Πριν λίγο είπα κάτι στον εαυτό μου. Δεν έχει σημασία τι είπα αλλά αμέσως κατάλαβα πως μίλησα στον εαυτό μου κι έτσι το επόμενο πράγμα που μου είπα ήταν "ο χριστός κι η παναγιά,γιατί μιλάω μόνη μου"?
Και μετά σκέφτηκα κάτι. Σκέφτηκα πάλι καλά που πού και πού μιλάμε μόνοι μας. Θα ήταν παράλογο να μη μιλάμε στον εαυτό μας.Για έναν πολύ θλιβερό λόγο: γιατί αν δεν μιλούσαμε στον εαυτό μας,τότε οι άνθρωποι που είναι τελείως μόνοι τους δε θα ακούγανε ποτέ τη φωνή τους. Τραγικά μελαγχολικό το βρίσκω,γι αυτό κι έχω 3 καθρέφτες στο σπίτι,να μου μιλάω όποτε μου 'ρθει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου