Καμιά φορά αμφιβάλω και λέω ρε γαμώτο εγώ πού ξέρω πως θέλω αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά να κάνω? Σάματι έχω δει και κανέναν να την κάνει? Έχω μήπως την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται?
Αλλά μετά είμαι με μια συμφοιτήτρια και προσπαθούμε να βρούμε κάτι. Και ξέρουμε το αποτέλεσμα αλλά δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα καταλήξουμε εκεί. Και κάνουμε δοκιμές. Και τα νούμερα στο κομπιουτεράκι σβήνονται σιγά σιγά (φυσικά και υπερβάλω). Και μετά από το νιοστό έντερ που πατάω βλέπω το σωστό νούμερο στην οθόνη.
Καύλα.
τραγούδι που έχει σχέση με την τελευταία λέξη και με τίποτα άλλο:
http://www.youtube.com/watch?v=OyrHIWLK7tI
και τώρα πάω να ζεστάνω το σετσουάν που μου έκανα δώρο χτες.
3 σχόλια:
Στην πραγματικότητα είναι τεράστια η πιθανότητα ποτέ να μην είσαι σίγουρη ότι η δουλειά που κάνεις είναι όντως αυτή που θες περισσότερο από κάθε άλλη. Αυτή όμως η αμφιβολία θα σε κάνει να προσπαθείς να μαθαίνεις και να βελτιώνεσαι πάνω στη δουλειά σου. Τη στιγμή που θα πεις "εδώ είμαι, έφτασα εκεί που ήταν να φτάσω", εκτός από ψέμα στον εαυτό σου, θα είναι και το επαγγελματικό σου τέλος. Η πτώση θα έχει ξεκινήσει. τάδε έφη χόπκινς :Ρ
καλά το "έφτασα εκεί που ήταν να φτάσω" είναι ένας μικρός θάνατος...
αλλά εγώ εννοούσα "κάνω αυτό που θέλω να κάνω?"....χου νόουζ! θα δείξει.
ΥΓ είσαι μεγάλος φιλόσοφος ρε χόπκινς,με είχες λείψει :*
Πάντα θα την έχεις αυτήν την απορία! :*
Δημοσίευση σχολίου