Κυριακή 10 Μαΐου 2015

Ήμουν λίγο σκληρή τότε, όπως εξάλλου είμαι πολύ συχνά.
Μπορώ κι εγώ να ακούω τα ίδια τραγούδια και να σκέφτομαι άλλον αντί αλλου.
Τον νυν αντί του ας πούμε πρώην.
Και σκέφτομαι πως ίσως να μην είναι απλώς εφικτό.
Ίσως να είναι και απαραίτητο.
Στα πλαίσια εκείνης της απομυθοποίησης που όσο βάναυση, τόσο χρήσιμη είναι.
Ίσως να 'ναι κι αυτό, όπως και τόσα άλλα, θέμα επιβίωσης και τίποτα παραπάνω.
Και τι παραπάνω να είναι άλλωστε;
Τι παραπάνω από διατήρηση της ζωής;


5 σχόλια:

the commentator είπε...

Στα πλαίσια εκείνης της απομυθοποίησης που όσο βάναυση, τόσο χρήσιμη είναι.
Ίσως να 'ναι κι αυτό, όπως και τόσο άλλα, θέμα επιβίωσης και τίποτα παραπάνω

αυτές οι διο γραμμές μου άρεσαν πάρα πολύ, όχι τόσο για το περιεχόμενο (που μου άρεσε και αυτό)όσο για τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένες, έπρεπε να υπάρχει κουμπί like :Ρ

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

αχ σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!
τρομερό κοπλιμέντο το θεωρώ :)

τα φιλιά μου!

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

έκανα και τυπογραφικό, "τόσα άλλα" ήθελα να πω όχι τόσο :Ρ

αλλά νομίζω το κατάλαβες :)

μιτ456789 είπε...

οτι πιο σοφο, σωστο, δοκιμο,απο-γοητευτικο, εχω διαβασει απο σενα. μπραβο σου, μπορει να εισαι μικρη (ηλικιακα) αλλα εισαι στο σωστο δρομο. στα λεει αυτα ανθρωπος που πονα κ ματωνει αιωνες τωρα

το κορίτσι που ήθελε πολλά είπε...

να 'σαι καλά μιτ :)

κι ελπίζω κάποια στιγμή να σταματήσεις να ματώνεις.
ή μήπως όχι; χμμμ ποιος ξέρει, μπορεί κι αυτό να χρειάζεται. με μέτρο όμως ε; :)