Γενικά έχω δει και καλύτερες μέρες, κι εγώ κι οι φίλοι μου κι όλος ο κόσμος
- ή έτσι μου φαίνεται.
Δεν μπορώ να πω πως πηγαίνουν όλα καλά, ούτε βέβαια όλα χάλια.
Αλλά είναι μια, αν όχι κακή, τότε μη-καλή περίοδος.
Και παρόλα αυτά, με θυμάμαι να περπατάω το μεσημέρι, να σκέφτομαι κάτι και να χαμογελάω όσο πιο πλατιά μπορεί να χαμογελάσει κανείς πριν το χαμόγελο γίνει γέλιο.
Ύστερα σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα στα μάτια την κοπέλα που περνούσε δίπλα μου, φυσικά χαμογελώντας ακόμα, και η κοπέλα μου χαμογέλασε κι αυτή.
Και σκέφτομαι πως δεν πειράζει, τίποτα δεν πειράζει όσο έχεις να θυμάσαι στιγμές που σε κάνουν να χαμογελάς διάπλατα σε αγνώστους.
Ακόμα κι όταν τα περισσότερα πράγματα πηγαίνουν κατά διαόλου, ακόμα και τότε νιώθω τρομερά τυχερή για τους ανθρώπους μου -αυτούς που τους σκέφτομαι και χαμογελάω.
Να το λέτε όταν νιώθετε τυχεροί για κάποιον.
Μην το υπονοείτε, πείτε το.
Πείτε "νιώθω τυχερός που σε ξέρω".
Όσα στραβά και να συμβούν, πάλι τυχερή θα νιώθω.
Για τους ανθρώπους μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου