Είναι, λέει, μια ασθένεια που, όταν την έχεις, κλαις δάκρυα από αίμα.
Αν αυτό ήταν αποτέλεσμα συναισθηματικής κατάστασης, θα είχε πολύ ενδιαφέρον.
Ή μάλλον όχι. Θα ήταν πολύ θλιβερό και άδικο. Γιατί τότε, θα 'βλεπες κάποιον να κλαίει δάκρυα από αίμα και δε θα σου περνούσε απ'το μυαλό πως απλώς η μέρα του δεν είναι καλή, πως μάζεψαν τα ρούχα στο πλυντήριο ή πως κόπηκε σ'ένα μάθημα.
Όχι. Αν κάποιος έκλαιγε αίμα θα ήξερες πως κάτι στ'αλήθεια δεν πάει καθόλου καλά. Και θα ήταν άδικο, γιατί αυτά τα πράγματα, αν θες τα λες, και κανενός τύπου τα δάκρυα δεν έχουν το δικαίωμα να το μαρτυράνε για σένα.
Φαντάζεσαι μια θλίψη τόσο βαθιά που να μπορούσες να κλάψεις αίμα;
Σα να σου ζούληξε κάποιος την καρδιά και να στην έβγαλε απ'τα μάτια;
Σταγόνα-σταγόνα.
Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου