κάποιος έτρεχε στο πλήθος, κάποιος άλλος, όχι εγώ*

Δεν πήγα που λέτε σ'αυτή τη συναυλία.
Και δεν καταλαβαίνουν όλοι πόσο μεγάλη σημασία είχε.
Μπορεί κιόλας να σε κοροϊδεύουν που ακούς κάτι περίεργους να τραγουδάνε λέξεις όπως "ρακένδυτες μνήμες" και "οπάλινη θάλασσα".
Αλλά όσο και να γελάσεις κι όσο ροζ και να φορέσεις,
αν έχεις αγαπήσει τα διάφανα κρίνα,
θα 'σαι πάντα ένα κορίτσι που αγαπάει το διάφανα κρίνα.

Για εσάς που πήγατε, χαίρομαι πολύ που βάλατε και ήπιατε..

Εγώ τώρα θα ακούσω το αγαπημένο μου σιντί τους και θα βάψω τα μαλλιά μου καστανά.
Γιατί νιώθω πως κάπως μεγάλωσα και δε θέλω να 'χω πια θυμωμένα και έντονα κόκκινα μαλλιά. Θέλω να γίνω για λίγο ένα απ' αυτά τα κορίτσια που τα μαλλιά τους είναι ήρεμα,
καστανά και νηφάλια.
Κι ίσως να μην μ' αντέξω με ήσυχα μαλλιά
και μετά από ένα μήνα να 'μαι πάλι κοκκινομάλλα.
Ίσως και όχι.
Δεν ξέρω αν είμαι μεγάλη πια για κόκκινα μαλλιά.
Σίγουρα όμως δεν είμαι μεγάλη για διάφανα κρίνα.

 

*κάποιος έκλαιγε με τύψεις

για όσα πρόδωσα εγώ

για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει

για όλα αυτά που δε θα δω