήσεις αυτό στον σερβιτόρο που σου λέει ΝΟΝ!
Γέλασε που αγχώθηκα και μου έφερε το τασάκι. Έχω καταλάβει πως αν κάποιος Γάλλος καταλάβει πως τα γαλλικά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα,η καλύτερή του είναι να σε δουλεύει. Βέβαια μπορεί να τα κάνουν και μεταξύ τους αυτά,αλλά ποτέ δε θα το μάθω.
Πρέπει να φύγω,ραντεβού στο Hotel de Ville.
Ήθελα να βάλω αυτό το τραγούδι αλλά είναι απενεργοποιημένο το embed.
~έλα τώρα που θα με κοροιδέψετε για τον Serge!!!~
Προς το παρόν παρατηρώ ομοιότητες και διαφορές . Όπως και στην Κολωνία,πίνω κι εδώ μια ζεστή σοκολάτα μόνη μου κολλητά σ'ένα παράθυρο .Νιώθω πως έχουν γεμίσει τα μάτια μου,δεν υπάρχει πουθενά απλώς μια πολυκατοικία. Δηλαδή προφανώς υπάρχουν πολλές "απλώς πολυκατοικίες" αλλά είναι τόσο όμορφες και παλιές που μπορεί να αναρωτηθείς "είναι ένα οικοδομικό τετράγωνο ή είναι η όπερα?".
Εν τω μεταξύ ,αυτή η σοκολάτα που πίνω είναι σαν λιωμένη λάκτα και την αγαπώ.
Μόλις έγινε επικός διάλογος με τον σερβιτόρο.
-monsieur,excusez-moi!Est-ce que je peux avoir quelque chose pous les cigarettes?
-E,ναι εντάξει,τασάκι εννοούσα. Μπορεί να κουτσοθυμήθηκα λίγο τα γαλλικά μου,αλλά ποτέ δεν είχα μάθει πώς είναι το τασάκι!-
-Un quoi?
~τότε τον κοίταξα σαν αγελάδα προσπαθώντας να σκεφτώ έναν άλλο τρόπο να του το πω.Αλλά μέχρι να σκεφτώ είχε καταλάβει και:
-A,je comprends. Non.
-Non?
~εκεί πανικοβλήθηκα γιατί πριν επιλέξω το συγκεκριμένο καφέ,είχα διπλοτσεκάρει πως κάποιος καθόταν με ένα τασάκι μπροστά του κι ένα τσιγάρο στο στόμα του,κι άντε να το εξηγήσεις αυτό στον σερβιτόρο που σου λέει ΝΟΝ!
Γέλασε που αγχώθηκα και μου έφερε το τασάκι. Έχω καταλάβει πως αν κάποιος Γάλλος καταλάβει πως τα γαλλικά δεν είναι η μητρική σου γλώσσα,η καλύτερή του είναι να σε δουλεύει. Βέβαια μπορεί να τα κάνουν και μεταξύ τους αυτά,αλλά ποτέ δε θα το μάθω.
Πρέπει να φύγω,ραντεβού στο Hotel de Ville.
Ήθελα να βάλω αυτό το τραγούδι αλλά είναι απενεργοποιημένο το embed.
~έλα τώρα που θα με κοροιδέψετε για τον Serge!!!~
Köln alone
Μετά από 2-3 πάνω κάτω στην Τάδε Straβe, και μετά από ένα δεξιά-αριστερά στην κάθετο αυτής,κατέληξα σε ένα καφέ. Είμαι πολύ σίγουρη πως δεν είναι το καφέ για το οποίο μου έλεγε η Μάρθα -που ακόμη και οι Ισπανοί στην αρχή πρόφεραν "Marta" παρόλο που μπορούν να πουν το θου.
Κατέληξα σ'αυτό γιατί έχει μεγάλα παράθυρα κμε ατομικά μπαρ μπροστά τους. Κι έτσι εγώ κάθοπμαι στο ατομικό μου μπαρ και κοιτάω το στενάκι με τα δέντρα με τα πράσινα φύλλα -κι ένα μπροστά έχει κόκκινα φύλλα κι είναι όμορφο.
Τα πράσινα φύλλα που λες δε συμβαδίζουν με τον καιρό. Τα πράσινα φύλλα είναι άνοιξη ενώ ο καιρός είναι φθινόπωρο. Κι εγώ έχω ξεχάσει πως είναι Μάιος αλλά δε με νοιάζει καθόλου.
Δε με νοιάζει γιατί μπορώ να περπατάω σε κάποιο δρόμο με χρωματιστές πολυκατοικίες -λατρεύω τον άτυπο κανόνα "η διπλανή πολυκατοικία είναι μπεζ,άρα η δικιά μας μπορεί να είναι οποιδήποτε χρώμα εκτός από μπεζ"- να φοράω χειμωνιάτικα σταράκια και την πλεχτή μωβ ζακέτα μου και να νιώθω πως δεν ξέρω κανέναν και πως μπορώ να τους γνωρίσω όλους.
~μόλις έπαθα πολιτισμικό σοκ: ένα κοριτσάκι πάτησε το κουμπί που υπάρχει στα φανάρια για να γίνει πράσινο για τους πεζούς.Και το φανάρι έγινε όντως πράσινο!~
Η Μάρθα μου έλεγε για την ταμία στη λέσχη. Ότι είναι αγέλαστη και γενικά άνοιωθη και πως το μόνο που κάνει είναι να σου λέει πόσο κάνει το φαγητό σου και να σου δίνει τα ρέστα σου. Εγώ φυσικά δεν κατάλαβα πόσο έκανα το φαγητό μου,η Μάρθα μου είπε πως κάνει 3μιση ευρώ κι εγώ της τα έδωσα αλλά μου δωσε ρέστα γιατί τελικά έκανα 3 και 15. Ύστερα είπα thank you χαμογελώντας υπερβολικά για την περίσταση,δε μου έκανε και καμιά χάρη θέλω να πω για να γελάω τόσο. Κι εκείνη μου χαμοέλασε,αληθινά όμως όχι τυπικά,φάνηκαν τα δόντια της!
Κι έτσι πίστεψα πως μπορώ ν'αλλάξω τον κόσμο. Δεν εννοώ τον πλανήτη. Αλλά κάποιους ανθρώπους μπορώ!
Χμ,έκανα ανέλπιστα καλά γράμματα.
Κατέληξα σ'αυτό γιατί έχει μεγάλα παράθυρα κμε ατομικά μπαρ μπροστά τους. Κι έτσι εγώ κάθοπμαι στο ατομικό μου μπαρ και κοιτάω το στενάκι με τα δέντρα με τα πράσινα φύλλα -κι ένα μπροστά έχει κόκκινα φύλλα κι είναι όμορφο.
Τα πράσινα φύλλα που λες δε συμβαδίζουν με τον καιρό. Τα πράσινα φύλλα είναι άνοιξη ενώ ο καιρός είναι φθινόπωρο. Κι εγώ έχω ξεχάσει πως είναι Μάιος αλλά δε με νοιάζει καθόλου.
Δε με νοιάζει γιατί μπορώ να περπατάω σε κάποιο δρόμο με χρωματιστές πολυκατοικίες -λατρεύω τον άτυπο κανόνα "η διπλανή πολυκατοικία είναι μπεζ,άρα η δικιά μας μπορεί να είναι οποιδήποτε χρώμα εκτός από μπεζ"- να φοράω χειμωνιάτικα σταράκια και την πλεχτή μωβ ζακέτα μου και να νιώθω πως δεν ξέρω κανέναν και πως μπορώ να τους γνωρίσω όλους.
~μόλις έπαθα πολιτισμικό σοκ: ένα κοριτσάκι πάτησε το κουμπί που υπάρχει στα φανάρια για να γίνει πράσινο για τους πεζούς.Και το φανάρι έγινε όντως πράσινο!~
Η Μάρθα μου έλεγε για την ταμία στη λέσχη. Ότι είναι αγέλαστη και γενικά άνοιωθη και πως το μόνο που κάνει είναι να σου λέει πόσο κάνει το φαγητό σου και να σου δίνει τα ρέστα σου. Εγώ φυσικά δεν κατάλαβα πόσο έκανα το φαγητό μου,η Μάρθα μου είπε πως κάνει 3μιση ευρώ κι εγώ της τα έδωσα αλλά μου δωσε ρέστα γιατί τελικά έκανα 3 και 15. Ύστερα είπα thank you χαμογελώντας υπερβολικά για την περίσταση,δε μου έκανε και καμιά χάρη θέλω να πω για να γελάω τόσο. Κι εκείνη μου χαμοέλασε,αληθινά όμως όχι τυπικά,φάνηκαν τα δόντια της!
Κι έτσι πίστεψα πως μπορώ ν'αλλάξω τον κόσμο. Δεν εννοώ τον πλανήτη. Αλλά κάποιους ανθρώπους μπορώ!
Χμ,έκανα ανέλπιστα καλά γράμματα.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)