Οι χατζηφραγκέτα, που λέτε, μπορεί να είναι κυρίως αστείοι, αλλά σήμερα έκατσα και σκέφτηκα έναν στίχο. Βασικά, ψέματα, δεν έκατσα να τον σκεφτώ, απλά εκεί που άκουγα το κλειδί της καρδιάς σου, ξαφνικά τον άκουσα σοβαρά τον στίχο αντί να τον ακούσω αστεία. Εδώ να σημειώσω πως τόση ώρα γράφω ακούγοντας το καλοριφέρ κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κουνιέμαι δεξιά-αριστερά στην καρέκλα, μιλάμε το 'χω τερματίσει το τυφλό το σύστημα.
ναι και που λέτε λέει
βρήκα το κλειδί της καρδιάς σου
όμως έχει πιτσικάρει Μαρία
δεν ανοίγει τώρα πια με τη μία
όπως άνοιγε παλιά ρε γαμώτο
κι είναι αλήθεια.
δεν ανοίγει τώρα πια με τη μία όπως άνοιγε παλιά.
αλλά χωρίς "ρε γαμώτο".
κι άμα θες να συνεχίσουμε με Χ+Φ,τότε να ξέρεις πως έτσι είναι κι έτσι πάει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εσπρεσιέρα
Γυρνώντας σπίτι πέρασα από το γωνιακό καφέ. Δοκίμασα διάφορες ποικιλίες τελευταία, κι εκεί έχει την καλύτερη. Ζήτησα να τον κόψουν για μηχαν...
-
Αν μπορούσα θα έπαιρνα τον πόνο σου μακριά Θα ήθελα να μην έκλαιγες ποτέ ξανά, μαμά Διάβασες τη διάγνωση, με πήρες αγκαλιά Με έσφιξες, μου έ...
-
Τα χέρια σου στον λαιμό μου με τρόμαξαν. Με γύρισαν πίσω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δεν μπορούσα να φύγω. Εγώ έκλαιγα κι εκείνος γελούσ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου