gimme gimme gipsy power!

Lola




μακράν η καλύτερη συναυλία ελληνικού συγκροτήματος που έχω πάει, Ε Β Ε Ρ !

my only comfort is the night gone black

I’m only happy when it rains
I’m only happy when it’s complicated
And though I know you can’t appreciate it
I’m only happy when it rains
You know I love it when the news is bad
Why it feels so good to feel so sad
I’m only happy when it rains

Pour your misery down
Pour your misery down on me
Pour your misery down
Pour your misery down on me

I’m only happy when it rains
I feel good when things are going wrong
I only listen to the sad, sad songs
I’m only happy when it rains

I only smile in the dark
My only comfort is the night gone black
I didn’t accidentally tell you that
I’m only happy when it rains
You’ll get the message by the time I’m through
When I complain about me and you
I’m only happy when it rains

Pour your misery down...pour your misery down
Pour your misery down on me...pour your misery down

You can keep me company
As long as you don’t care

I’m only happy when it rains
You want to hear about my new obsession
I’m riding high upon a deep depression
I’m only happy when it rains...pour some misery down on me

look me in the eye and tell me you don't find me attractive*

"Από πόαο χρονών έχεις αναμνήσεις?"

Σίγουρα από τριών και κάτω. Δεν ξέρω αν ήμουν 3 ακριβώς ή πολύ λιγότερο από τρία.Γιατί ξεχωρίζω το πότε έγινε τι ανάλογα με το σπίτι που μέναμε. Έχω αλλάξει αρκετά σπίτια ώστε αυτό και μόνο να αρκεί για να προσδιορίσω πάνω κάτω μια ηλικία.

Λοιπόν θυμάμαι να έχω μόλις σταματήσει να κοιμάμαι στο μικρό μου κρεβατάκι και να κοιμάμαι στο διπλό με τους γονείς μου. Να βάζω τα κλάματα πριν κοιμηθώ γιατί "μεγάλωσα και δεν είμαι πια μωρό και τα μωρά είναι γλυκά και συμπαθητικά αλλά εγώ δεν είμαι πια". Να ζητάω απ τη μαμά να μου κάνει ζελέ,η μαμά να ξέρει πως το ζελέ δε μ'αρέσει αλλά να μην μπορώ να της εξηγήσω τι ακριβώς θέλω. Τελικά η μαμά κάνει ζελέ,εγώ το τρώω γιατί σκέφτηκα πως δεν θα ήταν σωστό να μην το φάω και στο κάτω κάτω,τι ψυχή έχει ένα ζελέ? Και ύστερα να ρίσκω την τέλεια παροιμοίωση για το τι ήθελα "ήθελα αυτό που είναι σαν παστίτσιο αλλά γλυκό,με ζελέ". Εννοούσα το γλυκό που κάτω έχει μπισκότα,πάνω κρέμα κι από πάνω ζελέ.

Ύστερα θυμάμαι να κλαίω την πρωτοχρονιά του 1998 γιατί δεν ήθελα να φύγει το 1997 επειδή ήταν πιο ωραίος αριθμός!

Και μπορεί όλα αυτά τα παραπάνω να συμπεριλαμβάνουν κλάμα αλλά δεν είναι θλιβερά,είναι αστεία. Κι έχω μόνο μία,στ'αλήθεια μόνο μία,θλιβερή ανάμνηση. Και μάλιστα δεν κατάλαβα πως ήταν θλιβερή παρά μόνο 11 χρόνια μετά. Κι αυτή την ανάμνηση δε θα τη διηγηθώ.

Για κάποιο λόγο,αυτό το τραγούδι. Γιατί μ'αρέσουν αυτές οι 2 και μ'αρέσουν οι φωνές τους κι ο τρόπος που τραγουδάνε και που μου φτιάχνουν τη διάθεση και τη μέρα ολόκληρη:



*τίτλος άσχετος με κείμενο σχετικός με τραγούδι

θα γεμίζουν όλα φως

Είναι η πρώτη φορά που έβαλα τόσο νωρίς ξυπνητήρι σ'αυτό το σπίτι. Και χαίρομαι που ξύπνησα τόσο νωρίς...για διάφορους λόγους.

Λατρεύω τις αλλαγές και τις καινούριες αρχές. Τις καινούριες χρονιές και να υπενθιμίζω στον εαυτό μου πως όχι,δεν είναι πρωτοχρονιά την 1η Ιανουαρίου. Και μόλις θυμήθηκα απίστευτο όνειρο που είδα πριν ξυπνήσω: η μαμά έχει καλέσει κόσμο για πρωτοχρονιάτικο τραπέζι (σεπτεμβρίου,ιανουαρίου,δε θυμάμαι) και ενώ λείπει από το σπίτι έρχεται μια φίλη μου και τρώμε όλη την κατσαρόλα με το κοκκινιστό και όλη την κατσαρόλα με το ρύζι. Τα οποία αποτελούσαν ολόκληρη τη συνεισφορά της μαμάς στο τραπέζι γιατί είχε κανονιστεί να φέρει ο καθένας από ένα φαΐ. Πράγμα που ποτέ δε συμβαίνει όταν η μαμά τραπεζώνει κόσμο. Το θέμα είναι πως ξύπνησα με άγχος.

Αλλά δεν πειράζει. Γιατί μετά είδα 3 ακτίνες ήλιου να χυπάνε το γραφείο μου,και ναι το ξέρω πως δεν μπορώ να μετρήσω τις ακτίνες του ήλιου. Αλλά κατά κάποιο τρόπο μπορώ. Μπορώ γιατί σε τόσες ρίγες χωρίζεται ο ήλιος απ τις καρέκλες του μπαλκονιού. Σε τρεις.

Και μπορώ γιατί τα μπορώ όλα. Γιατί είναι Σεπτέμβρης και σε λίγο ο καιρός θα είναι πάλι εντελώς φθινοπωρινός κι έχει αρχίσει ήδη να δροσίζει και χτες φόρεσα τζην παντελόνι και ήμουν καταχαρούμενη. Και μπορώ να μετράω τις ακτίνες του ήλιου και να τις βρίσκω λίγες γιατί γι αυτό είναι φτιαγμένη αυτή η εποχή. Για να γίνονται ξαφνικά οι ακτίνες του ήλιου μετρήσιμο μέγεθος.

Και ο καφές που θα πιω είναι ζεστός.